Xeremías
24:1 O Señor mostroume, e velaquí que había dous cestos de figos diante do
templo do Señor, despois do que tivo Nabucodonosor, rei de Babilonia
levou cativo a Ieconías, fillo de Ioiaquim, rei de Xudá, e
os príncipes de Xudá, cos carpinteiros e os ferreiros de Xerusalén,
e os levara a Babilonia.
24:2 Unha cesta tiña figos moi bos, como os figos que maduran por primeira vez:
e a outra cesta tiña figos moi traviesos, que non se podían comer,
eran tan malos.
24:3 Entón díxome o Señor: Que ves, Xeremías? E eu dixen: Figos;
os bos figos, moi bos; e o mal, moi malo, que non se pode comer,
son tan malvados.
24:4 De novo veume a palabra do Señor, dicindo:
24:5 Así fala o Señor, o Deus de Israel: Como estes bos figos, eu tamén
Recoñece aos que son levados cativos de Xudá, a quen teño
enviados deste lugar á terra dos caldeos para o seu ben.
24:6 Pois poñerei os meus ollos sobre eles para ben, e volverei facelos volver
a esta terra: e edificareinos, e non os derrubarei; e fareino
plántalas e non arrancalas.
24:7 E dareilles un corazón para que me coñezan que eu son o Señor, e eles
Serei o meu pobo, e eu serei o seu Deus, porque eles volverán
eu con todo o corazón.
24:8 E como os malos figos, que non se poden comer, son tan malos; seguramente
así di o Señor: Así darei a Sedequías, rei de Xudá, e o seu
príncipes, e o resto de Xerusalén, que permanecen nesta terra, e
os que habitan na terra de Exipto:
24:9 E entregareinos para que sexan trasladados a todos os reinos da terra
pola súa ferida, ser un reproche e un proverbio, unha burla e unha maldición, en
a todos os lugares onde os conducirei.
24:10 E enviarei entre eles a espada, a fame e a peste,
ata que sexan consumidos da terra que lles dei a eles
os seus pais.