Xonás
2:1 Entón Xonás orou ao Señor, o seu Deus, dende o ventre do peixe:
2:2 E dixo: "Eu clamei a Xehová a causa da miña aflición e el".
escoitoume; do ventre do inferno berrei, e escoitaches a miña voz.
2:3 Porque ti botachesme ao abismo, no medio dos mares; e o
rodeáronme as inundacións: todas as túas ondas e as túas ondas pasaron sobre min.
2:4 Entón díxenme: "Estou botado da túa vista; con todo vou mirar de novo cara
o teu santo templo.
2:5 As augas rodeáronme ata a alma: a profundidade pechoume
ao redor, as malas herbas envolvían a miña cabeza.
2:6 Baixei ao fondo das montañas; a terra coas súas barras era
sobre min para sempre: pero ti sacas a miña vida da corrupción, oh
Señor meu Deus.
2:7 Cando a miña alma esmorecía dentro de min, lembreime do Señor, e chegou a miña oración
en ti, no teu santo templo.
2:8 Os que observan vaidades mentirosas abandonan a súa propia misericordia.
2:9 Pero vouche ofrecer sacrificios con voz de agradecemento; farei
pague o que prometín. A salvación é do Señor.
2:10 E o Señor faloulle ao peixe e este vomitou a Jonás sobre o seco.
terra.