Xuíces 2:1 E un anxo de Xehová subiu de Guilgal a Boquim, e dixo: Eu fixen para que subases de Exipto e te levaras á terra que eu xurou aos vosos pais; e eu dixen: nunca romperei o meu pacto ti. 2:2 E non faredes alianza cos habitantes desta terra; farás derrubade os seus altares, pero vós non obedeceches a miña voz: por que o fixestes feito isto? 2:3 Por iso tamén dixen: Non os expulsarei de diante de vós; pero serán como espiños nos teus costados, e os seus deuses serán unha trampa a ti. 2:4 E aconteceu que cando o anxo de Xehová lle falou estas palabras todos os fillos de Israel, que o pobo alzaba a súa voz e chorou. 2:5 E puxéronlle o nome daquel lugar Boquim, e alí sacrificaron ao Señor. 2:6 E cando Xosué deixou ir ao pobo, os fillos de Israel foron todos home á súa herdanza para posuír a terra. 2:7 E o pobo serviu ao Señor todos os días de Xosué e todos os días dos anciáns que sobreviviron a Xosué, que vira todas as grandes obras de o Señor, que fixo por Israel. 2:8 E morreu Xosué, fillo de Nun, servo de Xehová cento dez anos. 2:9 E enterraronno na fronteira da súa herdanza en Timnatheres, en o monte de Efraín, ao norte do outeiro de Gaax. 2:10 E tamén toda esa xeración reuniuse aos seus pais, e alí xurdiu outra xeración despois deles, que non coñecía nin aínda ao Señor as obras que fixera por Israel. 2:11 E os fillos de Israel fixeron o mal ante os ollos do Señor e serviron Baalim: 2:12 E abandonaron ao Señor, Deus dos seus pais, que os fixo saír da terra de Exipto, e seguiu outros deuses, dos deuses do pobo que estaban ao seu redor, e inclináronse ante eles e irritaron o Señor á ira. 2:13 E abandonaron ao Señor e serviron a Baal e Astarot. 2:14 E a ira de Xehová ardeu contra Israel, e el librounos en mans dos saqueadores que os estragaban, e vendeunos no mans dos seus inimigos ao redor, de modo que xa non podían máis estar diante dos seus inimigos. 2:15 Por onde saían, a man do Señor estaba contra eles mal, como dixera o Señor e como lles xurou Xehová: e estaban moi angustiados. 2:16 Con todo, o Señor levantou xuíces, que os libraron do man dos que os estragaron. 2:17 E aínda non quixeron escoitar aos seus xuíces, pero foron a prostituíndose tras outros deuses e inclináronse ante eles: volvéronse axiña saíu do camiño polo que andaban os seus pais, obedecendo o mandamentos do Señor; pero non o fixeron. 2:18 E cando o Señor levantoulles xuíces, entón o Señor estaba con eles xulga e librounos da man dos seus inimigos todos os días do xuíz: pois arrepentiuse o Señor por mor dos seus xemidos razón dos que os oprimían e os molestaban. 2:19 E aconteceu que, cando o xuíz morreu, volveron, e corrompéronse máis que os seus pais, ao seguir a outros deuses sérveos e inclinámonos ante eles; non cesaron dos seus feitos, nin do seu xeito teimudo. 2:20 E a ira do Señor ardeu contra Israel; e dixo: Porque que este pobo transgrediu o meu pacto que lles ordenei pais, e non escoitaron a miña voz; 2:21 Eu tampouco vou expulsar a ninguén de diante das nacións que deixou Xosué cando morreu: 2:22 Para por medio deles probar a Israel, se seguirán o camiño que o Señor camiñe nel, como o gardaron os seus pais, ou non. 2:23 Polo tanto, o Señor abandonou esas nacións, sen botalas precipitadamente; nin os entregou nas mans de Xosué.