Salmos 104:1 Bendiga o Señor, alma miña. Señor, meu Deus, es moi grande; ti es vestido de honra e maxestade. 104:2 Que te cubres de luz coma cun vestido: que te estendes o ceo coma unha cortina: 104:3 Quen pon as vigas das súas cámaras nas augas: quen fai o nubla o seu carro: quen anda sobre as ás do vento: 104:4 Quen fai espíritos dos seus anxos; os seus ministros un lume ardente: 104:5 Quen puxo os cimentos da terra, para que non fose eliminada nunca. 104:6 Cubriches-lo co abismo coma cun vestido: as augas quedaron por riba das montañas. 104:7 Ao teu reproche fuxiron; ante a voz do teu trono, marcharon. 104:8 Soben polos montes; baixan polos vales ata o lugar que ti fundaches para eles. 104:9 Puxeches un límite para que non pasen; que non se volvan de novo para cubrir a terra. 104:10 Envía as fontes aos vales, que corren entre os outeiros. 104:11 Dan de beber a todas as bestas do campo: os asnos salvaxes apagan sede. 104:12 Por eles terán morada as aves do ceo, que cantan entre as ramas. 104:13 El rega os outeiros das súas cámaras: a terra está satisfeita do froito das túas obras. 104:14 El fai medrar a herba para o gando, e a herba para o servizo home: para que saque comida da terra; 104:15 E viño que alegra o corazón do home, e aceite para facerlle a cara brillo e pan que fortalece o corazón do home. 104:16 As árbores do Señor están cheas de savia; os cedros do Líbano, que el plantou; 104:17 Onde os paxaros fan os seus niños: en canto á cegoña, os abetos están a súa casa. 104:18 Os outeiros altos son un refuxio para as cabras bravas; e as pedras para o conías. 104:19 El fixou a lúa para as estacións: o sol sabe o seu pór. 104:20 Ti fai escuridade, e é noite, onde todas as bestas do bosque se arrastra. 104:21 Os leonciños rugen detrás da súa presa, e buscan a súa comida de Deus. 104:22 Sae o sol, xúntanse e déixanse os seus foxos. 104:23 O home sae ao seu traballo e ao seu traballo ata a noite. 104:24 Señor, que múltiples son as túas obras! con sabedoría fixeches todos: a terra está chea das túas riquezas. 104:25 Así é este mar grande e ancho, onde se arrastran innumerables cousas, tanto animais pequenos como grandes. 104:26 Alí van os barcos: alí está ese leviatán, a quen fixeches xogar. nel. 104:27 Estes esperan todos en ti; para que lles deas a súa carne no seu momento tempada. 104:28 Que lles das, reúnense: abres a túa man, son cheo de ben. 104:29 Ti escondes o teu rostro, están turbados: quitas o seu alento, morren e volven ao seu po. 104:30 Envías o teu espírito, son creados, e renovas o a cara da terra. 104:31 A gloria do Señor perdurará para sempre: o Señor alegrarase en as súas obras. 104:32 El mira á terra, e esta treme: toca os outeiros e fuman. 104:33 Cantarei ao Señor mentres viva; Deus mentres teño o meu ser. 104:34 A miña meditación sobre el será doce: alegrareime no Señor. 104:35 Que os pecadores sexan consumidos da terra, e que os impíos non sexan máis. Bendice o Señor, alma miña. Louvade o Señor.