Esther 7:1 Entón o rei e Amán viñeron a banquetar coa raíña Ester. 7:2 E o rei díxolle de novo a Ester o segundo día no banquete de viño, cal é a túa petición, raíña Ester? e se che concederá: e cal é a túa petición? e realizarase ata a metade de o reino. 7:3 Entón a raíña Ester respondeu e dixo: "Se atopei gracia no teu". vista, oh rei, e se lle agrada ao rei, que me dea a miña vida petición, e o meu pobo a miña petición: 7:4 Porque somos vendidos, eu e o meu pobo, para ser destruídos, mortos e para perecer. Pero se nos venderan por escravos e escravas, eu aguantara o meu lingua, aínda que o inimigo non puido compensar os danos do rei. 7:5 Entón o rei Assuero respondeu e díxolle á raíña Ester: el, e onde está, que se atreveu a presumir no seu corazón de facelo? 7:6 E Ester dixo: "O adversario e o inimigo é este malvado Amán. Entón Amán tiña medo ante o rei e a raíña. 7:7 E o rei levantouse do banquete de viño na súa ira entrou no xardín do pazo: e Hamán ergueuse para pedirlle a Ester a súa vida a raíña; pois viu que había un mal determinado contra el polo rei. 7:8 Entón o rei saíu do xardín do pazo para o lugar do banquete de viño; e Amán caeu sobre o leito onde estaba Ester. Entón o rei dixo: "Obrigará á raíña tamén diante de min na casa? Cando a palabra saíu da boca do rei, cubriron o rostro de Amán. 7:9 E Harbonah, un dos cambeláns, dixo diante do rei: Velaquí tamén, o forco de cincuenta cóbados de alto que Amán fixera para Mardoqueo, que falara ben polo rei, está na casa de Amán. Entón o rei dixo: Colócalo nel. 7:10 Entón colgaron a Hamán no patíbulo que preparara para Mardoqueo. Entón pacificouse a ira do rei.