Números
9:1 E o Señor falou a Moisés no deserto do Sinaí, no primeiro
mes do segundo ano despois da saída da terra de Exipto,
dicindo,
9:2 Que os fillos de Israel celebren tamén a Pascua no seu indicado
tempada.
9:3 O día catorce deste mes, á tarde, gardaredes no seu
época sinalada: segundo todos os ritos dela, e segundo todos
as súas cerimonias, gardaredes.
9:4 E Moisés díxolles aos fillos de Israel que gardasen o
pascua.
9:5 E celebraron a Pascua o día catorce do primeiro mes en
mesmo no deserto do Sinaí: segundo todo o que o Señor
ordenou Moisés, así o fixeron os fillos de Israel.
9:6 E houbo algúns homes que foron contaminados polo cadáver dun home,
que non podían celebrar a Pascua naquel día: e viñeron antes
Moisés e diante de Aharón naquel día:
9:7 E aqueles homes dixéronlle: "Estamos contaminados polo cadáver dun home.
por que nos determos, para non ofrecer unha ofrenda do
Señor no seu tempo sinalado entre os fillos de Israel?
9:8 Moisés díxolles: "Detente, e escoitarei o que o Señor".
mandará sobre ti.
9:9 E o Señor falou a Moisés, dicindo:
9:10 Fala aos fillos de Israel, dicíndolles: Se alguén de vós ou dos vosos
a posteridade quedará impura por mor dun cadáver ou estará de viaxe
de lonxe, aínda celebrará a Pascua ao Señor.
9:11 O día catorce do segundo mes á tarde celebraranse e
cómeo con pan ácimo e herbas amargas.
9:12 Non deixarán nada diso para a mañá, nin romperán ningún óso dela.
de acordo con todas as ordenanzas da Pascua celebraranse.
9:13 Pero o home que está limpo, e non está de viaxe, e non
celebre a Pascua, a mesma alma será cortada de entre a súa
pobo: porque non trouxo a ofrenda do Señor no seu destino
tempo, ese home cargará co seu pecado.
9:14 E se un estranxeiro mora entre vós e celebra a Pascua
para o Señor; segundo a ordenanza da Pascua e segundo
á súa maneira, así o fará: teredes unha orde, as dúas
para o estranxeiro e para o que naceu na terra.
9:15 E o día que se ergueu o tabernáculo, a nube cubriu
tabernáculo, é dicir, a tenda do testemuño: e á tarde había
sobre o tabernáculo como a aparencia de lume, ata o
mañá.
9:16 Así foi sempre: a nube cubríao de día e a aparencia de lume
pola noite.
9:17 E cando a nube foi levantada do tabernáculo, entón despois diso
os fillos de Israel viaxaron: e no lugar onde a nube estaba,
alí plantaron as súas tendas os fillos de Israel.
9:18 Segundo o mandamento de Xehová, os fillos de Israel partiron, e en
acamparon o mandamento do Señor: mentres permaneceu a nube
sobre o tabernáculo descansaban nas súas tendas.
9:19 E cando a nube se prolongou durante moitos días sobre o tabernáculo, entón o
Os fillos de Israel cumpriron o mandato do Señor e non marcharon.
9:20 E así foi, cando a nube estivo uns días sobre o tabernáculo;
segundo o mandamento do Señor permaneceron nas súas tendas e
segundo o mandamento de Xehová partiron.
9:21 E así foi, cando a nube permaneceu dende a tarde ata a mañá, e iso
a nube foi tomada pola mañá, entón eles viaxaron: se é
era de día ou de noite que se levantaba a nube, viaxaban.
9:22 Ou se fosen dous días, ou un mes ou un ano, que a nube
quedaron no tabernáculo, quedando nel, os fillos de Israel
quedaron nas súas tendas e non marcharon; pero cando foi levantada, eles
viaxado.
9:23 Segundo o mandamento do Señor, descansaron nas tendas e nas tendas
mandaron o Señor: seguiron o mandato do Señor
Señor, por orde do Señor pola man de Moisés.