Xeremías
12:1 Xusto es ti, Señor, cando te imploro, pero déixame falar contigo.
ti dos teus xuízos: Por que prospera o camiño dos impíos?
por que están contentos con este trato con moita traizón?
12:2 Ti plantaches, si, botaron raíces; medran, si, eles.
dá froito: estás preto da súa boca e lonxe deles
rendas.
12:3 Pero ti, Señor, coñéceme: vichesme e probaches o meu corazón
cara a ti: sácaas coma ovellas para o matadoiro e prepárate
os para o día da matanza.
12:4 Ata cando chorará a terra e murchará as herbas de todos os campos
a maldade dos que habitan nel? as bestas son consumidas, e
os paxaros; porque dixeron: Non verá o noso último fin.
12:5 Se correches cos lacaios, e eles te cansaron, entón como
podes loitar cos cabalos? e se na terra da paz, onde
confiaste, cansáronte, entón como vai facer na inchazón
de Xordania?
12:6 Porque ata os teus irmáns e a casa de teu pai trataron
aleidamente contigo; si, chamaron unha multitude despois de ti:
non os creas, aínda que che falen palabras xustas.
12:7 Abandonei a miña casa, deixei a miña herdanza; dei o
querida da miña alma na man dos seus inimigos.
12:8 A miña herdanza é para min coma un león no bosque; clama contra
eu: xa que logo odei.
12:9 A miña herdanza é para min coma un paxaro moteado, os paxaros ao redor son
contra ela; veña, reunide todas as bestas do campo, ven
devorar.
12:10 Moitos pastores destruíron a miña viña, pisaron a miña parte
a pé, fixeron da miña parte agradable un deserto desolado.
12:11 Puxérona desolada, e estando desolada mórame de loito; o
a terra enteira queda desolada, porque ninguén o pon no corazón.
12:12 Os saqueadores chegaron a todos os lugares altos polo deserto
a espada de Xehová devorará dende un extremo da terra ata
o outro extremo da terra: ningunha carne terá paz.
12:13 Sementaron trigo, pero segarán espiños;
dor, pero non lles servirá: e avergonzaranse dos teus ingresos
por mor da ira ardente do Señor.
12:14 Así fala o Señor contra todos os meus veciños malvados que tocan
a herdanza que dei en herdanza ao meu pobo Israel; Velaí, eu
arrancaraos da súa terra e arrancará a casa de Xudá
entre eles.
12:15 E acontecerá que, despois de que os arranque, vouno
volve, ten compaixón deles, e traeráos de novo, todos
o home á súa herdanza, e cada un á súa terra.
12:16 E acontecerá, se eles aprenden con dilixencia os camiños do meu
pobo, para xurar polo meu nome: Vive o Señor; como ensinaron á miña xente
xurar por Baal; entón edificaranse no medio do meu pobo.
12:17 Pero se non obedecen, arrancareino e destruireino
nación, di o Señor.