Isaías
26:1 Naquel día cantarase este cántico na terra de Xudá; Temos un
cidade forte; a salvación porá Deus para muros e baluartes.
26:2 Abre as portas, para que a nación xusta que garda a verdade
entrar.
26:3 Manteras en perfecta paz a aquel cuxa mente está fixada en ti.
porque en ti confía.
26:4 Confía no Señor para sempre, porque no Señor o Xehová é eterno
forza:
26:5 Porque el fai descender aos que habitan no alto; a cidade elevada, deita
é baixo; déixao baixo, ata o chan; o trae ata ao
po.
26:6 O pé o pisará, os pés dos pobres e os chanzos
dos necesitados.
26:7 O camiño dos xustos é a rectitud: ti, recto, pesas o
camiño do xusto.
26:8 Si, no camiño dos teus xuízos, Señor, agardamos en ti; o
o desexo da nosa alma é para o teu nome e para o teu recordo.
26:9 Coa miña alma queríate pola noite; si, co meu espírito
dentro de min buscareite cedo: porque cando os teus xuízos estean no
terra, os habitantes do mundo aprenderán a xustiza.
26:10 Que se faga ben ao impío, pero non aprenderá a xustiza.
na terra da rectitud fará inxustamente e non mirará
a maxestade do Señor.
26:11 Señor, cando a túa man estea erguida, eles non verán, pero verán.
e avergoñente da súa envexa pola xente; si, o teu lume
os inimigos os devorarán.
26:12 Señor, ti establecerás a paz para nós, porque ti tamén fixeches todo o noso
traballa en nós.
26:13 Señor, noso Deus, outros señores ademais de ti dominaron sobre nós, pero
só por ti faremos mención do teu nome.
26:14 Morreron, non vivirán; están falecidos, non o farán
Levántate: por iso visitastes e destruícheslles, e fixeches todo seu
memoria para perecer.
26:15 Ti aumentaches a nación, Señor, aumentaches a nación.
es glorificado: levasámolo lonxe ata todos os extremos do
terra.
26:16 Señor, en problemas visitáronte, derramaron unha oración cando
o teu castigo estaba sobre eles.
26:17 Como unha muller encinta, que se achega o momento do seu parto,
ten dor e clama nas súas dores; así estivemos á túa vista, oh
SEÑOR.
26:18 Estivemos embarazadas, padecemos dor, temos por así dicir
trouxo vento; non fixemos ningunha liberación na terra;
tampouco caeron os habitantes do mundo.
26:19 Os teus mortos vivirán, xunto co meu corpo morto resucitarán.
Esperta e canta, vós que morades no po, porque o teu orballo é coma o
herbas, e a terra botará fóra os mortos.
26:20 Ven, meu pobo, entra nas túas cámaras e pecha as túas portas.
ti: escóndete como por un momento, ata a indignación
ser superado.
26:21 Porque velaquí, o Señor sae do seu lugar para castigar aos habitantes
da terra pola súa iniquidade: a terra tamén a descubrirá
sangue, e xa non cubrirá os mortos.