Isaías
47:1 Baixa e senta no po, virxe filla de Babilonia, senta no
terra: non hai trono, filla dos caldeos: porque o farás
non se chame máis tenro e delicado.
47:2 Colle as pedras de muíño e moe a fariña;
perna, destapar a coxa, pasar por riba dos ríos.
47:3 A túa nudez será descuberta, si, a túa vergoña será vista:
vénguete, e non te atoparei coma un home.
47:4 En canto ao noso redentor, o Señor dos exércitos é o seu nome, o Santo de
Israel.
47:5 Séntate en silencio e métete nas tebras, filla do
Caldeos: porque xa non serás chamada dama dos reinos.
47:6 Enfadeime co meu pobo, contaminei a miña herdanza e dei
pásaos nas túas mans: non lles mostraches piedade; sobre o antigo
puxeches moi pesadamente o teu xugo.
47:7 E dixeches: "Eu serei unha muller para sempre, para que non puxeses
estas cousas para o teu corazón, nin lembraches o último final.
47:8 Por iso escoita agora isto, ti que tes pracer, que moras
descoidado, que di no teu corazón: Eu son, e ninguén máis que min; eu
non sentarei como viúva, nin coñecerei a perda de fillos:
47:9 Pero estas dúas cousas chegarán a ti nun momento nun día, a perda
dos fillos e da viuvez: virán sobre ti no seu
perfección para a multitude dos teus feiticeiros e para os grandes
abundancia dos teus encantamentos.
47:10 Porque confiaste na túa maldade: dixeches: Ninguén me ve.
A túa sabedoría e o teu coñecemento pervertironte; e ti dixeches
no teu corazón, eu estou, e ninguén máis ao meu lado.
47:11 Por iso virá sobre ti o mal; non saberás de onde
érguese: e a maldade caerá sobre ti; non poderás poñer
quítao: e de súpeto virá sobre ti a desolación, que terás
non saber.
47:12 Estade agora cos teus encantamentos e coa multitude dos teus
feiticerías, nas que traballaches desde a túa mocidade; se así sexas ti
poderás sacar proveito, se é así podes vencer.
47:13 Estás canso da multitude dos teus consellos. Deixe agora o
os astrólogos, os observadores das estrelas, os pronósticos mensuais, érguense e
sálvate destas cousas que virán sobre ti.
47:14 Velaquí, serán como restrollo; o lume queimaraos; deberán
non se librarán do poder da chama: non haberá a
carbón para quentar, nin lume para sentar diante del.
47:15 Así serán para ti os que traballaches, os teus
comerciantes, dende a túa mocidade: vagarán cada un ata o seu barrio;
ninguén te salvará.