Xoel
1:1 Palabra do Señor que lle dirixiu a Ioel, fillo de Petuel.
1:2 Escoitade isto, vellos, e escoitade, todos os habitantes da terra.
Foi isto nos teus días, ou mesmo nos días dos teus pais?
1:3 Cóntao aos teus fillos, e deixa que os teus fillos digan aos seus fillos:
e os seus fillos outra xeración.
1:4 O que deixou o verme da palmeira comeuno a saltón; e iso
que o saltón quedou comido o verme; e que o
marchou marchou, comeu a eiruga.
1:5 Esperta, borrachos, e chorade; e berrade, todos os bebedores de viño,
por mor do viño novo; pois está cortado da túa boca.
1:6 Porque unha nación subiu sobre a miña terra, forte e sen número, cuxo
os dentes son os dentes dun león, e ten os dentes das meixelas dun grande
león.
1:7 Deixou a miña viña e ladrou a miña figueira;
limpa e bótao; as súas pólas fanse brancas.
1:8 Lamenta como unha virxe cinguida de cilicio polo marido da súa mocidade.
1:9 A ofrenda de carne e a libación son eliminadas da casa de
o Señor; os sacerdotes, ministros do Señor, choran.
1:10 O campo está desolado, a terra está de loito; pois o millo está malgastado: o novo
o viño seca, o aceite languidece.
1:11 Avergoñadevos, labradores; Ouvead, viñadores, polo trigo
e para a cebada; porque pereceu a colleita do campo.
1:12 Seca a vide e languidece a figueira; a granada
árbore, a palmeira tamén, e a maceira, ata todas as árbores do
campo, están murchas: porque a alegría está murchada dos fillos dos homes.
1:13 Cinguidevos e lamentádevos, sacerdotes;
altar: veña, deitade toda a noite en cilicio, ministros do meu Deus: para o
a ofrenda de carne e a libación está retida da casa de
o teu Deus.
1:14 Santificade un xaxún, convocade unha asemblea solemne, reunide os anciáns e todos
os habitantes da terra na casa do Señor, o teu Deus, e claman
ao Señor.
1:15 Ai para o día! porque o día do Señor está preto, e como a
a destrución do Todopoderoso virá.
1:16 Non é cortada a carne diante dos nosos ollos, si, a alegría e a ledicia do
casa do noso Deus?
1:17 A semente está podre baixo os seus terróns, os graneiros están desolados, os
os hórreos están desfeitos; pois o millo está murcho.
1:18 Como xemen as bestas! os rabaños de gando están perplexos, porque eles
non ter pastos; si, os rabaños de ovellas quedan desolados.
1:19 Xehová, a ti clamarei, porque o lume devorou os pastos de
o deserto, e a chama queimou todas as árbores do campo.
1:20 As bestas do campo tamén claman a ti, porque os ríos das augas son
secou, e o lume devorou os pastos do deserto.