Éxodo
22:1 Se alguén rouba un boi ou unha ovella e mata ou vende; el
restituirá cinco bois por boi e catro ovellas por ovella.
22:2 Se se atopa un ladrón rompendo, e é batido e morre,
non se derrama sangue por el.
22:3 Se o sol sae sobre el, derramarase sangue por el; para el
debe facer a restitución total; se non ten nada, venderase
polo seu roubo.
22:4 Se o roubo se atopa na súa man vivo, xa sexa boi, ou
burro, ou ovella; restaurará o dobre.
22:5 Se un home fai comer un campo ou unha viña e o mete
a súa besta, e alimentará no campo doutro home; do mellor dos seus
campo, e do mellor da súa propia viña, restituirá.
22:6 Se se desencadea o lume e se prende en espiñas, de xeito que as pilas de millo ou
o millo en pé ou o campo, consumirase con el; el que acendeu
o lume seguramente compensará.
22:7 Se un home entrega ao seu veciño diñeiro ou cousas para gardar, e iso
ser roubado da casa do home; se atopa o ladrón, que pague
dobre.
22:8 Se o ladrón non é atopado, entón o mestre da casa será traído
aos xuíces, para ver se puxo a súa man na súa
bens do veciño.
22:9 Por todo tipo de ofensas, xa sexa polo boi, polo asno ou polas ovellas,
por vestimenta, ou por calquera cousa perdida, que outro desafia
por ser súa, a causa de ambas partes acudirá ante os xuíces; e
a quen os xuíces condenen, pagaralle o dobre ao seu veciño.
22:10 Se alguén lle entrega ao seu veciño un burro, ou un boi, ou unha ovella ou calquera
besta, gardar; e morre, ou será ferido ou expulsado, sen que ninguén o vexa
iso:
22:11 Entón haberá un xuramento de Xehová entre ambos, que non ten
pon a man nos bens do seu veciño; e o propietario do mesmo deberá
acéptao, e non o fará bo.
22:12 E se lle rouban, deberá indemnizar ao propietario
do mesmo.
22:13 Se é despedazado, que o traia como testemuño e farao
non facer bo o que estaba rasgado.
22:14 E se alguén lle pide prestado algo ao seu veciño e resulta ferido ou morre, o
non sendo o seu propietario, seguro que o fará bo.
22:15 Pero se o propietario está con el, non o compensará: se é así
unha cousa contratada, veu para o seu aluguer.
22:16 E se un home seduce a unha criada que non está prometida e se deita con ela,
certamente a dotará para que sexa a súa muller.
22:17 Se o seu pai se nega a darlla, pagará diñeiro
segundo o dote das virxes.
22:18 Non deixarás que viva unha meiga.
22:19 Todo aquel que se deita cunha besta será condenado á morte.
22:20 O que ofrece sacrificios a calquera deus, agás só para o Señor, será
totalmente destruído.
22:21 Non aborrecerás nin oprimirás a un estranxeiro, porque eras
estranxeiros na terra de Exipto.
22:22 Non aflixirás a ningunha viúva nin orfo.
22:23 Se os aflixas dalgunha maneira e claman a min, eu
seguramente escoitar o seu berro;
22:24 E a miña ira arderá, e matareino a espada; e o teu
as mulleres serán viúvas e os teus fillos orfos de pai.
22:25 Se lle prestas diñeiro a algún do meu pobo que sexa pobre contigo,
non lle sexas como usureiro, nin lle imporás usura.
22:26 Se tomas en prenda a roupa do teu veciño,
entrégalle para que o sol se poña:
22:27 Porque iso é só a súa cobertura, é o seu vestido para a súa pel: onde
vai durmir? e acontecerá que cando me clame
escoitarei; pois son gracioso.
22:28 Non insultarás os deuses, nin maldicirás o gobernante do teu pobo.
22:29 Non tardarás en ofrecer o primeiro dos teus froitos maduros e dos teus
licores: o primoxénito dos teus fillos darásme.
22:30 Así mesmo farás cos teus bois e coas túas ovellas: sete días.
será coa súa presa; o oitavo día darásme.
22:31 E seredes para min homes santos, nin comeredes carne que sexa.
rasgado de bestas no campo; botaralo aos cans.