Xeremías 15:1 Entón díxome o Señor: "Aínda que Moisés e Samuel estivesen diante de min". a miña mente non podía estar cara a este pobo: bótaos da miña vista e deixalos saír. 15:2 E acontecerá que se che din: Onde iremos adiante? entón diráslles: Así di o Señor. Tales como son para morte, á morte; e os que son para a espada, ata a espada; e tal como son para a fame, á fame; e como son para o cativerio, ao cativerio. 15:3 E porei sobre eles catro especies, di o Señor: a espada para matar, e os cans para arrancar, e as aves do ceo e as bestas da terra, para devorar e destruír. 15:4 E farei que sexan trasladados a todos os reinos da terra, por mor de Manaxés, fillo de Ezequías, rei de Xudá, polo que el fixo en Xerusalén. 15:5 Porque quen terá piedade de ti, Xerusalén? ou quen se lamentará ti? ou quen se apartará para preguntar como estás? 15:6 Abandonáchesme, di o Señor, marchaches atrás; Estenderei a miña man contra ti e destruireiche; estou canso con arrepentimento. 15:7 E aventareinos cun abano ás portas da terra; Vou perder os dos fillos, destruirei o meu pobo, xa que non regresan os seus camiños. 15:8 As súas viúvas acrecentáronme por riba da area dos mares: teño trouxo sobre eles contra a nai dos mozos un saqueador contra mediodía: fíxoo caer sobre el de súpeto, e terrores sobre a cidade. 15:9 A que deu a luz sete languidece: abandonou o espírito; ela o sol púxose mentres aínda era de día: ela estivo avergoñada e confundido: e o resto deles entregarei á espada antes os seus inimigos, di o Señor. 15:10 Ai de min, miña nai, que me pariches un home de contenda e un home de contenda a toda a terra! Non prestei nin a usura, nin aos homes prestáronme con usura; pero cada un deles me maldí. 15:11 O Señor dixo: "De certo será ben co teu remanente; de verdade o farei fai que o inimigo che rogue ben no tempo do mal e no tempo de aflicción. 15:12 ¿O ferro romperá o ferro do norte e o aceiro? 15:13 Os teus bens e os teus tesouros darei ao botín sen prezo, e iso por todos os teus pecados, ata en todas as túas fronteiras. 15:14 E fareiche pasar cos teus inimigos a unha terra na que ti non o sabe: porque na miña ira se acende un lume que arderá ti. 15:15 Señor, ti sabes: recorda-me, visítame e vinga-me do meu perseguidores; non me leves na túa longanimidade: sabe que pola túa porque sufrín reprimenda. 15:16 Atopáronse as túas palabras e comínas; e a túa palabra foi para min gozo e alegría do meu corazón: porque o teu nome son chamado, Señor Deus de anfitrións. 15:17 Non me sentei na asemblea dos burladores, nin me alegrei; Senteime só pola túa man: porque me encheches de indignación. 15:18 Por que a miña dor é perpetua, e a miña ferida incurable, que non quere ser curado? Serás para min como un mentireiro e coma as augas fallar? 15:19 Por iso, así di o Señor: Se volves, eu te levarei outra vez, e estarás diante de min: e se sacas o precioso dos viles, serás como a miña boca: que volvan ti; pero non volvas a eles. 15:20 E farei de ti para este pobo un muro de bronce vallado: e eles loitarán contra ti, pero non vencerán contra ti: porque eu estou contigo para salvarte e librarte, di o Señor. 15:21 E librareite da man dos impíos, e redimirei ti da man do terrible.