Isaías
40:1 Consolade, consolade o meu pobo, di o voso Deus.
40:2 Fálalle tranquilamente a Xerusalén e clamalle que é a súa guerra
cumprido, que a súa iniquidade sexa perdoada: porque recibiu de
a man do Señor dobre por todos os seus pecados.
40:3 A voz do que clama no deserto: Preparade o camiño
Xehová, endereita no deserto un camiño para o noso Deus.
40:4 Todo val será exaltado, e todo monte e outeiro serán feitos
baixo: e os tortos serán rectos, e os lugares ásperos lisos:
40:5 E a gloria de Xehová revelarase, e toda carne a verá
xuntos: porque a boca do Señor o falou.
40:6 A voz dixo: Chora. E el dixo: Que vou chorar? Toda carne é herba,
e toda a súa bondade é coma a flor do campo:
40:7 Seca a herba, esmorece a flor, porque o espírito do Señor
sopra ela: certamente o pobo é herba.
40:8 A herba seca, a flor esmorece, pero a palabra do noso Deus será
estar para sempre.
40:9 Ó Sión, que traes boas novas, sube ao monte alto;
Ó Xerusalén, que traes boas novas, alza a túa voz
forza; levántao, non teñas medo; dille ás cidades de Xudá:
Velaí o teu Deus!
40:10 Velaquí, o Señor Deus virá con man forte, e o seu brazo gobernará
para el: velaquí, a súa recompensa está con el e o seu traballo diante del.
40:11 El apacentará o seu rabaño coma un pastor: recollerá os cordeiros con
o seu brazo, e lévaos no seu seo, e levará suavemente os que
están con mozos.
40:12 Quen mediu as augas no oco da súa man e mediu
o ceo co palmo, e comprendeu o po da terra en a
medir, e pesar as montañas en balanzas, e os outeiros en a
equilibrio?
40:13 Quen dirixiu o Espírito do Señor, ou sendo o seu conselleiro
ensinoulle?
40:14 Con quen seguiu consello, quen o instruíu e ensinouno no
camiño do xuízo, e ensinoulle coñecemento e mostroulle o camiño de
entendemento?
40:15 Velaquí, as nacións son coma a pinga dun balde, e son contadas como
pequeno po da balanza: velaquí, toma as illas como un moi
pouca cousa.
40:16 E o Líbano non é suficiente para queimar, nin as súas bestas son suficientes
para un holocausto.
40:17 Todas as nacións ante el son como nada; e cóntanlle menos
que nada, e vaidade.
40:18 A quen entón compararedes a Deus? ou con que semellanza vos compararedes
el?
40:19 O obreiro funde unha imaxe gravada, e o ourive estendea
con ouro e cadeas de prata fundidas.
40:20 O que está tan empobrecido que non ten ofrenda escolle unha árbore que
non podrecerá; búscalle un obreiro astuto para preparar un esculpido
imaxe, que non se moverá.
40:21 Non o sabedes? non escoitaches? non se lle dixo dende o
comezo? Non entendistedes dende os alicerces da terra?
40:22 É o que está sentado sobre o círculo da terra, e os habitantes
dos mesmos son como saltóns; que estende os ceos coma a
cortina, e estendeos como unha tenda para habitar:
40:23 Iso deixa en nada os príncipes; el fai os xuíces da terra
como vaidade.
40:24 Si, non serán plantados; si, non serán sementados: si, os seus
O cepo non botará raíces na terra, e tamén soprará sobre
eles, e murcharán, e o remuíño levaraos como
restrollo.
40:25 A quen entón me compararedes ou serei igual? di o Santo.
40:26 Levante os vosos ollos ao alto, e velaí quen creou estas cousas,
que saca o seu anfitrión por número: chámaos a todos por nomes
a grandeza do seu poder, por iso é forte no poder; nin un
fracaso.
40:27 Por que dis, oh Xacob, e falas, oh Israel: o meu camiño está escondido dos
Señor, e o meu xuízo pasou por alto do meu Deus?
40:28 Non o sabías? non escoitaches que o Deus eterno, o
O SEÑOR, o Creador dos confíns da terra, non desfallece nin o está
canso? non hai busca do seu entendemento.
40:29 El dá poder ao esmorecido; e aos que non teñen poder
aumenta a forza.
40:30 Mesmo os mozos desmaiaranse e cansaranse, e os mozos
caer completamente:
40:31 Pero os que esperan no Señor renovarán as súas forzas; deberán
monte con ás como aguias; correrán e non se cansarán; e
andarán e non desmaiarán.