Xonás 3:1 E a palabra do Señor foi a Xonás por segunda vez, dicindo: 3:2 Levántate, vai a Nínive, a gran cidade, e predícalle o predicando que che digo. 3:3 Entón Xonás levantouse e foi a Nínive, segundo a palabra do SEÑOR. Nínive era unha cidade moi grande de tres días de viaxe. 3:4 E Xonás comezou a entrar na cidade de camiño dun día, e berrou: e dixo: "Aínda corenta días e Nínive será derrubada". 3:5 Entón os habitantes de Nínive creron en Deus, proclamaron un xaxún e vestiron cilicio, dende o maior ata o menor. 3:6 Porque chegou a noticia ao rei de Nínive, e ergueuse do seu trono. e quitoulle o manto, cubriuno de cilicio e sentou en cinzas. 3:7 E fixo que fose proclamado e publicado por Nínive decreto do rei e dos seus nobres, dicindo: Non deixes nin home nin besta. rabaños nin rabaños, probade nada: non pasten nin beban auga. 3:8 Pero que o home e a besta se cubran de cilicio e clamen con forza Deus: si, que se volvan cada un do seu mal camiño e do violencia que están nas súas mans. 3:9 Quen pode dicir se Deus se volverá e se arrepentirá e se afastará do seu feroz rabia, que non perecemos? 3:10 E viu Deus as súas obras, que se apartaban do seu mal camiño; e Deus arrepentiuse do mal que dixera que lles faría; e non o fixo.