Éxodo 9:1 Entón Xehová díxolle a Moisés: "Ve ao faraón e dille: Así. di o Señor Deus dos hebreos: Deixa ir o meu pobo para que sirva eu. 9:2 Pois se non queres deixalos ir e queres conterlos, 9:3 Velaquí, a man do Señor está sobre o teu gando que está no campo. sobre os cabalos, sobre os asnos, sobre os camelos, sobre os bois e sobre as ovellas: haberá un murrain moi grave. 9:4 E o Señor separará entre o gando de Israel e o gando de Exipto: e nada morrerá de todo o que é dos fillos Israel. 9:5 E o Señor fixou un tempo, dicindo: "Mañá fará o Señor". esta cousa na terra. 9:6 E o Señor fixo iso ao día seguinte, e todo o gando de Exipto morreu: pero do gando dos fillos de Israel non morreu nin un. 9:7 E o faraón enviou, e velaquí, non había nin un dos gandos israelitas mortos. E o corazón do faraón endureceuse, e non o fixo deixa ir á xente. 9:8 E o Señor díxolles a Moisés e a Aharón: "Levádevos puñados". as cinzas do forno, e que Moisés a asperxa cara ao ceo vista do faraón. 9:9 E converterase en pequeno po en toda a terra de Exipto, e será a un furúnculo brotando sobre o home e sobre a besta por todo o mundo a terra de Exipto. 9:10 E colleron as cinzas do forno e puxéronse diante do Faraón; e Moisés espolvoreo cara ao ceo; e fíxose un furúnculo brotando blas sobre o home e sobre a besta. 9:11 E os magos non podían estar diante de Moisés por mor dos furúnculos; para o furúnculo estaba sobre os magos e sobre todos os exipcios. 9:12 E o Señor endureceu o corazón do faraón, e non fixo caso eles; como o Señor lle falara a Moisés. 9:13 E o Señor díxolle a Moisés: Levántase de mañá cedo e érguese diante do Faraón e dille: Así fala o Señor, Deus do Hebreos: Deixa ir ao meu pobo para que me sirva. 9:14 Porque neste momento enviarei todas as miñas pragas sobre o teu corazón e sobre os teus servos e sobre o teu pobo; para que saibas que hai ningún coma min en toda a terra. 9:15 Pois agora estenderei a miña man para ferirte a ti e ao teu pobo con peste; e serás cortado da terra. 9:16 E de feito por iso levanteiche para mostrarte ti o meu poder; e que o meu nome sexa declarado ao longo de todo o terra. 9:17 Aínda te exaltas contra o meu pobo, e non o deixas van eles? 9:18 Velaquí, mañá a esta hora vou facer que chova moito gran sarabia, como non houbo en Exipto dende a fundación dela mesmo ata agora. 9:19 Envía, pois, agora, e recolle o teu gando e todo o que tes campo; porque sobre todo home e besta que se atope no campo, e non serán levados á casa, a sarabia caerá sobre eles, e morrerán. 9:20 O que temía a palabra do Señor entre os servos do faraón fixo os seus servos e o seu gando foxen para as casas: 9:21 E o que non fixo caso da palabra do Señor deixou os seus servos e os seus gando no campo. 9:22 E o Señor díxolle a Moisés: "Estende a túa man cara ao ceo. para que haxa sarabia en toda a terra de Exipto, sobre o home e sobre besta e sobre todas as herbas do campo, en toda a terra de Exipto. 9:23 Moisés estendeu a súa vara cara ao ceo, e o Señor enviou tronos e sarabia, e o lume corría polo chan; e o Señor choveu sarabia sobre a terra de Exipto. 9:24 Entón houbo sarabia, e lume mesturado coa sarabia, moi grave, tal xa que non houbo semellante en toda a terra de Exipto desde que se fixo a nación. 9:25 E a saraiba bateu por toda a terra de Exipto todo o que había campo, home e besta; e a sarabia bateu todas as herbas do campo, e frea todas as árbores do campo. 9:26 Só estaba alí na terra de Goxen, onde estaban os fillos de Israel sen sarabia. 9:27 E o faraón mandou chamar a Moisés e a Aharón e díxolles: esta vez pecaron: o Señor é xusto, e eu e o meu pobo malvada. 9:28 Pídalle ao Señor (porque abonda) para que non haxa máis poderosos tronos e sarabia; e deixareivos ir, e quedaredes non máis longo. 9:29 Moisés díxolle: "En canto saia da cidade, fareino estende as miñas mans ao Señor; e cesará o trono, tampouco haberá máis sarabia; para que saibas como iso o a terra é do Señor. 9:30 Pero en canto a ti e aos teus servos, sei que aínda non temerás SEÑOR Deus. 9:31 E o liño e a cebada foron batidos, porque a cebada estaba na espiga. e o liño foi encasillado. 9:32 Pero o trigo e o cebo non foron feridos, porque non creceron. 9:33 Moisés saíu da cidade do Faraón e estendeu as mans ao Señor: e cesaron os tronos e a saraiba, e non houbo choiva derramado sobre a terra. 9:34 E cando o faraón viu que a choiva, a sarabia e os tronos eran cesou, pecou aínda máis e endureceu o seu corazón, el e os seus servos. 9:35 E o corazón do Faraón endureceuse, e tampouco deixou os fillos de Israel vaia; como o Señor falara por Moisés.