Xeremías
15:1 Entón díxome o Señor: "Aínda que Moisés e Samuel estivesen diante de min".
a miña mente non podía estar cara a este pobo: bótaos da miña vista e
deixalos saír.
15:2 E acontecerá que se che din: Onde iremos
adiante? entón diráslles: Así di o Señor. Tales como son para
morte, á morte; e os que son para a espada, ata a espada; e tal
como son para a fame, á fame; e como son para o cativerio,
ao cativerio.
15:3 E porei sobre eles catro especies, di o Señor: a espada para
matar, e os cans para arrancar, e as aves do ceo e as bestas
da terra, para devorar e destruír.
15:4 E farei que sexan trasladados a todos os reinos da terra,
por mor de Manaxés, fillo de Ezequías, rei de Xudá, polo que el
fixo en Xerusalén.
15:5 Porque quen terá piedade de ti, Xerusalén? ou quen se lamentará
ti? ou quen se apartará para preguntar como estás?
15:6 Abandonáchesme, di o Señor, marchaches atrás;
Estenderei a miña man contra ti e destruireiche; estou canso
con arrepentimento.
15:7 E aventareinos cun abano ás portas da terra; Vou perder
os dos fillos, destruirei o meu pobo, xa que non regresan
os seus camiños.
15:8 As súas viúvas acrecentáronme por riba da area dos mares: teño
trouxo sobre eles contra a nai dos mozos un saqueador contra
mediodía: fíxoo caer sobre el de súpeto, e terrores sobre
a cidade.
15:9 A que deu a luz sete languidece: abandonou o espírito; ela
o sol púxose mentres aínda era de día: ela estivo avergoñada e
confundido: e o resto deles entregarei á espada antes
os seus inimigos, di o Señor.
15:10 Ai de min, miña nai, que me pariches un home de contenda e un home
de contenda a toda a terra! Non prestei nin a usura, nin aos homes
prestáronme con usura; pero cada un deles me maldí.
15:11 O Señor dixo: "De certo será ben co teu remanente; de verdade o farei
fai que o inimigo che rogue ben no tempo do mal e no tempo
de aflicción.
15:12 ¿O ferro romperá o ferro do norte e o aceiro?
15:13 Os teus bens e os teus tesouros darei ao botín sen prezo,
e iso por todos os teus pecados, ata en todas as túas fronteiras.
15:14 E fareiche pasar cos teus inimigos a unha terra na que ti
non o sabe: porque na miña ira se acende un lume que arderá
ti.
15:15 Señor, ti sabes: recorda-me, visítame e vinga-me do meu
perseguidores; non me leves na túa longanimidade: sabe que pola túa
porque sufrín reprimenda.
15:16 Atopáronse as túas palabras e comínas; e a túa palabra foi para min
gozo e alegría do meu corazón: porque o teu nome son chamado, Señor Deus
de anfitrións.
15:17 Non me sentei na asemblea dos burladores, nin me alegrei; Senteime só
pola túa man: porque me encheches de indignación.
15:18 Por que a miña dor é perpetua, e a miña ferida incurable, que non quere ser
curado? Serás para min como un mentireiro e coma as augas
fallar?
15:19 Por iso, así di o Señor: Se volves, eu te levarei
outra vez, e estarás diante de min: e se sacas o
precioso dos viles, serás como a miña boca: que volvan
ti; pero non volvas a eles.
15:20 E farei de ti para este pobo un muro de bronce vallado: e eles
loitarán contra ti, pero non vencerán contra ti: porque eu
estou contigo para salvarte e librarte, di o Señor.
15:21 E librareite da man dos impíos, e redimirei
ti da man do terrible.