Miqueas
2:1 ¡Ai dos que conciben a iniquidade e fan o mal nos seus leitos! cando
a mañá é luz, practícana, porque está en poder de
a súa man.
2:2 Cobizan os campos e tómanos coa violencia; e casas, e tomar
afastalos: así oprimen a un home e á súa casa, mesmo a un home e á súa
patrimonio.
2:3 Por iso, así di o Señor: Velaquí, contra esta familia penso
un mal, do que non quitades o pescozo; tampouco irás
soberbios: pois este tempo é malo.
2:4 Naquel día, alguén levantará unha parábola contra vós e lamentarase con a
lamento lamentable, e dicir: Estamos totalmente estragados: el cambiou o
parte do meu pobo: como o quitou de min! apartando el
dividiu os nosos campos.
2:5 Polo tanto, non terás ninguén que bote unha corda por sorteo no
congregación do Señor.
2:6 Non profeticedes, din os que profetizan: non profetizarán.
a eles, que non teñan vergoña.
2:7 Ó ti que tes o nome de casa de Xacob, é o espírito do Señor
estreito? estes son os seus feitos? non lle fagan ben as miñas palabras que
anda xustamente?
2:8 O meu pobo levantouse como un inimigo
coa vestimenta dos que pasan con seguridade como homes que se atreven á guerra.
2:9 As mulleres do meu pobo botastes fóra das súas casas agradables; dende
aos seus fillos quitácheslles a miña gloria para sempre.
2:10 Levántate e marchate; porque este non é o teu descanso: porque está contaminado,
destruiráche, mesmo cunha destrución dolorosa.
2:11 Se un home que anda en espírito e falsidade mente, dicindo: Vou
profetizache o viño e as bebidas fortes; incluso será o
profeta deste pobo.
2:12 Eu certamente reunireivos a todos, Xacob; Seguro que reunirei o
resto de Israel; Xuntareinos como as ovellas de Bosra, as
o rabaño no medio do seu redil: farán gran ruído
razón da multitude de homes.
2:13 O rompedor subiu diante deles: romperon e pasaron
atravesan a porta e saen por ela, e o seu rei pasará
diante deles, e o Señor na cabeza deles.