Isaías 40:1 Consolade, consolade o meu pobo, di o voso Deus. 40:2 Fálalle tranquilamente a Xerusalén e clamalle que é a súa guerra cumprido, que a súa iniquidade sexa perdoada: porque recibiu de a man do Señor dobre por todos os seus pecados. 40:3 A voz do que clama no deserto: Preparade o camiño Xehová, endereita no deserto un camiño para o noso Deus. 40:4 Todo val será exaltado, e todo monte e outeiro serán feitos baixo: e os tortos serán rectos, e os lugares ásperos lisos: 40:5 E a gloria de Xehová revelarase, e toda carne a verá xuntos: porque a boca do Señor o falou. 40:6 A voz dixo: Chora. E el dixo: Que vou chorar? Toda carne é herba, e toda a súa bondade é coma a flor do campo: 40:7 Seca a herba, esmorece a flor, porque o espírito do Señor sopra ela: certamente o pobo é herba. 40:8 A herba seca, a flor esmorece, pero a palabra do noso Deus será estar para sempre. 40:9 Ó Sión, que traes boas novas, sube ao monte alto; Ó Xerusalén, que traes boas novas, alza a túa voz forza; levántao, non teñas medo; dille ás cidades de Xudá: Velaí o teu Deus! 40:10 Velaquí, o Señor Deus virá con man forte, e o seu brazo gobernará para el: velaquí, a súa recompensa está con el e o seu traballo diante del. 40:11 El apacentará o seu rabaño coma un pastor: recollerá os cordeiros con o seu brazo, e lévaos no seu seo, e levará suavemente os que están con mozos. 40:12 Quen mediu as augas no oco da súa man e mediu o ceo co palmo, e comprendeu o po da terra en a medir, e pesar as montañas en balanzas, e os outeiros en a equilibrio? 40:13 Quen dirixiu o Espírito do Señor, ou sendo o seu conselleiro ensinoulle? 40:14 Con quen seguiu consello, quen o instruíu e ensinouno no camiño do xuízo, e ensinoulle coñecemento e mostroulle o camiño de entendemento? 40:15 Velaquí, as nacións son coma a pinga dun balde, e son contadas como pequeno po da balanza: velaquí, toma as illas como un moi pouca cousa. 40:16 E o Líbano non é suficiente para queimar, nin as súas bestas son suficientes para un holocausto. 40:17 Todas as nacións ante el son como nada; e cóntanlle menos que nada, e vaidade. 40:18 A quen entón compararedes a Deus? ou con que semellanza vos compararedes el? 40:19 O obreiro funde unha imaxe gravada, e o ourive estendea con ouro e cadeas de prata fundidas. 40:20 O que está tan empobrecido que non ten ofrenda escolle unha árbore que non podrecerá; búscalle un obreiro astuto para preparar un esculpido imaxe, que non se moverá. 40:21 Non o sabedes? non escoitaches? non se lle dixo dende o comezo? Non entendistedes dende os alicerces da terra? 40:22 É o que está sentado sobre o círculo da terra, e os habitantes dos mesmos son como saltóns; que estende os ceos coma a cortina, e estendeos como unha tenda para habitar: 40:23 Iso deixa en nada os príncipes; el fai os xuíces da terra como vaidade. 40:24 Si, non serán plantados; si, non serán sementados: si, os seus O cepo non botará raíces na terra, e tamén soprará sobre eles, e murcharán, e o remuíño levaraos como restrollo. 40:25 A quen entón me compararedes ou serei igual? di o Santo. 40:26 Levante os vosos ollos ao alto, e velaí quen creou estas cousas, que saca o seu anfitrión por número: chámaos a todos por nomes a grandeza do seu poder, por iso é forte no poder; nin un fracaso. 40:27 Por que dis, oh Xacob, e falas, oh Israel: o meu camiño está escondido dos Señor, e o meu xuízo pasou por alto do meu Deus? 40:28 Non o sabías? non escoitaches que o Deus eterno, o O SEÑOR, o Creador dos confíns da terra, non desfallece nin o está canso? non hai busca do seu entendemento. 40:29 El dá poder ao esmorecido; e aos que non teñen poder aumenta a forza. 40:30 Mesmo os mozos desmaiaranse e cansaranse, e os mozos caer completamente: 40:31 Pero os que esperan no Señor renovarán as súas forzas; deberán monte con ás como aguias; correrán e non se cansarán; e andarán e non desmaiarán.