Proverbios
25:1 Estes son tamén proverbios de Salomón, que os homes de Ezequías rei de
Xudá copiouse.
25:2 A gloria de Deus é ocultar unha cousa, pero a honra dos reis é a de
buscar un asunto.
25:3 O ceo é a altura, a terra a profundidade e o corazón dos reis
é inescrutable.
25:4 Quita a escoria da prata, e sairá un vaso
para os máis finos.
25:5 Quita o impío de diante do rei, e será o seu trono
establecido na xustiza.
25:6 Non te poñas diante do rei, e non te pares diante do rei
lugar dos grandes homes:
25:7 Pois mellor é que che digan: Sube aquí. que iso
debes ser rebaixado diante do príncipe que é o teu
os ollos viron.
25:8 Non saias apresuradamente a loitar, para que non saibas que facer ao final
diso, cando o teu veciño te avergoña.
25:9 Debate a túa causa co teu próximo; e non descobre un segredo
a outro:
25:10 Para que quen o escoita non che faga vergoña, e a túa infamia non se volva
lonxe.
25:11 A palabra ben dita é como mazás de ouro en imaxes de prata.
25:12 Como un pendente de ouro e un adorno de ouro fino, así é un sabio
reproche sobre un oído obediente.
25:13 Como o frío da neve no tempo da colleita, así é un mensaxeiro fiel
aos que o envían: porque el refresca a alma dos seus amos.
25:14 Quen se gaba dun don falso é coma as nubes e o vento fóra
choiva.
25:15 Con longa paciencia persuadida o príncipe, e a lingua suave rompe o
óso.
25:16 Atopou mel? come todo o que che abonda, para que non sexas
énchese con el e vomitalo.
25:17 Retira o teu pé da casa do teu veciño; para que non se canse de ti,
e así te odio.
25:18 O home que dá falso testemuño contra o seu veciño é un mazo, e a
espada e unha frecha afiada.
25:19 A confianza nun home infiel en tempo de angustia é como un quebrado
dente, e un pé fóra de articulación.
25:20 Como quen quita a roupa no tempo frío, e como vinagre
nitro, tamén o é quen canta cancións ao corazón pesado.
25:21 Se o teu inimigo ten fame, dálle pan para comer; e se ten sede,
dálle auga de beber:
25:22 Porque acumularás carbóns acesos sobre a súa cabeza, e o Señor fará
recompensate.
25:23 O vento do norte expulsa a choiva: así o fai un rostro airado a
lingua murmuradora.
25:24 É mellor habitar na esquina da azotea, que cunha
muller liorta e nunha casa ampla.
25:25 Como augas frías para unha alma sedenta, así son as boas novas dun país afastado.
25:26 O home xusto que cae diante do impío é coma un turbado
fonte e unha fonte corrupta.
25:27 Non é bo comer moito mel; así que os homes busquen a súa propia gloria
non é gloria.
25:28 O que non domina o seu propio espírito é como unha cidade que se rompe
abaixo, e sen muros.