Ezequiel 9:1 El tamén berrou aos meus oídos con gran voz, dicindo: "Failles que". Encarga a cidade para achegarse, ata cada un coa súa arma destruíndo na súa man. 9:2 E velaquí, seis homes viñan do camiño da porta máis alta, que está cara ao norte, e cada un un arma de matanza na man; e un o home entre eles estaba vestido de liño, cun tinteiro de escritor lado: e entraron e puxéronse á beira do altar de bronce. 9:3 E a gloria do Deus de Israel subiu do querubín. con que estaba, ata o limiar da casa. E chamou ao home vestido de liño, que tiña ao seu carón o tinteiro do escritor; 9:4 E o Señor díxolle: Pasa polo medio da cidade no medio de Xerusalén, e puxo unha marca na fronte dos homes ese suspiro e ese berro por todas as abominacións que se fan no no medio dela. 9:5 E aos outros díxolles aos meus oídos: "Ide detrás del polo cidade e ferir: non perdones o teu ollo nin teñas piedade. 9:6 Mata a vellos e mozos, as criadas, os nenos e as mulleres. pero non te achegues a ningún home sobre o que está a marca; e comezar no meu santuario. Entón comezaron polos homes antigos que había antes do casa. 9:7 E el díxolles: "Contamina a casa e enche os atrios de auga". asasinado: saíde. E saíron e mataron na cidade. 9:8 E aconteceu que, mentres eles os mataban, e eu quedei Caín sobre o meu rostro, berrei e dixen: ¡Ah, Señor Deus! vas destruír todo o resto de Israel no teu derramamento do teu furor sobre Xerusalén? 9:9 Entón díxome: A iniquidade da casa de Israel e de Xudá é moi grande, e a terra está chea de sangue e a cidade chea de perversidade: porque din: O Señor abandonou a terra e o O Señor non ve. 9:10 E en canto a min tampouco, o meu ollo non perdonará, nin terei piedade. pero eu compensarei o seu camiño sobre a súa cabeza. 9:11 E velaquí, o home vestido de liño, que tiña o tinteiro lado, relatou o asunto, dicindo: Eu fixen o que mandaches eu.