Éxodo
9:1 Entón Xehová díxolle a Moisés: "Ve ao faraón e dille: Así.
di o Señor Deus dos hebreos: Deixa ir o meu pobo para que sirva
eu.
9:2 Pois se non queres deixalos ir e queres conterlos,
9:3 Velaquí, a man do Señor está sobre o teu gando que está no campo.
sobre os cabalos, sobre os asnos, sobre os camelos, sobre os bois e
sobre as ovellas: haberá un murrain moi grave.
9:4 E o Señor separará entre o gando de Israel e o gando de
Exipto: e nada morrerá de todo o que é dos fillos
Israel.
9:5 E o Señor fixou un tempo, dicindo: "Mañá fará o Señor".
esta cousa na terra.
9:6 E o Señor fixo iso ao día seguinte, e todo o gando de Exipto
morreu: pero do gando dos fillos de Israel non morreu nin un.
9:7 E o faraón enviou, e velaquí, non había nin un dos gandos
israelitas mortos. E o corazón do faraón endureceuse, e non o fixo
deixa ir á xente.
9:8 E o Señor díxolles a Moisés e a Aharón: "Levádevos puñados".
as cinzas do forno, e que Moisés a asperxa cara ao ceo
vista do faraón.
9:9 E converterase en pequeno po en toda a terra de Exipto, e será a
un furúnculo brotando sobre o home e sobre a besta por todo o mundo
a terra de Exipto.
9:10 E colleron as cinzas do forno e puxéronse diante do Faraón; e Moisés
espolvoreo cara ao ceo; e fíxose un furúnculo brotando
blas sobre o home e sobre a besta.
9:11 E os magos non podían estar diante de Moisés por mor dos furúnculos; para
o furúnculo estaba sobre os magos e sobre todos os exipcios.
9:12 E o Señor endureceu o corazón do faraón, e non fixo caso
eles; como o Señor lle falara a Moisés.
9:13 E o Señor díxolle a Moisés: Levántase de mañá cedo e érguese
diante do Faraón e dille: Así fala o Señor, Deus do
Hebreos: Deixa ir ao meu pobo para que me sirva.
9:14 Porque neste momento enviarei todas as miñas pragas sobre o teu corazón e sobre
os teus servos e sobre o teu pobo; para que saibas que hai
ningún coma min en toda a terra.
9:15 Pois agora estenderei a miña man para ferirte a ti e ao teu pobo
con peste; e serás cortado da terra.
9:16 E de feito por iso levanteiche para mostrarte
ti o meu poder; e que o meu nome sexa declarado ao longo de todo o
terra.
9:17 Aínda te exaltas contra o meu pobo, e non o deixas
van eles?
9:18 Velaquí, mañá a esta hora vou facer que chova moito
gran sarabia, como non houbo en Exipto dende a fundación
dela mesmo ata agora.
9:19 Envía, pois, agora, e recolle o teu gando e todo o que tes
campo; porque sobre todo home e besta que se atope no campo,
e non serán levados á casa, a sarabia caerá sobre eles, e
morrerán.
9:20 O que temía a palabra do Señor entre os servos do faraón fixo
os seus servos e o seu gando foxen para as casas:
9:21 E o que non fixo caso da palabra do Señor deixou os seus servos e os seus
gando no campo.
9:22 E o Señor díxolle a Moisés: "Estende a túa man cara ao ceo.
para que haxa sarabia en toda a terra de Exipto, sobre o home e sobre
besta e sobre todas as herbas do campo, en toda a terra de Exipto.
9:23 Moisés estendeu a súa vara cara ao ceo, e o Señor enviou
tronos e sarabia, e o lume corría polo chan; e o Señor
choveu sarabia sobre a terra de Exipto.
9:24 Entón houbo sarabia, e lume mesturado coa sarabia, moi grave, tal
xa que non houbo semellante en toda a terra de Exipto desde que se fixo a
nación.
9:25 E a saraiba bateu por toda a terra de Exipto todo o que había
campo, home e besta; e a sarabia bateu todas as herbas do campo,
e frea todas as árbores do campo.
9:26 Só estaba alí na terra de Goxen, onde estaban os fillos de Israel
sen sarabia.
9:27 E o faraón mandou chamar a Moisés e a Aharón e díxolles:
esta vez pecaron: o Señor é xusto, e eu e o meu pobo
malvada.
9:28 Pídalle ao Señor (porque abonda) para que non haxa máis poderosos
tronos e sarabia; e deixareivos ir, e quedaredes non
máis longo.
9:29 Moisés díxolle: "En canto saia da cidade, fareino
estende as miñas mans ao Señor; e cesará o trono,
tampouco haberá máis sarabia; para que saibas como iso o
a terra é do Señor.
9:30 Pero en canto a ti e aos teus servos, sei que aínda non temerás
SEÑOR Deus.
9:31 E o liño e a cebada foron batidos, porque a cebada estaba na espiga.
e o liño foi encasillado.
9:32 Pero o trigo e o cebo non foron feridos, porque non creceron.
9:33 Moisés saíu da cidade do Faraón e estendeu as mans
ao Señor: e cesaron os tronos e a saraiba, e non houbo choiva
derramado sobre a terra.
9:34 E cando o faraón viu que a choiva, a sarabia e os tronos eran
cesou, pecou aínda máis e endureceu o seu corazón, el e os seus servos.
9:35 E o corazón do Faraón endureceuse, e tampouco deixou os fillos
de Israel vaia; como o Señor falara por Moisés.