Isaías 63:1 Quen é este que vén de Edom, con roupas tinguidas de Bosra? isto que é glorioso na súa vestimenta, viaxando na grandeza da súa forza? Eu que falo en xustiza, poderoso para salvar. 63:2 Por que tes roupa vermella e as túas vestimentas coma aquel pisa a graxa do viño? 63:3 Pisei só o lagar; e da xente non había ningunha comigo: porque os pisarei na miña ira, e pisoteareinos no meu furia; e o seu sangue será rociado sobre as miñas vestiduras, e fareino mancha toda a miña vestimenta. 63:4 Porque o día da vinganza está no meu corazón, e o ano dos meus redimidos chegou. 63:5 E mirei, e non había ninguén para axudar; e pregunteime que había non hai quen defender: polo tanto, o meu propio brazo trouxome a salvación; e o meu furia, sostivoume. 63:6 E pisarei o pobo na miña ira e embriagarei a miña ira, e vou facer descender a súa forza á terra. 63:7 Mencionarei as bondades amorosas de Xehová e as loanzas do Señor. Señor, segundo todo o que o Señor nos deu a nós e aos grandes bondade para a casa de Israel, que lles deu segundo as súas misericordias e segundo a multitude das súas bondades amorosas. 63:8 Porque dixo: "Sin duda son o meu pobo, fillos que non mentirán". era o seu Salvador. 63:9 En toda a súa aflicción el aflixiuse, e o anxo da súa presenza salvounos: no seu amor e na súa piedade redimínos; e el espido e levounos todos os días de antigo. 63:10 Pero eles se rebelaron e molestaron o seu Espírito Santo; ser o seu inimigo, e loitou contra eles. 63:11 Entón lembrouse dos tempos antigos, Moisés e o seu pobo, dicindo: Onde é quen os sacou do mar co seu pastor rabaño? onde está o que puxo o seu Espírito Santo dentro del? 63:12 Que os levou pola dereita de Moisés co seu brazo glorioso, dividindo a auga diante deles, para facerse un nome eterno? 63:13 Que os levou polo abismo, como un cabalo no deserto, que eles non debe tropezar? 63:14 Como unha besta baixa ao val, o Espírito do Señor fíxoo para descansar: así dirixiches o teu pobo, para facerte un nome glorioso. 63:15 Mira dende o ceo e mira dende a morada da túa santidade e da túa gloria: onde está o teu celo e a túa forza, o soar de as túas entrañas e as túas misericordias comigo? están reprimidos? 63:16 Sen dúbida ti es o noso pai, aínda que Abraham non nos coñeza, e Israel non nos recoñeza: ti, Señor, es o noso pai, o noso redentor; o teu nome é de sempre. 63:17 Señor, por que nos fixeches errar dos teus camiños e endureceches o noso corazón do teu medo? Volve polos teus servos, polas túas tribos herdanza. 63:18 O pobo da túa santidade posúeo por pouco tempo: o noso os adversarios pisaron o teu santuario. 63:19 Nós somos teus: ti nunca dominaches sobre eles; non foron chamados por o teu nome.