Esther
7:1 Entón o rei e Amán viñeron a banquetar coa raíña Ester.
7:2 E o rei díxolle de novo a Ester o segundo día no banquete de
viño, cal é a túa petición, raíña Ester? e se che concederá:
e cal é a túa petición? e realizarase ata a metade de
o reino.
7:3 Entón a raíña Ester respondeu e dixo: "Se atopei gracia no teu".
vista, oh rei, e se lle agrada ao rei, que me dea a miña vida
petición, e o meu pobo a miña petición:
7:4 Porque somos vendidos, eu e o meu pobo, para ser destruídos, mortos e para
perecer. Pero se nos venderan por escravos e escravas, eu aguantara o meu
lingua, aínda que o inimigo non puido compensar os danos do rei.
7:5 Entón o rei Assuero respondeu e díxolle á raíña Ester:
el, e onde está, que se atreveu a presumir no seu corazón de facelo?
7:6 E Ester dixo: "O adversario e o inimigo é este malvado Amán. Entón
Amán tiña medo ante o rei e a raíña.
7:7 E o rei levantouse do banquete de viño na súa ira entrou no
xardín do pazo: e Hamán ergueuse para pedirlle a Ester a súa vida
a raíña; pois viu que había un mal determinado contra el polo
rei.
7:8 Entón o rei saíu do xardín do pazo para o lugar do
banquete de viño; e Amán caeu sobre o leito onde estaba Ester.
Entón o rei dixo: "Obrigará á raíña tamén diante de min na casa?
Cando a palabra saíu da boca do rei, cubriron o rostro de Amán.
7:9 E Harbonah, un dos cambeláns, dixo diante do rei: Velaquí
tamén, o forco de cincuenta cóbados de alto que Amán fixera para Mardoqueo,
que falara ben polo rei, está na casa de Amán. Entón
o rei dixo: Colócalo nel.
7:10 Entón colgaron a Hamán no patíbulo que preparara para Mardoqueo.
Entón pacificouse a ira do rei.