Deuteronomio
17:1 Non sacrificarás a Xehová, o teu Deus, ningún touro nin ovella.
no que hai mancha, ou algún mal favor, porque iso é unha abominación
ao Señor, o teu Deus.
17:2 Se houbese entre vós, dentro dalgunha das vosas portas que o Señor vos
Deus dáche, home ou muller, o que fixo mal na vista
do Señor, o teu Deus, ao transgredir o seu pacto,
17:3 E foi e serviu a outros deuses, e adoroulles, ou os
sol, ou lúa, ou calquera dos exércitos do ceo, que eu non ordenei;
17:4 E dixéronche, e xa escoitaches falar diso, e preguntaches con dilixencia:
e, velaquí, é certo, e o certo, que tal abominación é
forxado en Israel:
17:5 Entón sacarás aquel home ou aquela muller que cometeron
aquela cousa malvada, ata as túas portas, ata aquel home ou aquela muller, e
apedreraos con pedras, ata que morran.
17:6 Por boca de dúas testemuñas, ou de tres testemuñas, o que é
digno de morte sexa condenado a morte; pero por boca dunha testemuña el
non serán condenados a morte.
17:7 As mans das testemuñas serán as primeiras sobre el para matalo,
e despois as mans de todo o pobo. Así que poñerás o mal
lonxe de entre vós.
17:8 Se xurdir un asunto moi difícil para ti no xuízo, entre sangue e
sangue, entre súplica e súplica, e entre golpe e golpe, ser
asuntos de controversia dentro das túas portas: entón erguerás, e conseguirás
sobe ao lugar que escolle o Señor, o teu Deus;
17:9 E acudirás aos sacerdotes levitas e ao xuíz
iso será naqueles días, e pregunta; e amosaranche o
sentenza do xuízo:
17:10 E farás segundo a sentenza que os daquel lugar
que o Señor escolle, mostrarache; e terás que observar
fai todo o que che informan:
17:11 Segundo a sentenza da lei que che ensinarán, e
segundo o xuízo que che digan, faras:
non declinarás da sentenza que che mostrarán
a man dereita, nin á esquerda.
17:12 E o home que fará con presunción e non fará caso
sacerdote que está para ministrar alí diante do Señor, o teu Deus, ou para
o xuíz, ese home morrerá, e ti eliminarás o mal
de Israel.
17:13 E todo o pobo escoitará, temerá, e non fará máis presunción.
17:14 Cando cheguedes á terra que o Señor, o teu Deus, che dá, e
posuírao e habitará nel, e dirás: Vou poñer a
rei sobre min, coma todas as nacións que me rodean;
17:15 De calquera xeito, porás rei sobre ti o Señor, o teu Deus.
escollerá: un de entre os teus irmáns poñerás rei sobre ti.
non podes poñer sobre ti un estranxeiro, que non sexa o teu irmán.
17:16 Pero non multiplicará cabalos para si, nin fará que o pobo
volver a Exipto, a fin de que multiplicase os cabalos: pois
Díxovos o Señor: Xa non volveredes máis iso
xeito.
17:17 Tampouco se multiplicará as mulleres para que o seu corazón non se volva
lonxe: nin se multiplicará moito prata e ouro.
17:18 E cando se senta no trono do seu reino,
escribirálle unha copia desta lei nun libro do anterior
os sacerdotes levitas:
17:19 E será con el, e lerá nel todos os seus días
vida: para que aprenda a temer ao Señor, o seu Deus, a gardar todas as palabras
desta lei e destes estatutos, para facelas:
17:20 Para que o seu corazón non se eleve por riba dos seus irmáns, e non se volva
á parte do mandamento, á man dereita, ou á esquerda: á
fin para prolongar os seus días no seu reino, el e os seus fillos,
no medio de Israel.