Xonás
3:1 E a palabra do Señor foi a Xonás por segunda vez, dicindo:
3:2 Levántate, vai a Nínive, a gran cidade, e predícalle o
predicando que che digo.
3:3 Entón Xonás levantouse e foi a Nínive, segundo a palabra do
SEÑOR. Nínive era unha cidade moi grande de tres días de viaxe.
3:4 E Xonás comezou a entrar na cidade de camiño dun día, e berrou:
e dixo: "Aínda corenta días e Nínive será derrubada".
3:5 Entón os habitantes de Nínive creron en Deus, proclamaron un xaxún e vestiron
cilicio, dende o maior ata o menor.
3:6 Porque chegou a noticia ao rei de Nínive, e ergueuse do seu trono.
e quitoulle o manto, cubriuno de cilicio e sentou
en cinzas.
3:7 E fixo que fose proclamado e publicado por Nínive
decreto do rei e dos seus nobres, dicindo: Non deixes nin home nin besta.
rabaños nin rabaños, probade nada: non pasten nin beban auga.
3:8 Pero que o home e a besta se cubran de cilicio e clamen con forza
Deus: si, que se volvan cada un do seu mal camiño e do
violencia que están nas súas mans.
3:9 Quen pode dicir se Deus se volverá e se arrepentirá e se afastará do seu feroz
rabia, que non perecemos?
3:10 E viu Deus as súas obras, que se apartaban do seu mal camiño; e Deus
arrepentiuse do mal que dixera que lles faría; e
non o fixo.