Isaías
9:1 Con todo, a penumbra non será tal como foi na súa vexación, cando
ao principio aflixiu levemente a terra de Zabulón e a terra de
Neftalí, e despois aflixouna máis gravemente polo camiño de
o mar, alén do Xordán, na Galilea das nacións.
9:2 O pobo que andaba nas tebras viu unha gran luz: os que
habita na terra da sombra da morte, sobre eles ten a luz
brillou.
9:3 Multiplicaches a nación, e non aumentaches a alegría: eles gozan
diante de ti segundo o gozo da colleita, e como os homes se alegran cando
reparten o botín.
9:4 Porque rompeches o xugo da súa carga e o seu bastón
ombreiro, a vara do seu opresor, como no día de Madián.
9:5 Porque toda batalla do guerreiro é con ruído confuso e vestidos
enrolado en sangue; pero isto será con queima e combustible de lume.
9:6 Porque un neno nos nace, un fillo nos é dado, e o goberno
estará sobre o seu ombreiro, e chamarase o seu nome Marabilloso,
O conselleiro, o Deus poderoso, o pai eterno, o príncipe da paz.
9:7 O aumento do seu goberno e a paz non terá fin
o trono de David e sobre o seu reino, para ordenalo e establecer
el con xuízo e con xustiza dende agora ata para sempre. O
o celo do Señor dos exércitos fará isto.
9:8 O Señor enviou unha palabra a Xacob, e alumeou a Israel.
9:9 E todo o pobo saberá, ata Efraím e o seu habitante
Samaria, que din con orgullo e firmeza de corazón:
9:10 Os ladrillos están caídos, pero imos construír con pedras labradas: o
córtanse os sicómoros, pero cambiarémolos en cedros.
9:11 Xa que logo, o Señor levantará contra el os adversarios de Rezín,
e únete aos seus inimigos;
9:12 Os sirios por diante e os filisteos por detrás; e devorarán
Israel coa boca aberta. Por todo isto a súa ira non se afasta, pero
a súa man está aínda estendida.
9:13 Porque o pobo non se volve a quen o mata, nin eles
busca ao Señor dos exércitos.
9:14 Xa que logo, o Señor cortará de Israel a cabeza e o rabo, as ramas e as ramas
présa, nun día.
9:15 O ancián e honrado, el é a cabeza; e o profeta que
ensina mentiras, el é o rabo.
9:16 Porque os xefes deste pobo fanos errar; e os que son dirixidos
deles son destruídos.
9:17 Polo tanto, o Señor non se alegrará cos seus mozos, nin o terá
ten piedade dos seus orfos e das súas viúvas, porque todos son hipócritas
e un malhechor, e toda boca fala insensatez. Por todo isto a súa rabia
non se afasta, pero ten a man aínda estendida.
9:18 Porque a maldade arde coma o lume: devorará os cardos e
espiños, e acenderán nas silveiras do bosque, e farán
monte coma o fume que se levanta.
9:19 Pola ira de Xehová dos exércitos escurece a terra, e a terra
a xente será coma o combustible do lume: ninguén perdonará ao seu irmán.
9:20 E arrebatará á dereita e terá fame; e comerá
á esquerda, e non se saciarán: comerán todos
o home a carne do seu propio brazo:
9:21 Manaxés, Efraím; e Efraín, Manaxés, e estarán xuntos
contra Xudá. Por todo isto non se afasta a súa ira, senón a súa man
aínda está estendido.