Miqueas 2:1 ¡Ai dos que conciben a iniquidade e fan o mal nos seus leitos! cando a mañá é luz, practícana, porque está en poder de a súa man. 2:2 Cobizan os campos e tómanos coa violencia; e casas, e tomar afastalos: así oprimen a un home e á súa casa, mesmo a un home e á súa patrimonio. 2:3 Por iso, así di o Señor: Velaquí, contra esta familia penso un mal, do que non quitades o pescozo; tampouco irás soberbios: pois este tempo é malo. 2:4 Naquel día, alguén levantará unha parábola contra vós e lamentarase con a lamento lamentable, e dicir: Estamos totalmente estragados: el cambiou o parte do meu pobo: como o quitou de min! apartando el dividiu os nosos campos. 2:5 Polo tanto, non terás ninguén que bote unha corda por sorteo no congregación do Señor. 2:6 Non profeticedes, din os que profetizan: non profetizarán. a eles, que non teñan vergoña. 2:7 Ó ti que tes o nome de casa de Xacob, é o espírito do Señor estreito? estes son os seus feitos? non lle fagan ben as miñas palabras que anda xustamente? 2:8 O meu pobo levantouse como un inimigo coa vestimenta dos que pasan con seguridade como homes que se atreven á guerra. 2:9 As mulleres do meu pobo botastes fóra das súas casas agradables; dende aos seus fillos quitácheslles a miña gloria para sempre. 2:10 Levántate e marchate; porque este non é o teu descanso: porque está contaminado, destruiráche, mesmo cunha destrución dolorosa. 2:11 Se un home que anda en espírito e falsidade mente, dicindo: Vou profetizache o viño e as bebidas fortes; incluso será o profeta deste pobo. 2:12 Eu certamente reunireivos a todos, Xacob; Seguro que reunirei o resto de Israel; Xuntareinos como as ovellas de Bosra, as o rabaño no medio do seu redil: farán gran ruído razón da multitude de homes. 2:13 O rompedor subiu diante deles: romperon e pasaron atravesan a porta e saen por ela, e o seu rei pasará diante deles, e o Señor na cabeza deles.