Traballo 37:1 Nisto tamén treme o meu corazón e móvese do seu lugar. 37:2 Escoita con atención o ruído da súa voz e o son que sae a súa boca. 37:3 Dirixeo debaixo de todo o ceo, e o seu lóstrego ata os extremos da terra. 37:4 Despois diso, unha voz ruxe: trona coa súa voz excelencia; e non os quedará cando se escoite a súa voz. 37:5 Deus trona marabilloso coa súa voz; grandes cousas fai el, que non podemos comprender. 37:6 Porque díxolle á neve: Estade ti na terra; igualmente aos pequenos choiva, e á gran choiva da súa forza. 37:7 Sela a man de cada home; para que todos os homes coñezan a súa obra. 37:8 Entón as bestas entran nas covas e permanecen nos seus lugares. 37:9 Do sur sae o remuíño, e frío do norte. 37:10 Polo alento de Deus dáselle xeadas, e é o ancho das augas estreita. 37:11 Tamén regando cansa a nube espesa: esparexe o seu brillo nube: 37:12 E dá a volta polos seus consellos, para que o fagan todo o que lles manda sobre a face do mundo na terra. 37:13 El fai que veña, sexa para corrección, ou para a súa terra, ou para misericordia. 37:14 Escoita isto, oh Job: quédate quieto e considera as obras marabillosas de Deus. 37:15 Sabes cando Deus os dispou e fixo a luz da súa nube para brillar? 37:16 Coñeces os equilibrios das nubes, as súas marabillas? cal é perfecto no coñecemento? 37:17 Como quentes as túas roupas, cando aquieta a terra co vento do sur? 37:18 Estendeches con el o ceo, que é forte e coma un fundido espello? 37:19 Ensínanos o que lle diremos; pois non podemos ordenar o noso discurso por razón da escuridade. 37:20 Será que lle dirá que falo? se un home fala, certamente será engulido. 37:21 E agora os homes non ven a luz brillante que hai nas nubes, senón a pasa o vento e limpa-os. 37:22 O bo tempo vén do norte: con Deus é terrible maxestade. 37:23 Tocando ao Todopoderoso, non podemos atopalo: é excelente en poder, e en xuízo e en abundancia de xustiza: non aflixirá. 37:24 Polo tanto, os homes téñenlle medo: non respecta a ningún sabio de corazón.