Isaías
52:1 esperta, esperta; viste a túa forza, oh Sión; ponte o teu fermoso
vestiduras, Xerusalén, cidade santa, pois xa non haberá máis
entra en ti os incircuncisos e os impuros.
52:2 Sacúdete do po; Levántate e senta, Xerusalén: solta
ti mesmo das ataduras do teu pescozo, cativa filla de Sión.
52:3 Pois así di o Señor: Vendecédesvos de balde; e vós
serán rescatados sen diñeiro.
52:4 Porque así di o Señor Deus: O meu pobo baixou antes a Exipto para
estadía alí; e o asirio oprimiunos sen motivo.
52:5 Agora ben, que teño aquí, di o Señor, para que o meu pobo sexa tomado
lonxe para nada? os que os gobernan fanos ouvear, di o
SEÑOR; e o meu nome é blasfemado continuamente todos os días.
52:6 Por iso o meu pobo coñecerá o meu nome;
ese día que eu son o que falo: velaquí, son eu.
52:7 Que fermosos son sobre os montes os pés do que trae ben
nova, que publica a paz; que trae boa nova de ben, que
publica a salvación; que lle di a Sión: "O teu Deus reina".
52:8 Os teus vixías alzarán a voz; coa voz xuntos
cantade: porque verán ollo a ollo, cando o Señor faga volver
Sión.
52:9 Estade de gozo, cantade xuntos, desertos de Xerusalén: porque
o Señor consolou o seu pobo, redimiu a Xerusalén.
52:10 O Señor descuberto o seu brazo santo aos ollos de todas as nacións; e
todos os confíns da terra verán a salvación do noso Deus.
52:11 Partide, marchade, saíde de alí, non toquedes cousa impura; vai
vós de entre ela; estade limpos, que levades os vasos do
SEÑOR.
52:12 Porque non sairás con présa, nin fuxirás, porque o Señor quere
vai diante de ti; e o Deus de Israel será a túa recompensa.
52:13 Velaquí, o meu servo actuará con prudencia, será exaltado e
exaltado, e ser moi alto.
52:14 Como moitos se asombraron de ti; o seu rostro estaba tan estropeado máis que ningún
home, e a súa forma máis que os fillos dos homes:
52:15 Así asperxará moitas nacións; os reis pecharán a boca
el: pois o que non lles fora contado verán; e iso
que non escoitaran considerarán.