Xeremías 24:1 O Señor mostroume, e velaquí que había dous cestos de figos diante do templo do Señor, despois do que tivo Nabucodonosor, rei de Babilonia levou cativo a Ieconías, fillo de Ioiaquim, rei de Xudá, e os príncipes de Xudá, cos carpinteiros e os ferreiros de Xerusalén, e os levara a Babilonia. 24:2 Unha cesta tiña figos moi bos, como os figos que maduran por primeira vez: e a outra cesta tiña figos moi traviesos, que non se podían comer, eran tan malos. 24:3 Entón díxome o Señor: Que ves, Xeremías? E eu dixen: Figos; os bos figos, moi bos; e o mal, moi malo, que non se pode comer, son tan malvados. 24:4 De novo veume a palabra do Señor, dicindo: 24:5 Así fala o Señor, o Deus de Israel: Como estes bos figos, eu tamén Recoñece aos que son levados cativos de Xudá, a quen teño enviados deste lugar á terra dos caldeos para o seu ben. 24:6 Pois poñerei os meus ollos sobre eles para ben, e volverei facelos volver a esta terra: e edificareinos, e non os derrubarei; e fareino plántalas e non arrancalas. 24:7 E dareilles un corazón para que me coñezan que eu son o Señor, e eles Serei o meu pobo, e eu serei o seu Deus, porque eles volverán eu con todo o corazón. 24:8 E como os malos figos, que non se poden comer, son tan malos; seguramente así di o Señor: Así darei a Sedequías, rei de Xudá, e o seu príncipes, e o resto de Xerusalén, que permanecen nesta terra, e os que habitan na terra de Exipto: 24:9 E entregareinos para que sexan trasladados a todos os reinos da terra pola súa ferida, ser un reproche e un proverbio, unha burla e unha maldición, en a todos os lugares onde os conducirei. 24:10 E enviarei entre eles a espada, a fame e a peste, ata que sexan consumidos da terra que lles dei a eles os seus pais.