Baruch
4:1 Este é o libro dos mandamentos de Deus, e a lei que perdura
para sempre: todos os que a gardan cobrarán vida; pero como deixalo
morrerá.
4:2 Vólvete, oh Xacob, e agárraa: anda na presenza do
luz dela, para que sexas iluminado.
4:3 Non lle deas a túa honra a outro, nin as cousas que sexan proveitosas
a ti a unha nación estraña.
4:4 Oh Israel, felices somos, porque as cousas que agradan a Deus están feitas
coñecido por nós.
4:5 Anímate, meu pobo, memoria de Israel.
4:6 Vendéronvos ás nacións, non para [a vosa] destrución, senón porque vós
movía Deus á ira, fuiste entregado aos inimigos.
4:7 Porque provocastes ao que vos fixo sacrificando aos demos, e non a
Deus.
4:8 Esquecédesvos ao Deus eterno que vos criou; e tes
entristecida Xerusalén, que te aleitou.
4:9 Porque cando viu a ira de Deus vir sobre ti, dixo: Escoita, oh
vós que morades en Sión: Deus trouxo sobre min un gran loito;
4:10 Porque vin a catividade dos meus fillos e fillas, que o eterno
traídos sobre eles.
4:11 Eu alimentábaos con gozo; pero mandounos con choros e
loito.
4:12 Que ninguén se alegre por min, viúva e abandonado de moitos, que por
os pecados dos meus fillos quedan desolados; porque se apartaron da lei
de Deus.
4:13 Non coñecían os seus estatutos, nin andaban nos camiños dos seus mandamentos.
nin pisaron os camiños da disciplina na súa xustiza.
4:14 Que veñan os que moran en Sión, e lembredes do meu cativo
fillos e fillas, que o Eterno trouxo sobre eles.
4:15 Porque trouxo sobre eles unha nación de lonxe, unha nación desvergonzada e
dunha lingua estraña, que nin reverenciaba ao vello, nin se compadecía do neno.
4:16 Estes levaron os queridos fillos da viúva, e marcharon
ela que estaba soa desolada sen fillas.
4:17 Pero que podo axudarche?
4:18 Porque o que trouxo sobre vós estas pragas libraravos do
mans dos teus inimigos.
4:19 Vaia, fillos meus, anda, porque quedei desolado.
4:20 Quiteime a roupa de paz e puxen sobre min o cilicio
a miña oración: clamarei ao eterno nos meus días.
4:21 Anímate, fillos meus, clama ao Señor, e el librará
ti do poder e da man dos inimigos.
4:22 Porque a miña esperanza está no eterno, que te salvará; e a alegría é
ven a min do Santo, por mor da misericordia que pronto terá
veña a vós do eterno noso Salvador.
4:23 Porque eu vos mandei con choros e choros, pero Deus vos dará
de novo con alegría e alegría para sempre.
4:24 Así como agora os veciños de Sión viron o teu cativerio: así o fará
en breve verán a túa salvación do noso Deus que virá sobre ti
con gran gloria e brillo do eterno.
4:25 Fillos meus, padecede pacientemente a ira que Deus veu sobre vós:
pois o teu inimigo te perseguiu; pero en breve verás o seu
destrución, e pisará o seu pescozo.
4:26 Os meus delicados percorreron camiños duros, e foron levados coma un rabaño
capturado dos inimigos.
4:27 Consoládevos, fillos meus, e clamade a Deus, porque seredes
lembrouse do que trouxo estas cousas sobre ti.
4:28 Pois como a túa mente era desviar de Deus, así, volvendo, busca
el dez veces máis.
4:29 Porque o que trouxo sobre ti estas pragas, traerache
gozo eterno coa túa salvación.
4:30 Toma bo corazón, Xerusalén, porque quen che deu ese nome quererá
consolate.
4:31 Miserables son os que te aflixiron e alegraron a túa caída.
4:32 Miserables son as cidades ás que serviron os teus fillos: miserable é ela
que recibiu os teus fillos.
4:33 Porque así como ela se alegrou da túa ruina e alegrouse da túa caída;
entristecerse pola súa propia desolación.
4:34 Porque quitarei o gozo da súa gran multitude e o seu orgullo
converterase en loito.
4:35 Porque virá sobre ela lume dende o eterno, ansioso por perdurar; e
ela estará habitada de demos durante moito tempo.
4:36 O Xerusalén, mira ao leste ao teu redor, e mira a alegría que hai
vén a ti de Deus.
4:37 Velaquí que veñen os teus fillos, aos que ti expulsas, que veñen reunidos
de leste a oeste pola palabra do Santo, alegrandose no
gloria de Deus.