Xuíces
2:1 E un anxo de Xehová subiu de Guilgal a Boquim, e dixo: Eu fixen
para que subases de Exipto e te levaras á terra que eu
xurou aos vosos pais; e eu dixen: nunca romperei o meu pacto
ti.
2:2 E non faredes alianza cos habitantes desta terra; farás
derrubade os seus altares, pero vós non obedeceches a miña voz: por que o fixestes
feito isto?
2:3 Por iso tamén dixen: Non os expulsarei de diante de vós; pero
serán como espiños nos teus costados, e os seus deuses serán unha trampa
a ti.
2:4 E aconteceu que cando o anxo de Xehová lle falou estas palabras
todos os fillos de Israel, que o pobo alzaba a súa voz e
chorou.
2:5 E puxéronlle o nome daquel lugar Boquim, e alí sacrificaron
ao Señor.
2:6 E cando Xosué deixou ir ao pobo, os fillos de Israel foron todos
home á súa herdanza para posuír a terra.
2:7 E o pobo serviu ao Señor todos os días de Xosué e todos os días
dos anciáns que sobreviviron a Xosué, que vira todas as grandes obras de
o Señor, que fixo por Israel.
2:8 E morreu Xosué, fillo de Nun, servo de Xehová
cento dez anos.
2:9 E enterraronno na fronteira da súa herdanza en Timnatheres, en
o monte de Efraín, ao norte do outeiro de Gaax.
2:10 E tamén toda esa xeración reuniuse aos seus pais, e alí
xurdiu outra xeración despois deles, que non coñecía nin aínda ao Señor
as obras que fixera por Israel.
2:11 E os fillos de Israel fixeron o mal ante os ollos do Señor e serviron
Baalim:
2:12 E abandonaron ao Señor, Deus dos seus pais, que os fixo saír
da terra de Exipto, e seguiu outros deuses, dos deuses do pobo
que estaban ao seu redor, e inclináronse ante eles e irritaron
o Señor á ira.
2:13 E abandonaron ao Señor e serviron a Baal e Astarot.
2:14 E a ira de Xehová ardeu contra Israel, e el librounos
en mans dos saqueadores que os estragaban, e vendeunos no
mans dos seus inimigos ao redor, de modo que xa non podían máis
estar diante dos seus inimigos.
2:15 Por onde saían, a man do Señor estaba contra eles
mal, como dixera o Señor e como lles xurou Xehová: e
estaban moi angustiados.
2:16 Con todo, o Señor levantou xuíces, que os libraron do
man dos que os estragaron.
2:17 E aínda non quixeron escoitar aos seus xuíces, pero foron a
prostituíndose tras outros deuses e inclináronse ante eles: volvéronse
axiña saíu do camiño polo que andaban os seus pais, obedecendo o
mandamentos do Señor; pero non o fixeron.
2:18 E cando o Señor levantoulles xuíces, entón o Señor estaba con eles
xulga e librounos da man dos seus inimigos todos os días
do xuíz: pois arrepentiuse o Señor por mor dos seus xemidos
razón dos que os oprimían e os molestaban.
2:19 E aconteceu que, cando o xuíz morreu, volveron, e
corrompéronse máis que os seus pais, ao seguir a outros deuses
sérveos e inclinámonos ante eles; non cesaron dos seus
feitos, nin do seu xeito teimudo.
2:20 E a ira do Señor ardeu contra Israel; e dixo: Porque
que este pobo transgrediu o meu pacto que lles ordenei
pais, e non escoitaron a miña voz;
2:21 Eu tampouco vou expulsar a ninguén de diante das nacións
que deixou Xosué cando morreu:
2:22 Para por medio deles probar a Israel, se seguirán o camiño
que o Señor camiñe nel, como o gardaron os seus pais, ou non.
2:23 Polo tanto, o Señor abandonou esas nacións, sen botalas precipitadamente;
nin os entregou nas mans de Xosué.