Xosué
5:1 E aconteceu, cando todos os reis dos amorreos, que estaban en marcha
o lado do Xordán cara ao oeste, e todos os reis dos cananeos, que
estaban á beira do mar, oín que o Señor secara as augas do Xordán
desde antes dos fillos de Israel, ata que nos pasaron, iso
derretéronselles o corazón e xa non había espírito neles, porque
dos fillos de Israel.
5:2 Naquel tempo, o Señor díxolle a Xosué: "Fai coitelos afiados e
circuncida de novo os fillos de Israel por segunda vez.
5:3 E Xosué fíxolle coitelos afiados e circuncidou os fillos de Israel
no outeiro dos prepucios.
5:4 E esta é a causa pola que Xosué circuncidaba: todo o pobo que
saíron de Exipto, que eran homes, mesmo todos os homes de guerra, morreron no
deserto polo camiño, despois de saír de Exipto.
5:5 E todo o pobo que saíu estaba circuncidado, pero todo o pobo
que naceron no deserto polo camiño cando saían
Exipto, a eles non os circuncidaran.
5:6 Porque os fillos de Israel andaron corenta anos no deserto, ata
todo o pobo que era homes de guerra, que saíu de Exipto
consumidos, porque non obedeceron a voz do Señor: a quen o
Xehová xurou que non lles mostraría a terra que o Señor xurou
aos seus pais que nos daría, unha terra que flúe leite
e mel.
5:7 E os seus fillos, aos que el levantou no seu lugar, eran Xosué
circuncidados: porque eran incircuncisos, porque non o tiñan
circuncidaunos por certo.
5:8 E aconteceu que, cando remataron de circuncidar a todo o pobo,
que permaneceron nos seus lugares no campamento, ata quedar sanos.
5:9 E díxolle Xehová a Xosué: "Hoxe quitei o oprobio".
de Exipto de fóra de ti. Por iso o nome do lugar chámase Guilgal
ata hoxe.
5:10 Os fillos de Israel acamparon en Guilgal e celebraron a Pascua
o día catorce do mes á tarde nas chairas de Xericó.
5:11 E comeron do millo vello da terra ao día seguinte
Pascua, bolos ázimos e millo resecado no mesmo día.
5:12 E o maná cesou ao día seguinte de comer do millo vello
da terra; nin os fillos de Israel xa non tiñan maná; pero eles
comeu do froito da terra de Canaán ese ano.
5:13 E aconteceu que cando Xosué estaba preto de Xericó, levantou o seu
os ollos e mirou, e velaquí, había un home fronte a el
a espada desenvainada na man; e Xosué foi onda el e díxolle
el: Es ti para nós ou para os nosos adversarios?
5:14 E el dixo: Non; pero estou agora como xefe do exército do Señor.
E Xosué botouse o rostro á terra e adorou e díxolle
el: Que lle di o meu señor ao seu servo?
5:15 E o capitán do exército de Xehová díxolle a Xosué: "Solle o calzado de
fóra do teu pé; pois o lugar no que estás é santo. E Xosué
fíxoo.