Eclesiastés
3:1 Para cada cousa hai unha estación, e un tempo para cada propósito baixo o
o ceo:
3:2 Un tempo para nacer e un tempo para morrer; un tempo para plantar, e un tempo para
arrincar o que está plantado;
3:3 Un tempo para matar e un tempo para curar; un tempo para romper, e un tempo para
construír;
3:4 Un tempo para chorar e un tempo para rir; un tempo para chorar, e un tempo para
baile;
3:5 Un tempo para tirar pedras, e un tempo para xuntar pedras; un tempo
abrazar, e un tempo para absterse de abrazar;
3:6 Un tempo para conseguir, e un tempo para perder; un tempo para manter, e un tempo para botar
lonxe;
3:7 Un tempo para rachar e un tempo para coser; un tempo para gardar silencio, e un tempo para
falar;
3:8 Un tempo para amar, e un tempo para odiar; tempo de guerra e tempo de paz.
3:9 Que proveito ten o que traballa no que traballa?
3:10 Vin o traballo que Deus deu aos fillos dos homes
exerceu nel.
3:11 El fixo cada cousa fermosa no seu tempo, tamén fixou o
mundo no seu corazón, para que ninguén poida descubrir a obra que Deus
fai dende o principio ata o final.
3:12 Sei que non hai nada de bo neles, senón para que un home se alegre, e para
facer o ben na súa vida.
3:13 E tamén que cada home coma e beba, e goce do ben de todos
o seu traballo, é o don de Deus.
3:14 Sei que, calquera cousa que Deus faga, será para sempre: nada pode ser
poñerlle, nin quitarlle nada: e Deus o fai, que os homes
debería temer ante el.
3:15 O que foi é agora; e o que debe ser xa foi;
e Deus esixe o que é pasado.
3:16 E ademais vin debaixo do sol o lugar do xuízo, aquela maldade
estaba alí; e o lugar da xustiza, aquela iniquidade estaba alí.
3:17 Eu dixen no meu corazón: Deus xulgará aos xustos e aos malvados
hai un tempo alí para cada propósito e para cada obra.
3:18 Eu dixen no meu corazón sobre o estado dos fillos dos homes, que Deus
poderían manifestalos, e que poidan ver que eles mesmos o son
bestas.
3:19 Pois o que acontece cos fillos dos homes acontece coas bestas; mesmo un
cousa lles acontece: como morre un, así morre o outro; si, eles
teñen todos un alento; para que un home non teña preeminencia sobre a besta:
pois todo é vaidade.
3:20 Todos van a un mesmo lugar; todos son do po, e todos volven a pór.
3:21 Quen coñece o espírito do home que sube, e o espírito do
besta que baixa á terra?
3:22 Polo tanto, entendo que non hai nada mellor que un home
debería alegrarse nas súas propias obras; pois esa é a súa parte: para quen fará
tráeo a ver que será despois del?