Salmos
9:1 Loareite, Señor, con todo o meu corazón; Vou mostrar todo
as túas obras marabillosas.
9:2 Alegrareime e alegrareime en ti; cantarei loanzas ao teu nome, oh
ti Altísimo.
9:3 Cando os meus inimigos se volvan atrás, caerán e perecerán ante o teu
presenza.
9:4 Porque mantiches o meu dereito e a miña causa; ti sentas no
trono xulgando ben.
9:5 Ti increpaches aos pagáns, destruíches aos impíos,
poñer o seu nome para sempre.
9:6 Inimigo, as destrucións chegaron ao seu fin perpetuo;
cidades destruídas; o seu memorial perece con eles.
9:7 Pero o Señor será para sempre: preparou o seu trono para
xuízo.
9:8 E xulgará o mundo con xustiza, servirá
xuízo ao pobo con rectitud.
9:9 O Señor tamén será un refuxio para os oprimidos, un refuxio en tempos de
problemas.
9:10 E os que coñecen o teu nome confiarán en ti, porque ti,
Señor, non abandonaches aos que te buscan.
9:11 Cantade loanzas ao Señor, que habita en Sión: proclamade entre os
persoas as súas obras.
9:12 Cando fai inquisición de sangue, lémbrase deles, esquece
non o berro dos humildes.
9:13 Ten piedade de min, Señor; considera o meu problema que padezo deles
que me odias, ti que me levantas das portas da morte:
9:14 Para que eu poida mostrar toda a túa loanza nas portas da filla de
Sion: Alegrarei-me na túa salvación.
9:15 Os pagáns son afundidos no pozo que fixeron: na rede que
ocultaron é o seu propio pé tomado.
9:16 O Señor é coñecido polo xuízo que executa: o impío é
atrapado no traballo das súas propias mans. Higgaion. Selah.
9:17 Os impíos converteranse no inferno, e todas as nacións que se esquecen
Deus.
9:18 Porque o necesitado non sempre será esquecido: a esperanza do pobre
non perecerá para sempre.
9:19 Levántate, Señor; que non prevaleza o home: que os pagáns sexan xulgados no teu
vista.
9:20 Tómaos, Señor, para que as nacións saiban que non son
homes. Selah.