Xosué 22:1 Entón Xosué chamou aos rubenitas, aos gaditas e á media tribo de Manasés, 22:2 E díxolles: "Vós gardades todo o que Moisés, servo de Xehová mandoche e obedeceches a miña voz en todo o que che mandei: 22:3 Non deixaches aos teus irmáns estes moitos días ata hoxe, pero si cumpriu o mandamento do Señor, o teu Deus. 22:4 E agora o Señor, o teu Deus, deu descanso aos teus irmáns, como el prometeulles: xa que logo volvedes agora e vádevos ás vosas tendas, e á terra da túa posesión, que Moisés, servo do Señor deuche ao outro lado Xordán. 22:5 Pero teña coidado de cumprir o mandamento e a lei que Moisés o servo do Señor mandouche amar ao Señor, o teu Deus, e a anda en todos os seus camiños, observa os seus mandamentos e apega el, e servilo con todo o teu corazón e con toda a túa alma. 22:6 Entón Xosué bendiciunos e despediunos, e foron para os seus tendas de campaña. 22:7 Moisés dera a posesión á metade da tribo de Manaxés en Basán, pero á outra metade deu a Xosué entre eles irmáns deste lado do Xordán cara ao oeste. E cando Xosué os mandou tamén ás súas tendas, entón bendiciunos, 22:8 E faloulles, dicindo: Volved con moitas riquezas ás vosas tendas. e con moito gando, con prata, ouro e bronce, e con ferro, e con moito vestido: repartide o botín do voso inimigos cos teus irmáns. 22:9 E os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a media tribo de Manaxés volveu e marchou dos fillos de Israel Xilo, que está na terra de Canaán, para ir ao país de Galaad, á terra da súa posesión, da que estaban posuídos, segundo a palabra do Señor pola man de Moisés. 22:10 E cando chegaron ás fronteiras do Xordán, que están na terra de Canaán, os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a metade A tribo de Manasés construíu alí un altar xunto ao Xordán, un altar grande para ver a. 22:11 E os fillos de Israel escoitaron dicir: "Velaí, os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a media tribo de Manaxés construíron un altar fronte á terra de Canaán, nas fronteiras do Xordán, ao paso dos fillos de Israel. 22:12 E cando os fillos de Israel souberon diso, toda a congregación de os fillos de Israel xuntáronse en Xilo para subir a guerra contra eles. 22:13 E os fillos de Israel enviaron aos fillos de Rubén e aos fillos de Gad, e á media tribo de Manaxés, á terra de Galaad, Finees, fillo do sacerdote Eleazar, 22:14 E con el dez príncipes, de cada casa principal un príncipe en todos as tribos de Israel; e cada un era xefe da casa dos seus pais entre os milleiros de Israel. 22:15 E chegaron aos fillos de Rubén e aos fillos de Gad. e á media tribo de Manaxés, á terra de Galaad, e eles falou con eles, dicindo: 22:16 Así fala toda a congregación de Xehová: Que falta é esta que fixestes contra o Deus de Israel, para volverse hoxe de seguir ao Señor, en que vos edificastes un altar, que vós pode rebelarse hoxe contra o Señor? 22:17 A iniquidade de Peor é demasiado pouca para nós, da que non somos? limpos ata hoxe, aínda que había unha praga na congregación do Señor, 22:18 ¿Pero tes que afastarte hoxe de seguir ao Señor? e así será estade, xa que hoxe vos rebelades contra o Señor, que mañá estará ira con toda a congregación de Israel. 22:19 Non obstante, se a terra da túa posesión é impura, pasade para a terra da posesión do Señor, onde é do Señor o tabernáculo habita e toma posesión entre nós, pero non te rebeles o Señor, nin te rebeles contra nós, construíndoche un altar ao carón altar do Señor, noso Deus. 22:20 Non cometeu Acán, fillo de Zerah, un delito no maldito? e a ira caeu sobre toda a congregación de Israel? e ese home pereceu non só na súa iniquidade. 22:21 Despois os fillos de Rubén e os fillos de Gad e a media tribo de Manaxés respondeu e díxolles aos xefes dos milleiros de Israel, 22:22 O Señor Deus dos deuses, o Señor Deus dos deuses, el coñece e Israel saberá; se é en rebeldía, ou se en transgresión contra o SEÑOR, (non nos salves hoxe,) 22:23 Que nos construímos un altar para que nos deixemos de seguir ao Señor, ou non ofrecer nela holocausto ou ofrenda de carne, ou se ofrecer paz ofrendas sobre el, que o propio Señor o requira; 22:24 E se non o fixemos por medo a isto, dicindo: En o tempo que vén os teus fillos poderían falar cos nosos fillos, dicindo: Que? tes que ver co Señor Deus de Israel? 22:25 Porque o Señor fixo do Xordán unha fronteira entre nós e vós, fillos de Rubén e dos fillos de Gad; non tedes parte no Señor: así o terás os teus fillos fan que os nosos fillos cesen de temer ao Señor. 22:26 Por iso dixemos: Preparámonos agora para construírnos un altar, non para holocausto nin para sacrificio: 22:27 Pero para que sexa unha testemuña entre nós, e ti, e as nosas xeracións despois de nós, para facer o servizo do Señor diante del co noso holocaustos, e cos nosos sacrificios e cos nosos sacrificios de paz; para que os teus fillos non lles digan aos nosos fillos no futuro: Tes ningunha parte no Señor. 22:28 Por iso dixemos que será, cando así nos digan a nós ou a as nosas xeracións no futuro, para que volvamos dicir: Velaquí o modelo do altar do Señor, que fixeron os nosos pais, non para queimar ofrendas, nin para sacrificios; pero é unha testemuña entre nós e ti. 22:29 Deus non nos permita rebelarnos contra o Señor, e virar de hoxe seguindo ao Señor, para construír un altar para os holocaustos, para a carne ofrendas ou sacrificios, xunto ao altar de Xehová, noso Deus, que está diante do seu tabernáculo. 22:30 E cando Finees o sacerdote, e os príncipes da congregación e os xefes dos miles de Israel que estaban con el, escoitaron as palabras que os fillos de Rubén e os fillos de Gad e os fillos de Manasés falou, gustoulles. 22:31 E díxolles Finees, fillo do sacerdote Eleazar, aos fillos de Rubén, aos fillos de Gad e aos fillos de Manaxés, Hoxe entendemos que o Señor está entre nós, porque non o tedes cometeu esta ofensa contra o Señor: agora xa libraches o fillos de Israel da man do Señor. 22:32 E Pinhas, fillo do sacerdote Eleazar, e os príncipes volveron dos fillos de Rubén e dos fillos de Gad, do terra de Galaad, á terra de Canaán, aos fillos de Israel e volveu darlles noticia. 22:33 E a cousa gustou aos fillos de Israel; e os fillos de Israel bendito Deus, e non tiña a intención de ir contra eles na batalla, para destruír a terra na que habitaron os fillos de Rubén e Gad. 22:34 E os fillos de Rubén e os de Gad chamaron ao altar Ed: porque será testemuña entre nós de que o Señor é Deus.