Eclesiastés 3:1 Para cada cousa hai unha estación, e un tempo para cada propósito baixo o o ceo: 3:2 Un tempo para nacer e un tempo para morrer; un tempo para plantar, e un tempo para arrincar o que está plantado; 3:3 Un tempo para matar e un tempo para curar; un tempo para romper, e un tempo para construír; 3:4 Un tempo para chorar e un tempo para rir; un tempo para chorar, e un tempo para baile; 3:5 Un tempo para tirar pedras, e un tempo para xuntar pedras; un tempo abrazar, e un tempo para absterse de abrazar; 3:6 Un tempo para conseguir, e un tempo para perder; un tempo para manter, e un tempo para botar lonxe; 3:7 Un tempo para rachar e un tempo para coser; un tempo para gardar silencio, e un tempo para falar; 3:8 Un tempo para amar, e un tempo para odiar; tempo de guerra e tempo de paz. 3:9 Que proveito ten o que traballa no que traballa? 3:10 Vin o traballo que Deus deu aos fillos dos homes exerceu nel. 3:11 El fixo cada cousa fermosa no seu tempo, tamén fixou o mundo no seu corazón, para que ninguén poida descubrir a obra que Deus fai dende o principio ata o final. 3:12 Sei que non hai nada de bo neles, senón para que un home se alegre, e para facer o ben na súa vida. 3:13 E tamén que cada home coma e beba, e goce do ben de todos o seu traballo, é o don de Deus. 3:14 Sei que, calquera cousa que Deus faga, será para sempre: nada pode ser poñerlle, nin quitarlle nada: e Deus o fai, que os homes debería temer ante el. 3:15 O que foi é agora; e o que debe ser xa foi; e Deus esixe o que é pasado. 3:16 E ademais vin debaixo do sol o lugar do xuízo, aquela maldade estaba alí; e o lugar da xustiza, aquela iniquidade estaba alí. 3:17 Eu dixen no meu corazón: Deus xulgará aos xustos e aos malvados hai un tempo alí para cada propósito e para cada obra. 3:18 Eu dixen no meu corazón sobre o estado dos fillos dos homes, que Deus poderían manifestalos, e que poidan ver que eles mesmos o son bestas. 3:19 Pois o que acontece cos fillos dos homes acontece coas bestas; mesmo un cousa lles acontece: como morre un, así morre o outro; si, eles teñen todos un alento; para que un home non teña preeminencia sobre a besta: pois todo é vaidade. 3:20 Todos van a un mesmo lugar; todos son do po, e todos volven a pór. 3:21 Quen coñece o espírito do home que sube, e o espírito do besta que baixa á terra? 3:22 Polo tanto, entendo que non hai nada mellor que un home debería alegrarse nas súas propias obras; pois esa é a súa parte: para quen fará tráeo a ver que será despois del?