Xeremías 12:1 Xusto es ti, Señor, cando te imploro, pero déixame falar contigo. ti dos teus xuízos: Por que prospera o camiño dos impíos? por que están contentos con este trato con moita traizón? 12:2 Ti plantaches, si, botaron raíces; medran, si, eles. dá froito: estás preto da súa boca e lonxe deles rendas. 12:3 Pero ti, Señor, coñéceme: vichesme e probaches o meu corazón cara a ti: sácaas coma ovellas para o matadoiro e prepárate os para o día da matanza. 12:4 Ata cando chorará a terra e murchará as herbas de todos os campos a maldade dos que habitan nel? as bestas son consumidas, e os paxaros; porque dixeron: Non verá o noso último fin. 12:5 Se correches cos lacaios, e eles te cansaron, entón como podes loitar cos cabalos? e se na terra da paz, onde confiaste, cansáronte, entón como vai facer na inchazón de Xordania? 12:6 Porque ata os teus irmáns e a casa de teu pai trataron aleidamente contigo; si, chamaron unha multitude despois de ti: non os creas, aínda que che falen palabras xustas. 12:7 Abandonei a miña casa, deixei a miña herdanza; dei o querida da miña alma na man dos seus inimigos. 12:8 A miña herdanza é para min coma un león no bosque; clama contra eu: xa que logo odei. 12:9 A miña herdanza é para min coma un paxaro moteado, os paxaros ao redor son contra ela; veña, reunide todas as bestas do campo, ven devorar. 12:10 Moitos pastores destruíron a miña viña, pisaron a miña parte a pé, fixeron da miña parte agradable un deserto desolado. 12:11 Puxérona desolada, e estando desolada mórame de loito; o a terra enteira queda desolada, porque ninguén o pon no corazón. 12:12 Os saqueadores chegaron a todos os lugares altos polo deserto a espada de Xehová devorará dende un extremo da terra ata o outro extremo da terra: ningunha carne terá paz. 12:13 Sementaron trigo, pero segarán espiños; dor, pero non lles servirá: e avergonzaranse dos teus ingresos por mor da ira ardente do Señor. 12:14 Así fala o Señor contra todos os meus veciños malvados que tocan a herdanza que dei en herdanza ao meu pobo Israel; Velaí, eu arrancaraos da súa terra e arrancará a casa de Xudá entre eles. 12:15 E acontecerá que, despois de que os arranque, vouno volve, ten compaixón deles, e traeráos de novo, todos o home á súa herdanza, e cada un á súa terra. 12:16 E acontecerá, se eles aprenden con dilixencia os camiños do meu pobo, para xurar polo meu nome: Vive o Señor; como ensinaron á miña xente xurar por Baal; entón edificaranse no medio do meu pobo. 12:17 Pero se non obedecen, arrancareino e destruireino nación, di o Señor.