Éxodo 22:1 Se alguén rouba un boi ou unha ovella e mata ou vende; el restituirá cinco bois por boi e catro ovellas por ovella. 22:2 Se se atopa un ladrón rompendo, e é batido e morre, non se derrama sangue por el. 22:3 Se o sol sae sobre el, derramarase sangue por el; para el debe facer a restitución total; se non ten nada, venderase polo seu roubo. 22:4 Se o roubo se atopa na súa man vivo, xa sexa boi, ou burro, ou ovella; restaurará o dobre. 22:5 Se un home fai comer un campo ou unha viña e o mete a súa besta, e alimentará no campo doutro home; do mellor dos seus campo, e do mellor da súa propia viña, restituirá. 22:6 Se se desencadea o lume e se prende en espiñas, de xeito que as pilas de millo ou o millo en pé ou o campo, consumirase con el; el que acendeu o lume seguramente compensará. 22:7 Se un home entrega ao seu veciño diñeiro ou cousas para gardar, e iso ser roubado da casa do home; se atopa o ladrón, que pague dobre. 22:8 Se o ladrón non é atopado, entón o mestre da casa será traído aos xuíces, para ver se puxo a súa man na súa bens do veciño. 22:9 Por todo tipo de ofensas, xa sexa polo boi, polo asno ou polas ovellas, por vestimenta, ou por calquera cousa perdida, que outro desafia por ser súa, a causa de ambas partes acudirá ante os xuíces; e a quen os xuíces condenen, pagaralle o dobre ao seu veciño. 22:10 Se alguén lle entrega ao seu veciño un burro, ou un boi, ou unha ovella ou calquera besta, gardar; e morre, ou será ferido ou expulsado, sen que ninguén o vexa iso: 22:11 Entón haberá un xuramento de Xehová entre ambos, que non ten pon a man nos bens do seu veciño; e o propietario do mesmo deberá acéptao, e non o fará bo. 22:12 E se lle rouban, deberá indemnizar ao propietario do mesmo. 22:13 Se é despedazado, que o traia como testemuño e farao non facer bo o que estaba rasgado. 22:14 E se alguén lle pide prestado algo ao seu veciño e resulta ferido ou morre, o non sendo o seu propietario, seguro que o fará bo. 22:15 Pero se o propietario está con el, non o compensará: se é así unha cousa contratada, veu para o seu aluguer. 22:16 E se un home seduce a unha criada que non está prometida e se deita con ela, certamente a dotará para que sexa a súa muller. 22:17 Se o seu pai se nega a darlla, pagará diñeiro segundo o dote das virxes. 22:18 Non deixarás que viva unha meiga. 22:19 Todo aquel que se deita cunha besta será condenado á morte. 22:20 O que ofrece sacrificios a calquera deus, agás só para o Señor, será totalmente destruído. 22:21 Non aborrecerás nin oprimirás a un estranxeiro, porque eras estranxeiros na terra de Exipto. 22:22 Non aflixirás a ningunha viúva nin orfo. 22:23 Se os aflixas dalgunha maneira e claman a min, eu seguramente escoitar o seu berro; 22:24 E a miña ira arderá, e matareino a espada; e o teu as mulleres serán viúvas e os teus fillos orfos de pai. 22:25 Se lle prestas diñeiro a algún do meu pobo que sexa pobre contigo, non lle sexas como usureiro, nin lle imporás usura. 22:26 Se tomas en prenda a roupa do teu veciño, entrégalle para que o sol se poña: 22:27 Porque iso é só a súa cobertura, é o seu vestido para a súa pel: onde vai durmir? e acontecerá que cando me clame escoitarei; pois son gracioso. 22:28 Non insultarás os deuses, nin maldicirás o gobernante do teu pobo. 22:29 Non tardarás en ofrecer o primeiro dos teus froitos maduros e dos teus licores: o primoxénito dos teus fillos darásme. 22:30 Así mesmo farás cos teus bois e coas túas ovellas: sete días. será coa súa presa; o oitavo día darásme. 22:31 E seredes para min homes santos, nin comeredes carne que sexa. rasgado de bestas no campo; botaralo aos cans.