Isaías 9:1 Con todo, a penumbra non será tal como foi na súa vexación, cando ao principio aflixiu levemente a terra de Zabulón e a terra de Neftalí, e despois aflixouna máis gravemente polo camiño de o mar, alén do Xordán, na Galilea das nacións. 9:2 O pobo que andaba nas tebras viu unha gran luz: os que habita na terra da sombra da morte, sobre eles ten a luz brillou. 9:3 Multiplicaches a nación, e non aumentaches a alegría: eles gozan diante de ti segundo o gozo da colleita, e como os homes se alegran cando reparten o botín. 9:4 Porque rompeches o xugo da súa carga e o seu bastón ombreiro, a vara do seu opresor, como no día de Madián. 9:5 Porque toda batalla do guerreiro é con ruído confuso e vestidos enrolado en sangue; pero isto será con queima e combustible de lume. 9:6 Porque un neno nos nace, un fillo nos é dado, e o goberno estará sobre o seu ombreiro, e chamarase o seu nome Marabilloso, O conselleiro, o Deus poderoso, o pai eterno, o príncipe da paz. 9:7 O aumento do seu goberno e a paz non terá fin o trono de David e sobre o seu reino, para ordenalo e establecer el con xuízo e con xustiza dende agora ata para sempre. O o celo do Señor dos exércitos fará isto. 9:8 O Señor enviou unha palabra a Xacob, e alumeou a Israel. 9:9 E todo o pobo saberá, ata Efraím e o seu habitante Samaria, que din con orgullo e firmeza de corazón: 9:10 Os ladrillos están caídos, pero imos construír con pedras labradas: o córtanse os sicómoros, pero cambiarémolos en cedros. 9:11 Xa que logo, o Señor levantará contra el os adversarios de Rezín, e únete aos seus inimigos; 9:12 Os sirios por diante e os filisteos por detrás; e devorarán Israel coa boca aberta. Por todo isto a súa ira non se afasta, pero a súa man está aínda estendida. 9:13 Porque o pobo non se volve a quen o mata, nin eles busca ao Señor dos exércitos. 9:14 Xa que logo, o Señor cortará de Israel a cabeza e o rabo, as ramas e as ramas présa, nun día. 9:15 O ancián e honrado, el é a cabeza; e o profeta que ensina mentiras, el é o rabo. 9:16 Porque os xefes deste pobo fanos errar; e os que son dirixidos deles son destruídos. 9:17 Polo tanto, o Señor non se alegrará cos seus mozos, nin o terá ten piedade dos seus orfos e das súas viúvas, porque todos son hipócritas e un malhechor, e toda boca fala insensatez. Por todo isto a súa rabia non se afasta, pero ten a man aínda estendida. 9:18 Porque a maldade arde coma o lume: devorará os cardos e espiños, e acenderán nas silveiras do bosque, e farán monte coma o fume que se levanta. 9:19 Pola ira de Xehová dos exércitos escurece a terra, e a terra a xente será coma o combustible do lume: ninguén perdonará ao seu irmán. 9:20 E arrebatará á dereita e terá fame; e comerá á esquerda, e non se saciarán: comerán todos o home a carne do seu propio brazo: 9:21 Manaxés, Efraím; e Efraín, Manaxés, e estarán xuntos contra Xudá. Por todo isto non se afasta a súa ira, senón a súa man aínda está estendido.