Traballo
37:1 Nisto tamén treme o meu corazón e móvese do seu lugar.
37:2 Escoita con atención o ruído da súa voz e o son que sae
a súa boca.
37:3 Dirixeo debaixo de todo o ceo, e o seu lóstrego ata os extremos
da terra.
37:4 Despois diso, unha voz ruxe: trona coa súa voz
excelencia; e non os quedará cando se escoite a súa voz.
37:5 Deus trona marabilloso coa súa voz; grandes cousas fai el, que
non podemos comprender.
37:6 Porque díxolle á neve: Estade ti na terra; igualmente aos pequenos
choiva, e á gran choiva da súa forza.
37:7 Sela a man de cada home; para que todos os homes coñezan a súa obra.
37:8 Entón as bestas entran nas covas e permanecen nos seus lugares.
37:9 Do sur sae o remuíño, e frío do norte.
37:10 Polo alento de Deus dáselle xeadas, e é o ancho das augas
estreita.
37:11 Tamén regando cansa a nube espesa: esparexe o seu brillo
nube:
37:12 E dá a volta polos seus consellos, para que o fagan
todo o que lles manda sobre a face do mundo na terra.
37:13 El fai que veña, sexa para corrección, ou para a súa terra, ou para
misericordia.
37:14 Escoita isto, oh Job: quédate quieto e considera as obras marabillosas
de Deus.
37:15 Sabes cando Deus os dispou e fixo a luz da súa nube
para brillar?
37:16 Coñeces os equilibrios das nubes, as súas marabillas?
cal é perfecto no coñecemento?
37:17 Como quentes as túas roupas, cando aquieta a terra co vento do sur?
37:18 Estendeches con el o ceo, que é forte e coma un fundido
espello?
37:19 Ensínanos o que lle diremos; pois non podemos ordenar o noso discurso por
razón da escuridade.
37:20 Será que lle dirá que falo? se un home fala, certamente será
engulido.
37:21 E agora os homes non ven a luz brillante que hai nas nubes, senón a
pasa o vento e limpa-os.
37:22 O bo tempo vén do norte: con Deus é terrible maxestade.
37:23 Tocando ao Todopoderoso, non podemos atopalo: é excelente en poder,
e en xuízo e en abundancia de xustiza: non aflixirá.
37:24 Polo tanto, os homes téñenlle medo: non respecta a ningún sabio de corazón.