Proverbios 9:1 A sabedoría edificou a súa casa, labourou os seus sete alicerces. 9:2 Ela matou as súas bestas; ela mesturou o seu viño; ela tamén ten proporcionoulle a mesa. 9:3 Ela enviou as súas doncelas: clama sobre os lugares máis altos de a cidade, 9:4 Quen é sinxelo, que se volva aquí, como para o que queira entendendo, díxolle: 9:5 Ven, come do meu pan e bebe do viño que mesturei. 9:6 Abandona o necio e vive; e vai no camiño do entendemento. 9:7 O que censura a un escarnecedor ten vergoña para si, e o que reprende o malvado tómase unha mancha. 9:8 Non reprendes a un escarnecedor, para que non te odie; reprende a un sabio, e el quérote. 9:9 Dá instrucións ao home sabio, e será aínda máis sabio: ensina ao xusto home, e aumentará na aprendizaxe. 9:10 O temor de Xehová é o principio da sabedoría, e o coñecemento de o santo é comprensión. 9:11 Porque por min multiplicaranse os teus días, e os anos da túa vida ser aumentado. 9:12 Se es sabio, serás sabio por ti mesmo; pero se burlas, ti só o soportarás. 9:13 Unha muller tola é clamorosa: é sinxela e non sabe nada. 9:14 Porque está sentada á porta da súa casa, nun asento nos lugares altos da cidade, 9:15 Para chamar aos pasaxeiros que seguen o seu camiño: 9:16 O que é sinxelo, que se volva aquí, e o que queira entendendo, díxolle: 9:17 As augas roubadas son doces, e o pan que se come ás escondidas é agradable. 9:18 Pero el non sabe que os mortos están alí; e que están os seus convidados as profundidades do inferno.