Xonás 2:1 Entón Xonás orou ao Señor, o seu Deus, dende o ventre do peixe: 2:2 E dixo: "Eu clamei a Xehová a causa da miña aflición e el". escoitoume; do ventre do inferno berrei, e escoitaches a miña voz. 2:3 Porque ti botachesme ao abismo, no medio dos mares; e o rodeáronme as inundacións: todas as túas ondas e as túas ondas pasaron sobre min. 2:4 Entón díxenme: "Estou botado da túa vista; con todo vou mirar de novo cara o teu santo templo. 2:5 As augas rodeáronme ata a alma: a profundidade pechoume ao redor, as malas herbas envolvían a miña cabeza. 2:6 Baixei ao fondo das montañas; a terra coas súas barras era sobre min para sempre: pero ti sacas a miña vida da corrupción, oh Señor meu Deus. 2:7 Cando a miña alma esmorecía dentro de min, lembreime do Señor, e chegou a miña oración en ti, no teu santo templo. 2:8 Os que observan vaidades mentirosas abandonan a súa propia misericordia. 2:9 Pero vouche ofrecer sacrificios con voz de agradecemento; farei pague o que prometín. A salvación é do Señor. 2:10 E o Señor faloulle ao peixe e este vomitou a Jonás sobre o seco. terra.