Isaías 52:1 esperta, esperta; viste a túa forza, oh Sión; ponte o teu fermoso vestiduras, Xerusalén, cidade santa, pois xa non haberá máis entra en ti os incircuncisos e os impuros. 52:2 Sacúdete do po; Levántate e senta, Xerusalén: solta ti mesmo das ataduras do teu pescozo, cativa filla de Sión. 52:3 Pois así di o Señor: Vendecédesvos de balde; e vós serán rescatados sen diñeiro. 52:4 Porque así di o Señor Deus: O meu pobo baixou antes a Exipto para estadía alí; e o asirio oprimiunos sen motivo. 52:5 Agora ben, que teño aquí, di o Señor, para que o meu pobo sexa tomado lonxe para nada? os que os gobernan fanos ouvear, di o SEÑOR; e o meu nome é blasfemado continuamente todos os días. 52:6 Por iso o meu pobo coñecerá o meu nome; ese día que eu son o que falo: velaquí, son eu. 52:7 Que fermosos son sobre os montes os pés do que trae ben nova, que publica a paz; que trae boa nova de ben, que publica a salvación; que lle di a Sión: "O teu Deus reina". 52:8 Os teus vixías alzarán a voz; coa voz xuntos cantade: porque verán ollo a ollo, cando o Señor faga volver Sión. 52:9 Estade de gozo, cantade xuntos, desertos de Xerusalén: porque o Señor consolou o seu pobo, redimiu a Xerusalén. 52:10 O Señor descuberto o seu brazo santo aos ollos de todas as nacións; e todos os confíns da terra verán a salvación do noso Deus. 52:11 Partide, marchade, saíde de alí, non toquedes cousa impura; vai vós de entre ela; estade limpos, que levades os vasos do SEÑOR. 52:12 Porque non sairás con présa, nin fuxirás, porque o Señor quere vai diante de ti; e o Deus de Israel será a túa recompensa. 52:13 Velaquí, o meu servo actuará con prudencia, será exaltado e exaltado, e ser moi alto. 52:14 Como moitos se asombraron de ti; o seu rostro estaba tan estropeado máis que ningún home, e a súa forma máis que os fillos dos homes: 52:15 Así asperxará moitas nacións; os reis pecharán a boca el: pois o que non lles fora contado verán; e iso que non escoitaran considerarán.