Salmos 9:1 Loareite, Señor, con todo o meu corazón; Vou mostrar todo as túas obras marabillosas. 9:2 Alegrareime e alegrareime en ti; cantarei loanzas ao teu nome, oh ti Altísimo. 9:3 Cando os meus inimigos se volvan atrás, caerán e perecerán ante o teu presenza. 9:4 Porque mantiches o meu dereito e a miña causa; ti sentas no trono xulgando ben. 9:5 Ti increpaches aos pagáns, destruíches aos impíos, poñer o seu nome para sempre. 9:6 Inimigo, as destrucións chegaron ao seu fin perpetuo; cidades destruídas; o seu memorial perece con eles. 9:7 Pero o Señor será para sempre: preparou o seu trono para xuízo. 9:8 E xulgará o mundo con xustiza, servirá xuízo ao pobo con rectitud. 9:9 O Señor tamén será un refuxio para os oprimidos, un refuxio en tempos de problemas. 9:10 E os que coñecen o teu nome confiarán en ti, porque ti, Señor, non abandonaches aos que te buscan. 9:11 Cantade loanzas ao Señor, que habita en Sión: proclamade entre os persoas as súas obras. 9:12 Cando fai inquisición de sangue, lémbrase deles, esquece non o berro dos humildes. 9:13 Ten piedade de min, Señor; considera o meu problema que padezo deles que me odias, ti que me levantas das portas da morte: 9:14 Para que eu poida mostrar toda a túa loanza nas portas da filla de Sion: Alegrarei-me na túa salvación. 9:15 Os pagáns son afundidos no pozo que fixeron: na rede que ocultaron é o seu propio pé tomado. 9:16 O Señor é coñecido polo xuízo que executa: o impío é atrapado no traballo das súas propias mans. Higgaion. Selah. 9:17 Os impíos converteranse no inferno, e todas as nacións que se esquecen Deus. 9:18 Porque o necesitado non sempre será esquecido: a esperanza do pobre non perecerá para sempre. 9:19 Levántate, Señor; que non prevaleza o home: que os pagáns sexan xulgados no teu vista. 9:20 Tómaos, Señor, para que as nacións saiban que non son homes. Selah.