Isaías 26:1 Naquel día cantarase este cántico na terra de Xudá; Temos un cidade forte; a salvación porá Deus para muros e baluartes. 26:2 Abre as portas, para que a nación xusta que garda a verdade entrar. 26:3 Manteras en perfecta paz a aquel cuxa mente está fixada en ti. porque en ti confía. 26:4 Confía no Señor para sempre, porque no Señor o Xehová é eterno forza: 26:5 Porque el fai descender aos que habitan no alto; a cidade elevada, deita é baixo; déixao baixo, ata o chan; o trae ata ao po. 26:6 O pé o pisará, os pés dos pobres e os chanzos dos necesitados. 26:7 O camiño dos xustos é a rectitud: ti, recto, pesas o camiño do xusto. 26:8 Si, no camiño dos teus xuízos, Señor, agardamos en ti; o o desexo da nosa alma é para o teu nome e para o teu recordo. 26:9 Coa miña alma queríate pola noite; si, co meu espírito dentro de min buscareite cedo: porque cando os teus xuízos estean no terra, os habitantes do mundo aprenderán a xustiza. 26:10 Que se faga ben ao impío, pero non aprenderá a xustiza. na terra da rectitud fará inxustamente e non mirará a maxestade do Señor. 26:11 Señor, cando a túa man estea erguida, eles non verán, pero verán. e avergoñente da súa envexa pola xente; si, o teu lume os inimigos os devorarán. 26:12 Señor, ti establecerás a paz para nós, porque ti tamén fixeches todo o noso traballa en nós. 26:13 Señor, noso Deus, outros señores ademais de ti dominaron sobre nós, pero só por ti faremos mención do teu nome. 26:14 Morreron, non vivirán; están falecidos, non o farán Levántate: por iso visitastes e destruícheslles, e fixeches todo seu memoria para perecer. 26:15 Ti aumentaches a nación, Señor, aumentaches a nación. es glorificado: levasámolo lonxe ata todos os extremos do terra. 26:16 Señor, en problemas visitáronte, derramaron unha oración cando o teu castigo estaba sobre eles. 26:17 Como unha muller encinta, que se achega o momento do seu parto, ten dor e clama nas súas dores; así estivemos á túa vista, oh SEÑOR. 26:18 Estivemos embarazadas, padecemos dor, temos por así dicir trouxo vento; non fixemos ningunha liberación na terra; tampouco caeron os habitantes do mundo. 26:19 Os teus mortos vivirán, xunto co meu corpo morto resucitarán. Esperta e canta, vós que morades no po, porque o teu orballo é coma o herbas, e a terra botará fóra os mortos. 26:20 Ven, meu pobo, entra nas túas cámaras e pecha as túas portas. ti: escóndete como por un momento, ata a indignación ser superado. 26:21 Porque velaquí, o Señor sae do seu lugar para castigar aos habitantes da terra pola súa iniquidade: a terra tamén a descubrirá sangue, e xa non cubrirá os mortos.