Isaías
63:1 Quen é este que vén de Edom, con roupas tinguidas de Bosra? isto
que é glorioso na súa vestimenta, viaxando na grandeza da súa
forza? Eu que falo en xustiza, poderoso para salvar.
63:2 Por que tes roupa vermella e as túas vestimentas coma aquel
pisa a graxa do viño?
63:3 Pisei só o lagar; e da xente non había ningunha
comigo: porque os pisarei na miña ira, e pisoteareinos no meu
furia; e o seu sangue será rociado sobre as miñas vestiduras, e fareino
mancha toda a miña vestimenta.
63:4 Porque o día da vinganza está no meu corazón, e o ano dos meus redimidos
chegou.
63:5 E mirei, e non había ninguén para axudar; e pregunteime que había
non hai quen defender: polo tanto, o meu propio brazo trouxome a salvación; e o meu
furia, sostivoume.
63:6 E pisarei o pobo na miña ira e embriagarei
a miña ira, e vou facer descender a súa forza á terra.
63:7 Mencionarei as bondades amorosas de Xehová e as loanzas do Señor.
Señor, segundo todo o que o Señor nos deu a nós e aos grandes
bondade para a casa de Israel, que lles deu
segundo as súas misericordias e segundo a multitude das súas
bondades amorosas.
63:8 Porque dixo: "Sin duda son o meu pobo, fillos que non mentirán".
era o seu Salvador.
63:9 En toda a súa aflicción el aflixiuse, e o anxo da súa presenza
salvounos: no seu amor e na súa piedade redimínos; e el espido
e levounos todos os días de antigo.
63:10 Pero eles se rebelaron e molestaron o seu Espírito Santo;
ser o seu inimigo, e loitou contra eles.
63:11 Entón lembrouse dos tempos antigos, Moisés e o seu pobo, dicindo: Onde
é quen os sacou do mar co seu pastor
rabaño? onde está o que puxo o seu Espírito Santo dentro del?
63:12 Que os levou pola dereita de Moisés co seu brazo glorioso, dividindo
a auga diante deles, para facerse un nome eterno?
63:13 Que os levou polo abismo, como un cabalo no deserto, que eles
non debe tropezar?
63:14 Como unha besta baixa ao val, o Espírito do Señor fíxoo
para descansar: así dirixiches o teu pobo, para facerte un nome glorioso.
63:15 Mira dende o ceo e mira dende a morada da túa santidade
e da túa gloria: onde está o teu celo e a túa forza, o soar de
as túas entrañas e as túas misericordias comigo? están reprimidos?
63:16 Sen dúbida ti es o noso pai, aínda que Abraham non nos coñeza, e
Israel non nos recoñeza: ti, Señor, es o noso pai, o noso redentor;
o teu nome é de sempre.
63:17 Señor, por que nos fixeches errar dos teus camiños e endureceches o noso
corazón do teu medo? Volve polos teus servos, polas túas tribos
herdanza.
63:18 O pobo da túa santidade posúeo por pouco tempo: o noso
os adversarios pisaron o teu santuario.
63:19 Nós somos teus: ti nunca dominaches sobre eles; non foron chamados por
o teu nome.