Salmos
104:1 Bendiga o Señor, alma miña. Señor, meu Deus, es moi grande; ti es
vestido de honra e maxestade.
104:2 Que te cubres de luz coma cun vestido: que te estendes
o ceo coma unha cortina:
104:3 Quen pon as vigas das súas cámaras nas augas: quen fai o
nubla o seu carro: quen anda sobre as ás do vento:
104:4 Quen fai espíritos dos seus anxos; os seus ministros un lume ardente:
104:5 Quen puxo os cimentos da terra, para que non fose eliminada
nunca.
104:6 Cubriches-lo co abismo coma cun vestido: as augas quedaron
por riba das montañas.
104:7 Ao teu reproche fuxiron; ante a voz do teu trono, marcharon.
104:8 Soben polos montes; baixan polos vales ata o lugar
que ti fundaches para eles.
104:9 Puxeches un límite para que non pasen; que non se volvan
de novo para cubrir a terra.
104:10 Envía as fontes aos vales, que corren entre os outeiros.
104:11 Dan de beber a todas as bestas do campo: os asnos salvaxes apagan
sede.
104:12 Por eles terán morada as aves do ceo, que cantan
entre as ramas.
104:13 El rega os outeiros das súas cámaras: a terra está satisfeita do
froito das túas obras.
104:14 El fai medrar a herba para o gando, e a herba para o servizo
home: para que saque comida da terra;
104:15 E viño que alegra o corazón do home, e aceite para facerlle a cara
brillo e pan que fortalece o corazón do home.
104:16 As árbores do Señor están cheas de savia; os cedros do Líbano, que el
plantou;
104:17 Onde os paxaros fan os seus niños: en canto á cegoña, os abetos están
a súa casa.
104:18 Os outeiros altos son un refuxio para as cabras bravas; e as pedras para o
conías.
104:19 El fixou a lúa para as estacións: o sol sabe o seu pór.
104:20 Ti fai escuridade, e é noite, onde todas as bestas do
bosque se arrastra.
104:21 Os leonciños rugen detrás da súa presa, e buscan a súa comida de Deus.
104:22 Sae o sol, xúntanse e déixanse
os seus foxos.
104:23 O home sae ao seu traballo e ao seu traballo ata a noite.
104:24 Señor, que múltiples son as túas obras! con sabedoría fixeches todos:
a terra está chea das túas riquezas.
104:25 Así é este mar grande e ancho, onde se arrastran innumerables cousas,
tanto animais pequenos como grandes.
104:26 Alí van os barcos: alí está ese leviatán, a quen fixeches xogar.
nel.
104:27 Estes esperan todos en ti; para que lles deas a súa carne no seu momento
tempada.
104:28 Que lles das, reúnense: abres a túa man, son
cheo de ben.
104:29 Ti escondes o teu rostro, están turbados: quitas o seu alento,
morren e volven ao seu po.
104:30 Envías o teu espírito, son creados, e renovas o
a cara da terra.
104:31 A gloria do Señor perdurará para sempre: o Señor alegrarase en
as súas obras.
104:32 El mira á terra, e esta treme: toca os outeiros e
fuman.
104:33 Cantarei ao Señor mentres viva;
Deus mentres teño o meu ser.
104:34 A miña meditación sobre el será doce: alegrareime no Señor.
104:35 Que os pecadores sexan consumidos da terra, e que os impíos non sexan
máis. Bendice o Señor, alma miña. Louvade o Señor.