Isaías 47:1 Baixa e senta no po, virxe filla de Babilonia, senta no terra: non hai trono, filla dos caldeos: porque o farás non se chame máis tenro e delicado. 47:2 Colle as pedras de muíño e moe a fariña; perna, destapar a coxa, pasar por riba dos ríos. 47:3 A túa nudez será descuberta, si, a túa vergoña será vista: vénguete, e non te atoparei coma un home. 47:4 En canto ao noso redentor, o Señor dos exércitos é o seu nome, o Santo de Israel. 47:5 Séntate en silencio e métete nas tebras, filla do Caldeos: porque xa non serás chamada dama dos reinos. 47:6 Enfadeime co meu pobo, contaminei a miña herdanza e dei pásaos nas túas mans: non lles mostraches piedade; sobre o antigo puxeches moi pesadamente o teu xugo. 47:7 E dixeches: "Eu serei unha muller para sempre, para que non puxeses estas cousas para o teu corazón, nin lembraches o último final. 47:8 Por iso escoita agora isto, ti que tes pracer, que moras descoidado, que di no teu corazón: Eu son, e ninguén máis que min; eu non sentarei como viúva, nin coñecerei a perda de fillos: 47:9 Pero estas dúas cousas chegarán a ti nun momento nun día, a perda dos fillos e da viuvez: virán sobre ti no seu perfección para a multitude dos teus feiticeiros e para os grandes abundancia dos teus encantamentos. 47:10 Porque confiaste na túa maldade: dixeches: Ninguén me ve. A túa sabedoría e o teu coñecemento pervertironte; e ti dixeches no teu corazón, eu estou, e ninguén máis ao meu lado. 47:11 Por iso virá sobre ti o mal; non saberás de onde érguese: e a maldade caerá sobre ti; non poderás poñer quítao: e de súpeto virá sobre ti a desolación, que terás non saber. 47:12 Estade agora cos teus encantamentos e coa multitude dos teus feiticerías, nas que traballaches desde a túa mocidade; se así sexas ti poderás sacar proveito, se é así podes vencer. 47:13 Estás canso da multitude dos teus consellos. Deixe agora o os astrólogos, os observadores das estrelas, os pronósticos mensuais, érguense e sálvate destas cousas que virán sobre ti. 47:14 Velaquí, serán como restrollo; o lume queimaraos; deberán non se librarán do poder da chama: non haberá a carbón para quentar, nin lume para sentar diante del. 47:15 Así serán para ti os que traballaches, os teus comerciantes, dende a túa mocidade: vagarán cada un ata o seu barrio; ninguén te salvará.