Proverbios
9:1 A sabedoría edificou a súa casa, labourou os seus sete alicerces.
9:2 Ela matou as súas bestas; ela mesturou o seu viño; ela tamén ten
proporcionoulle a mesa.
9:3 Ela enviou as súas doncelas: clama sobre os lugares máis altos de
a cidade,
9:4 Quen é sinxelo, que se volva aquí, como para o que queira
entendendo, díxolle:
9:5 Ven, come do meu pan e bebe do viño que mesturei.
9:6 Abandona o necio e vive; e vai no camiño do entendemento.
9:7 O que censura a un escarnecedor ten vergoña para si, e o que
reprende o malvado tómase unha mancha.
9:8 Non reprendes a un escarnecedor, para que non te odie; reprende a un sabio, e el
quérote.
9:9 Dá instrucións ao home sabio, e será aínda máis sabio: ensina ao xusto
home, e aumentará na aprendizaxe.
9:10 O temor de Xehová é o principio da sabedoría, e o coñecemento de
o santo é comprensión.
9:11 Porque por min multiplicaranse os teus días, e os anos da túa vida
ser aumentado.
9:12 Se es sabio, serás sabio por ti mesmo; pero se burlas,
ti só o soportarás.
9:13 Unha muller tola é clamorosa: é sinxela e non sabe nada.
9:14 Porque está sentada á porta da súa casa, nun asento nos lugares altos
da cidade,
9:15 Para chamar aos pasaxeiros que seguen o seu camiño:
9:16 O que é sinxelo, que se volva aquí, e o que queira
entendendo, díxolle:
9:17 As augas roubadas son doces, e o pan que se come ás escondidas é agradable.
9:18 Pero el non sabe que os mortos están alí; e que están os seus convidados
as profundidades do inferno.