Xoel 1:1 Palabra do Señor que lle dirixiu a Ioel, fillo de Petuel. 1:2 Escoitade isto, vellos, e escoitade, todos os habitantes da terra. Foi isto nos teus días, ou mesmo nos días dos teus pais? 1:3 Cóntao aos teus fillos, e deixa que os teus fillos digan aos seus fillos: e os seus fillos outra xeración. 1:4 O que deixou o verme da palmeira comeuno a saltón; e iso que o saltón quedou comido o verme; e que o marchou marchou, comeu a eiruga. 1:5 Esperta, borrachos, e chorade; e berrade, todos os bebedores de viño, por mor do viño novo; pois está cortado da túa boca. 1:6 Porque unha nación subiu sobre a miña terra, forte e sen número, cuxo os dentes son os dentes dun león, e ten os dentes das meixelas dun grande león. 1:7 Deixou a miña viña e ladrou a miña figueira; limpa e bótao; as súas pólas fanse brancas. 1:8 Lamenta como unha virxe cinguida de cilicio polo marido da súa mocidade. 1:9 A ofrenda de carne e a libación son eliminadas da casa de o Señor; os sacerdotes, ministros do Señor, choran. 1:10 O campo está desolado, a terra está de loito; pois o millo está malgastado: o novo o viño seca, o aceite languidece. 1:11 Avergoñadevos, labradores; Ouvead, viñadores, polo trigo e para a cebada; porque pereceu a colleita do campo. 1:12 Seca a vide e languidece a figueira; a granada árbore, a palmeira tamén, e a maceira, ata todas as árbores do campo, están murchas: porque a alegría está murchada dos fillos dos homes. 1:13 Cinguidevos e lamentádevos, sacerdotes; altar: veña, deitade toda a noite en cilicio, ministros do meu Deus: para o a ofrenda de carne e a libación está retida da casa de o teu Deus. 1:14 Santificade un xaxún, convocade unha asemblea solemne, reunide os anciáns e todos os habitantes da terra na casa do Señor, o teu Deus, e claman ao Señor. 1:15 Ai para o día! porque o día do Señor está preto, e como a a destrución do Todopoderoso virá. 1:16 Non é cortada a carne diante dos nosos ollos, si, a alegría e a ledicia do casa do noso Deus? 1:17 A semente está podre baixo os seus terróns, os graneiros están desolados, os os hórreos están desfeitos; pois o millo está murcho. 1:18 Como xemen as bestas! os rabaños de gando están perplexos, porque eles non ter pastos; si, os rabaños de ovellas quedan desolados. 1:19 Xehová, a ti clamarei, porque o lume devorou os pastos de o deserto, e a chama queimou todas as árbores do campo. 1:20 As bestas do campo tamén claman a ti, porque os ríos das augas son secou, e o lume devorou os pastos do deserto.