Números 9:1 E o Señor falou a Moisés no deserto do Sinaí, no primeiro mes do segundo ano despois da saída da terra de Exipto, dicindo, 9:2 Que os fillos de Israel celebren tamén a Pascua no seu indicado tempada. 9:3 O día catorce deste mes, á tarde, gardaredes no seu época sinalada: segundo todos os ritos dela, e segundo todos as súas cerimonias, gardaredes. 9:4 E Moisés díxolles aos fillos de Israel que gardasen o pascua. 9:5 E celebraron a Pascua o día catorce do primeiro mes en mesmo no deserto do Sinaí: segundo todo o que o Señor ordenou Moisés, así o fixeron os fillos de Israel. 9:6 E houbo algúns homes que foron contaminados polo cadáver dun home, que non podían celebrar a Pascua naquel día: e viñeron antes Moisés e diante de Aharón naquel día: 9:7 E aqueles homes dixéronlle: "Estamos contaminados polo cadáver dun home. por que nos determos, para non ofrecer unha ofrenda do Señor no seu tempo sinalado entre os fillos de Israel? 9:8 Moisés díxolles: "Detente, e escoitarei o que o Señor". mandará sobre ti. 9:9 E o Señor falou a Moisés, dicindo: 9:10 Fala aos fillos de Israel, dicíndolles: Se alguén de vós ou dos vosos a posteridade quedará impura por mor dun cadáver ou estará de viaxe de lonxe, aínda celebrará a Pascua ao Señor. 9:11 O día catorce do segundo mes á tarde celebraranse e cómeo con pan ácimo e herbas amargas. 9:12 Non deixarán nada diso para a mañá, nin romperán ningún óso dela. de acordo con todas as ordenanzas da Pascua celebraranse. 9:13 Pero o home que está limpo, e non está de viaxe, e non celebre a Pascua, a mesma alma será cortada de entre a súa pobo: porque non trouxo a ofrenda do Señor no seu destino tempo, ese home cargará co seu pecado. 9:14 E se un estranxeiro mora entre vós e celebra a Pascua para o Señor; segundo a ordenanza da Pascua e segundo á súa maneira, así o fará: teredes unha orde, as dúas para o estranxeiro e para o que naceu na terra. 9:15 E o día que se ergueu o tabernáculo, a nube cubriu tabernáculo, é dicir, a tenda do testemuño: e á tarde había sobre o tabernáculo como a aparencia de lume, ata o mañá. 9:16 Así foi sempre: a nube cubríao de día e a aparencia de lume pola noite. 9:17 E cando a nube foi levantada do tabernáculo, entón despois diso os fillos de Israel viaxaron: e no lugar onde a nube estaba, alí plantaron as súas tendas os fillos de Israel. 9:18 Segundo o mandamento de Xehová, os fillos de Israel partiron, e en acamparon o mandamento do Señor: mentres permaneceu a nube sobre o tabernáculo descansaban nas súas tendas. 9:19 E cando a nube se prolongou durante moitos días sobre o tabernáculo, entón o Os fillos de Israel cumpriron o mandato do Señor e non marcharon. 9:20 E así foi, cando a nube estivo uns días sobre o tabernáculo; segundo o mandamento do Señor permaneceron nas súas tendas e segundo o mandamento de Xehová partiron. 9:21 E así foi, cando a nube permaneceu dende a tarde ata a mañá, e iso a nube foi tomada pola mañá, entón eles viaxaron: se é era de día ou de noite que se levantaba a nube, viaxaban. 9:22 Ou se fosen dous días, ou un mes ou un ano, que a nube quedaron no tabernáculo, quedando nel, os fillos de Israel quedaron nas súas tendas e non marcharon; pero cando foi levantada, eles viaxado. 9:23 Segundo o mandamento do Señor, descansaron nas tendas e nas tendas mandaron o Señor: seguiron o mandato do Señor Señor, por orde do Señor pola man de Moisés.