Xosué 5:1 E aconteceu, cando todos os reis dos amorreos, que estaban en marcha o lado do Xordán cara ao oeste, e todos os reis dos cananeos, que estaban á beira do mar, oín que o Señor secara as augas do Xordán desde antes dos fillos de Israel, ata que nos pasaron, iso derretéronselles o corazón e xa non había espírito neles, porque dos fillos de Israel. 5:2 Naquel tempo, o Señor díxolle a Xosué: "Fai coitelos afiados e circuncida de novo os fillos de Israel por segunda vez. 5:3 E Xosué fíxolle coitelos afiados e circuncidou os fillos de Israel no outeiro dos prepucios. 5:4 E esta é a causa pola que Xosué circuncidaba: todo o pobo que saíron de Exipto, que eran homes, mesmo todos os homes de guerra, morreron no deserto polo camiño, despois de saír de Exipto. 5:5 E todo o pobo que saíu estaba circuncidado, pero todo o pobo que naceron no deserto polo camiño cando saían Exipto, a eles non os circuncidaran. 5:6 Porque os fillos de Israel andaron corenta anos no deserto, ata todo o pobo que era homes de guerra, que saíu de Exipto consumidos, porque non obedeceron a voz do Señor: a quen o Xehová xurou que non lles mostraría a terra que o Señor xurou aos seus pais que nos daría, unha terra que flúe leite e mel. 5:7 E os seus fillos, aos que el levantou no seu lugar, eran Xosué circuncidados: porque eran incircuncisos, porque non o tiñan circuncidaunos por certo. 5:8 E aconteceu que, cando remataron de circuncidar a todo o pobo, que permaneceron nos seus lugares no campamento, ata quedar sanos. 5:9 E díxolle Xehová a Xosué: "Hoxe quitei o oprobio". de Exipto de fóra de ti. Por iso o nome do lugar chámase Guilgal ata hoxe. 5:10 Os fillos de Israel acamparon en Guilgal e celebraron a Pascua o día catorce do mes á tarde nas chairas de Xericó. 5:11 E comeron do millo vello da terra ao día seguinte Pascua, bolos ázimos e millo resecado no mesmo día. 5:12 E o maná cesou ao día seguinte de comer do millo vello da terra; nin os fillos de Israel xa non tiñan maná; pero eles comeu do froito da terra de Canaán ese ano. 5:13 E aconteceu que cando Xosué estaba preto de Xericó, levantou o seu os ollos e mirou, e velaquí, había un home fronte a el a espada desenvainada na man; e Xosué foi onda el e díxolle el: Es ti para nós ou para os nosos adversarios? 5:14 E el dixo: Non; pero estou agora como xefe do exército do Señor. E Xosué botouse o rostro á terra e adorou e díxolle el: Que lle di o meu señor ao seu servo? 5:15 E o capitán do exército de Xehová díxolle a Xosué: "Solle o calzado de fóra do teu pé; pois o lugar no que estás é santo. E Xosué fíxoo.