Marcos
5:1 E chegaron ao outro lado do mar, ao país de
os gadarenos.
5:2 E cando saíu do barco, de seguido saíu de el
as tumbas dun home cun espírito impuro,
5:3 Quen tiña a súa morada entre os sepulcros; e ninguén o podía atar, non, non
con cadeas:
5:4 Porque fora moitas veces atado con cadeas e cadeas, e o
As cadeas foron arrincadas por el e as cadeas rotas
pezas: tampouco ninguén puido domalo.
5:5 E sempre, día e noite, estaba nas montañas e nos sepulcros,
chorando e cortándose con pedras.
5:6 Pero cando viu a Xesús de lonxe, correu e adoroulle.
5:7 E berrou en gran voz, e dixo: "Que teño que ver contigo?
Xesús, ti Fillo do Deus Altísimo? Xúroche por Deus, que ti
non me atormentes.
5:8 Porque el díxolle: Saia do home, espírito inmundo.
5:9 E preguntoulle: Cal é o teu nome? E el respondeu dicindo: O meu nome é
Lexión: pois somos moitos.
5:10 E suplicoulle moito que non os mandase fóra do
país.
5:11 Había alí preto dos montes un gran rabaño de porcos
alimentación.
5:12 E todos os demos rogáronlle, dicíndolle: Envíanos aos porcos para que
poden entrar neles.
5:13 E enseguida Xesús deulles permiso. E os espíritos impuros saíron,
e entrou nos porcos: e o rabaño correu violentamente por un empinado
lugar no mar, (eran uns dous mil;) e foron atragantados
o mar.
5:14 E os que apacentaban os porcos fuxiron, e contárono na cidade e na cidade
país. E saíron a ver que era o que se facía.
5:15 E chegaron a Xesús, e viron ao que estaba endemoniado.
e tiña a lexión, sentada e vestida, e no seu sano juicio: e
tiñan medo.
5:16 E os que o viron contáronlles como lle pasou ao posuído
co demo, e tamén sobre os porcos.
5:17 E comezaron a rogarlle que marchase das súas costas.
5:18 E cando entrou na nave, o que fora posuído da
o demo rogoulle para que estivese con el.
5:19 Con todo Xesús non o permitiu, pero díxolle: "Vai á túa casa".
amigos, e cóntalles cantos grandes cousas fixo o Señor por ti, e
tivo compaixón de ti.
5:20 E marchou, e comezou a publicar en Decápole as grandes cousas
Xesús fixera por el, e todos os homes quedaron marabillados.
5:21 E cando Xesús pasou de novo no barco á outra beira, moito
a xente reuníase a el, e estaba preto do mar.
5:22 E velaquí, chegou un dos xefes da sinagoga, Xairo
nome; e cando o viu, caeu aos seus pés,
5:23 E suplicoulle moito, dicindo: A miña filla está deitada na punta
da morte: pégoche, ven e pon as mans sobre ela para que sexa
curado; e ela vivirá.
5:24 E Xesús foi con el; e moita xente seguíao e amontoábao.
5:25 E unha muller, que tiña un fluxo de sangue durante doce anos,
5:26 E sufrira moitas cousas de moitos médicos, e gastara todo
ela tiña, e non foi nada mellor, senón que empeorou,
5:27 Cando ela oíu falar de Xesús, veu detrás da turba e tocou a súa
prenda.
5:28 Porque ela dixo: "Se non toco máis que as súas roupas, estarei sana".
5:29 E enseguida a fonte do seu sangue secou; e ela sentiuse dentro
o seu corpo que foi curada daquela praga.
5:30 E Xesús, coñecendo inmediatamente en si mesmo que a virtude saíra
el, deulle a volta na prensa e dixo: Quen tocou a miña roupa?
5:31 E os seus discípulos dixéronlle: "Ves a multitude aglomerada".
ti e dis: Quen me tocou?
5:32 E mirou arredor para ver a que fixera isto.
5:33 Pero a muller, temerosa e tremenda, sabendo o que se facía nela, veu
e botouse diante del, e díxolle toda a verdade.
5:34 E díxolle: "Filla, a túa fe salvoche; Entra
paz e saia da túa praga.
5:35 Mentres aínda falaba, veu da casa do xefe da sinagoga
certo que dicía: "A túa filla morreu; por que molestas ao Mestre".
algo máis?
5:36 En canto Xesús escoitou a palabra que se dixo, díxolle ao gobernante
da sinagoga, Non teñas medo, só cre.
5:37 E non permitiu que ninguén o seguise, agás Pedro, Santiago e Xoán
o irmán de Xaime.
5:38 E chegou á casa do xefe da sinagoga, e viu o
tumulto, e os que choraban e choraban moito.
5:39 E cando entrou, díxolles: "Por que facedes este ruído, e
chorar? a moza non está morta, senón que dorme.
5:40 E riron del para escarnio. Pero cando os puxo a todos fóra, el
colle o pai e a nai da moza, e os que estaban con
el, e entra onde estaba a moza.
5:41 E colleu a moza da man e díxolle: Talita cumi;
que é, interpretado, Moza, dígoche, érguese.
5:42 E enseguida ergueuse a moza e camiñou; pois era da idade de
doce anos. E quedaron abraiados cun gran asombro.
5:43 E mandoulles rigorosamente que ninguén o soubese; e mandou
que hai que darlle algo de comer.