Marcos 5:1 E chegaron ao outro lado do mar, ao país de os gadarenos. 5:2 E cando saíu do barco, de seguido saíu de el as tumbas dun home cun espírito impuro, 5:3 Quen tiña a súa morada entre os sepulcros; e ninguén o podía atar, non, non con cadeas: 5:4 Porque fora moitas veces atado con cadeas e cadeas, e o As cadeas foron arrincadas por el e as cadeas rotas pezas: tampouco ninguén puido domalo. 5:5 E sempre, día e noite, estaba nas montañas e nos sepulcros, chorando e cortándose con pedras. 5:6 Pero cando viu a Xesús de lonxe, correu e adoroulle. 5:7 E berrou en gran voz, e dixo: "Que teño que ver contigo? Xesús, ti Fillo do Deus Altísimo? Xúroche por Deus, que ti non me atormentes. 5:8 Porque el díxolle: Saia do home, espírito inmundo. 5:9 E preguntoulle: Cal é o teu nome? E el respondeu dicindo: O meu nome é Lexión: pois somos moitos. 5:10 E suplicoulle moito que non os mandase fóra do país. 5:11 Había alí preto dos montes un gran rabaño de porcos alimentación. 5:12 E todos os demos rogáronlle, dicíndolle: Envíanos aos porcos para que poden entrar neles. 5:13 E enseguida Xesús deulles permiso. E os espíritos impuros saíron, e entrou nos porcos: e o rabaño correu violentamente por un empinado lugar no mar, (eran uns dous mil;) e foron atragantados o mar. 5:14 E os que apacentaban os porcos fuxiron, e contárono na cidade e na cidade país. E saíron a ver que era o que se facía. 5:15 E chegaron a Xesús, e viron ao que estaba endemoniado. e tiña a lexión, sentada e vestida, e no seu sano juicio: e tiñan medo. 5:16 E os que o viron contáronlles como lle pasou ao posuído co demo, e tamén sobre os porcos. 5:17 E comezaron a rogarlle que marchase das súas costas. 5:18 E cando entrou na nave, o que fora posuído da o demo rogoulle para que estivese con el. 5:19 Con todo Xesús non o permitiu, pero díxolle: "Vai á túa casa". amigos, e cóntalles cantos grandes cousas fixo o Señor por ti, e tivo compaixón de ti. 5:20 E marchou, e comezou a publicar en Decápole as grandes cousas Xesús fixera por el, e todos os homes quedaron marabillados. 5:21 E cando Xesús pasou de novo no barco á outra beira, moito a xente reuníase a el, e estaba preto do mar. 5:22 E velaquí, chegou un dos xefes da sinagoga, Xairo nome; e cando o viu, caeu aos seus pés, 5:23 E suplicoulle moito, dicindo: A miña filla está deitada na punta da morte: pégoche, ven e pon as mans sobre ela para que sexa curado; e ela vivirá. 5:24 E Xesús foi con el; e moita xente seguíao e amontoábao. 5:25 E unha muller, que tiña un fluxo de sangue durante doce anos, 5:26 E sufrira moitas cousas de moitos médicos, e gastara todo ela tiña, e non foi nada mellor, senón que empeorou, 5:27 Cando ela oíu falar de Xesús, veu detrás da turba e tocou a súa prenda. 5:28 Porque ela dixo: "Se non toco máis que as súas roupas, estarei sana". 5:29 E enseguida a fonte do seu sangue secou; e ela sentiuse dentro o seu corpo que foi curada daquela praga. 5:30 E Xesús, coñecendo inmediatamente en si mesmo que a virtude saíra el, deulle a volta na prensa e dixo: Quen tocou a miña roupa? 5:31 E os seus discípulos dixéronlle: "Ves a multitude aglomerada". ti e dis: Quen me tocou? 5:32 E mirou arredor para ver a que fixera isto. 5:33 Pero a muller, temerosa e tremenda, sabendo o que se facía nela, veu e botouse diante del, e díxolle toda a verdade. 5:34 E díxolle: "Filla, a túa fe salvoche; Entra paz e saia da túa praga. 5:35 Mentres aínda falaba, veu da casa do xefe da sinagoga certo que dicía: "A túa filla morreu; por que molestas ao Mestre". algo máis? 5:36 En canto Xesús escoitou a palabra que se dixo, díxolle ao gobernante da sinagoga, Non teñas medo, só cre. 5:37 E non permitiu que ninguén o seguise, agás Pedro, Santiago e Xoán o irmán de Xaime. 5:38 E chegou á casa do xefe da sinagoga, e viu o tumulto, e os que choraban e choraban moito. 5:39 E cando entrou, díxolles: "Por que facedes este ruído, e chorar? a moza non está morta, senón que dorme. 5:40 E riron del para escarnio. Pero cando os puxo a todos fóra, el colle o pai e a nai da moza, e os que estaban con el, e entra onde estaba a moza. 5:41 E colleu a moza da man e díxolle: Talita cumi; que é, interpretado, Moza, dígoche, érguese. 5:42 E enseguida ergueuse a moza e camiñou; pois era da idade de doce anos. E quedaron abraiados cun gran asombro. 5:43 E mandoulles rigorosamente que ninguén o soubese; e mandou que hai que darlle algo de comer.