Deuteronomio 17:1 Non sacrificarás a Xehová, o teu Deus, ningún touro nin ovella. no que hai mancha, ou algún mal favor, porque iso é unha abominación ao Señor, o teu Deus. 17:2 Se houbese entre vós, dentro dalgunha das vosas portas que o Señor vos Deus dáche, home ou muller, o que fixo mal na vista do Señor, o teu Deus, ao transgredir o seu pacto, 17:3 E foi e serviu a outros deuses, e adoroulles, ou os sol, ou lúa, ou calquera dos exércitos do ceo, que eu non ordenei; 17:4 E dixéronche, e xa escoitaches falar diso, e preguntaches con dilixencia: e, velaquí, é certo, e o certo, que tal abominación é forxado en Israel: 17:5 Entón sacarás aquel home ou aquela muller que cometeron aquela cousa malvada, ata as túas portas, ata aquel home ou aquela muller, e apedreraos con pedras, ata que morran. 17:6 Por boca de dúas testemuñas, ou de tres testemuñas, o que é digno de morte sexa condenado a morte; pero por boca dunha testemuña el non serán condenados a morte. 17:7 As mans das testemuñas serán as primeiras sobre el para matalo, e despois as mans de todo o pobo. Así que poñerás o mal lonxe de entre vós. 17:8 Se xurdir un asunto moi difícil para ti no xuízo, entre sangue e sangue, entre súplica e súplica, e entre golpe e golpe, ser asuntos de controversia dentro das túas portas: entón erguerás, e conseguirás sobe ao lugar que escolle o Señor, o teu Deus; 17:9 E acudirás aos sacerdotes levitas e ao xuíz iso será naqueles días, e pregunta; e amosaranche o sentenza do xuízo: 17:10 E farás segundo a sentenza que os daquel lugar que o Señor escolle, mostrarache; e terás que observar fai todo o que che informan: 17:11 Segundo a sentenza da lei que che ensinarán, e segundo o xuízo que che digan, faras: non declinarás da sentenza que che mostrarán a man dereita, nin á esquerda. 17:12 E o home que fará con presunción e non fará caso sacerdote que está para ministrar alí diante do Señor, o teu Deus, ou para o xuíz, ese home morrerá, e ti eliminarás o mal de Israel. 17:13 E todo o pobo escoitará, temerá, e non fará máis presunción. 17:14 Cando cheguedes á terra que o Señor, o teu Deus, che dá, e posuírao e habitará nel, e dirás: Vou poñer a rei sobre min, coma todas as nacións que me rodean; 17:15 De calquera xeito, porás rei sobre ti o Señor, o teu Deus. escollerá: un de entre os teus irmáns poñerás rei sobre ti. non podes poñer sobre ti un estranxeiro, que non sexa o teu irmán. 17:16 Pero non multiplicará cabalos para si, nin fará que o pobo volver a Exipto, a fin de que multiplicase os cabalos: pois Díxovos o Señor: Xa non volveredes máis iso xeito. 17:17 Tampouco se multiplicará as mulleres para que o seu corazón non se volva lonxe: nin se multiplicará moito prata e ouro. 17:18 E cando se senta no trono do seu reino, escribirálle unha copia desta lei nun libro do anterior os sacerdotes levitas: 17:19 E será con el, e lerá nel todos os seus días vida: para que aprenda a temer ao Señor, o seu Deus, a gardar todas as palabras desta lei e destes estatutos, para facelas: 17:20 Para que o seu corazón non se eleve por riba dos seus irmáns, e non se volva á parte do mandamento, á man dereita, ou á esquerda: á fin para prolongar os seus días no seu reino, el e os seus fillos, no medio de Israel.