Xosué
22:1 Entón Xosué chamou aos rubenitas, aos gaditas e á media tribo
de Manasés,
22:2 E díxolles: "Vós gardades todo o que Moisés, servo de Xehová
mandoche e obedeceches a miña voz en todo o que che mandei:
22:3 Non deixaches aos teus irmáns estes moitos días ata hoxe, pero si
cumpriu o mandamento do Señor, o teu Deus.
22:4 E agora o Señor, o teu Deus, deu descanso aos teus irmáns, como el
prometeulles: xa que logo volvedes agora e vádevos ás vosas tendas, e
á terra da túa posesión, que Moisés, servo do Señor
deuche ao outro lado Xordán.
22:5 Pero teña coidado de cumprir o mandamento e a lei que Moisés
o servo do Señor mandouche amar ao Señor, o teu Deus, e a
anda en todos os seus camiños, observa os seus mandamentos e apega
el, e servilo con todo o teu corazón e con toda a túa alma.
22:6 Entón Xosué bendiciunos e despediunos, e foron para os seus
tendas de campaña.
22:7 Moisés dera a posesión á metade da tribo de Manaxés
en Basán, pero á outra metade deu a Xosué entre eles
irmáns deste lado do Xordán cara ao oeste. E cando Xosué os mandou
tamén ás súas tendas, entón bendiciunos,
22:8 E faloulles, dicindo: Volved con moitas riquezas ás vosas tendas.
e con moito gando, con prata, ouro e bronce,
e con ferro, e con moito vestido: repartide o botín do voso
inimigos cos teus irmáns.
22:9 E os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a media tribo de
Manaxés volveu e marchou dos fillos de Israel
Xilo, que está na terra de Canaán, para ir ao país de
Galaad, á terra da súa posesión, da que estaban posuídos,
segundo a palabra do Señor pola man de Moisés.
22:10 E cando chegaron ás fronteiras do Xordán, que están na terra de
Canaán, os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a metade
A tribo de Manasés construíu alí un altar xunto ao Xordán, un altar grande para ver
a.
22:11 E os fillos de Israel escoitaron dicir: "Velaí, os fillos de Rubén e
os fillos de Gad e a media tribo de Manaxés construíron un altar
fronte á terra de Canaán, nas fronteiras do Xordán, ao
paso dos fillos de Israel.
22:12 E cando os fillos de Israel souberon diso, toda a congregación de
os fillos de Israel xuntáronse en Xilo para subir
a guerra contra eles.
22:13 E os fillos de Israel enviaron aos fillos de Rubén e aos
fillos de Gad, e á media tribo de Manaxés, á terra de
Galaad, Finees, fillo do sacerdote Eleazar,
22:14 E con el dez príncipes, de cada casa principal un príncipe en todos
as tribos de Israel; e cada un era xefe da casa dos seus
pais entre os milleiros de Israel.
22:15 E chegaron aos fillos de Rubén e aos fillos de Gad.
e á media tribo de Manaxés, á terra de Galaad, e eles
falou con eles, dicindo:
22:16 Así fala toda a congregación de Xehová: Que falta é esta
que fixestes contra o Deus de Israel, para volverse hoxe
de seguir ao Señor, en que vos edificastes un altar, que vós
pode rebelarse hoxe contra o Señor?
22:17 A iniquidade de Peor é demasiado pouca para nós, da que non somos?
limpos ata hoxe, aínda que había unha praga na congregación
do Señor,
22:18 ¿Pero tes que afastarte hoxe de seguir ao Señor? e así será
estade, xa que hoxe vos rebelades contra o Señor, que mañá estará
ira con toda a congregación de Israel.
22:19 Non obstante, se a terra da túa posesión é impura, pasade
para a terra da posesión do Señor, onde é do Señor
o tabernáculo habita e toma posesión entre nós, pero non te rebeles
o Señor, nin te rebeles contra nós, construíndoche un altar ao carón
altar do Señor, noso Deus.
22:20 Non cometeu Acán, fillo de Zerah, un delito no maldito?
e a ira caeu sobre toda a congregación de Israel? e ese home pereceu
non só na súa iniquidade.
22:21 Despois os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a media tribo
de Manaxés respondeu e díxolles aos xefes dos milleiros de
Israel,
22:22 O Señor Deus dos deuses, o Señor Deus dos deuses, el coñece e Israel
saberá; se é en rebeldía, ou se en transgresión contra o
SEÑOR, (non nos salves hoxe,)
22:23 Que nos construímos un altar para que nos deixemos de seguir ao Señor, ou non
ofrecer nela holocausto ou ofrenda de carne, ou se ofrecer paz
ofrendas sobre el, que o propio Señor o requira;
22:24 E se non o fixemos por medo a isto, dicindo: En
o tempo que vén os teus fillos poderían falar cos nosos fillos, dicindo: Que?
tes que ver co Señor Deus de Israel?
22:25 Porque o Señor fixo do Xordán unha fronteira entre nós e vós, fillos
de Rubén e dos fillos de Gad; non tedes parte no Señor: así o terás
os teus fillos fan que os nosos fillos cesen de temer ao Señor.
22:26 Por iso dixemos: Preparámonos agora para construírnos un altar, non para
holocausto nin para sacrificio:
22:27 Pero para que sexa unha testemuña entre nós, e ti, e as nosas xeracións
despois de nós, para facer o servizo do Señor diante del co noso
holocaustos, e cos nosos sacrificios e cos nosos sacrificios de paz;
para que os teus fillos non lles digan aos nosos fillos no futuro: Tes
ningunha parte no Señor.
22:28 Por iso dixemos que será, cando así nos digan a nós ou a
as nosas xeracións no futuro, para que volvamos dicir: Velaquí o
modelo do altar do Señor, que fixeron os nosos pais, non para queimar
ofrendas, nin para sacrificios; pero é unha testemuña entre nós e ti.
22:29 Deus non nos permita rebelarnos contra o Señor, e virar de hoxe
seguindo ao Señor, para construír un altar para os holocaustos, para a carne
ofrendas ou sacrificios, xunto ao altar de Xehová, noso Deus, que
está diante do seu tabernáculo.
22:30 E cando Finees o sacerdote, e os príncipes da congregación e
os xefes dos miles de Israel que estaban con el, escoitaron as palabras
que os fillos de Rubén e os fillos de Gad e os fillos de
Manasés falou, gustoulles.
22:31 E díxolles Finees, fillo do sacerdote Eleazar, aos fillos de
Rubén, aos fillos de Gad e aos fillos de Manaxés,
Hoxe entendemos que o Señor está entre nós, porque non o tedes
cometeu esta ofensa contra o Señor: agora xa libraches o
fillos de Israel da man do Señor.
22:32 E Pinhas, fillo do sacerdote Eleazar, e os príncipes volveron
dos fillos de Rubén e dos fillos de Gad, do
terra de Galaad, á terra de Canaán, aos fillos de Israel e
volveu darlles noticia.
22:33 E a cousa gustou aos fillos de Israel; e os fillos de Israel
bendito Deus, e non tiña a intención de ir contra eles na batalla, para
destruír a terra na que habitaron os fillos de Rubén e Gad.
22:34 E os fillos de Rubén e os de Gad chamaron ao altar Ed:
porque será testemuña entre nós de que o Señor é Deus.