Ezequiel
9:1 El tamén berrou aos meus oídos con gran voz, dicindo: "Failles que".
Encarga a cidade para achegarse, ata cada un coa súa
arma destruíndo na súa man.
9:2 E velaquí, seis homes viñan do camiño da porta máis alta, que está
cara ao norte, e cada un un arma de matanza na man; e un
o home entre eles estaba vestido de liño, cun tinteiro de escritor
lado: e entraron e puxéronse á beira do altar de bronce.
9:3 E a gloria do Deus de Israel subiu do querubín.
con que estaba, ata o limiar da casa. E chamou ao
home vestido de liño, que tiña ao seu carón o tinteiro do escritor;
9:4 E o Señor díxolle: Pasa polo medio da cidade
no medio de Xerusalén, e puxo unha marca na fronte dos homes
ese suspiro e ese berro por todas as abominacións que se fan no
no medio dela.
9:5 E aos outros díxolles aos meus oídos: "Ide detrás del polo
cidade e ferir: non perdones o teu ollo nin teñas piedade.
9:6 Mata a vellos e mozos, as criadas, os nenos e as mulleres.
pero non te achegues a ningún home sobre o que está a marca; e comezar no meu
santuario. Entón comezaron polos homes antigos que había antes do
casa.
9:7 E el díxolles: "Contamina a casa e enche os atrios de auga".
asasinado: saíde. E saíron e mataron na cidade.
9:8 E aconteceu que, mentres eles os mataban, e eu quedei
Caín sobre o meu rostro, berrei e dixen: ¡Ah, Señor Deus! vas destruír
todo o resto de Israel no teu derramamento do teu furor sobre Xerusalén?
9:9 Entón díxome: A iniquidade da casa de Israel e de Xudá é
moi grande, e a terra está chea de sangue e a cidade chea de
perversidade: porque din: O Señor abandonou a terra e o
O Señor non ve.
9:10 E en canto a min tampouco, o meu ollo non perdonará, nin terei piedade.
pero eu compensarei o seu camiño sobre a súa cabeza.
9:11 E velaquí, o home vestido de liño, que tiña o tinteiro
lado, relatou o asunto, dicindo: Eu fixen o que mandaches
eu.