Baruch 4:1 Este é o libro dos mandamentos de Deus, e a lei que perdura para sempre: todos os que a gardan cobrarán vida; pero como deixalo morrerá. 4:2 Vólvete, oh Xacob, e agárraa: anda na presenza do luz dela, para que sexas iluminado. 4:3 Non lle deas a túa honra a outro, nin as cousas que sexan proveitosas a ti a unha nación estraña. 4:4 Oh Israel, felices somos, porque as cousas que agradan a Deus están feitas coñecido por nós. 4:5 Anímate, meu pobo, memoria de Israel. 4:6 Vendéronvos ás nacións, non para [a vosa] destrución, senón porque vós movía Deus á ira, fuiste entregado aos inimigos. 4:7 Porque provocastes ao que vos fixo sacrificando aos demos, e non a Deus. 4:8 Esquecédesvos ao Deus eterno que vos criou; e tes entristecida Xerusalén, que te aleitou. 4:9 Porque cando viu a ira de Deus vir sobre ti, dixo: Escoita, oh vós que morades en Sión: Deus trouxo sobre min un gran loito; 4:10 Porque vin a catividade dos meus fillos e fillas, que o eterno traídos sobre eles. 4:11 Eu alimentábaos con gozo; pero mandounos con choros e loito. 4:12 Que ninguén se alegre por min, viúva e abandonado de moitos, que por os pecados dos meus fillos quedan desolados; porque se apartaron da lei de Deus. 4:13 Non coñecían os seus estatutos, nin andaban nos camiños dos seus mandamentos. nin pisaron os camiños da disciplina na súa xustiza. 4:14 Que veñan os que moran en Sión, e lembredes do meu cativo fillos e fillas, que o Eterno trouxo sobre eles. 4:15 Porque trouxo sobre eles unha nación de lonxe, unha nación desvergonzada e dunha lingua estraña, que nin reverenciaba ao vello, nin se compadecía do neno. 4:16 Estes levaron os queridos fillos da viúva, e marcharon ela que estaba soa desolada sen fillas. 4:17 Pero que podo axudarche? 4:18 Porque o que trouxo sobre vós estas pragas libraravos do mans dos teus inimigos. 4:19 Vaia, fillos meus, anda, porque quedei desolado. 4:20 Quiteime a roupa de paz e puxen sobre min o cilicio a miña oración: clamarei ao eterno nos meus días. 4:21 Anímate, fillos meus, clama ao Señor, e el librará ti do poder e da man dos inimigos. 4:22 Porque a miña esperanza está no eterno, que te salvará; e a alegría é ven a min do Santo, por mor da misericordia que pronto terá veña a vós do eterno noso Salvador. 4:23 Porque eu vos mandei con choros e choros, pero Deus vos dará de novo con alegría e alegría para sempre. 4:24 Así como agora os veciños de Sión viron o teu cativerio: así o fará en breve verán a túa salvación do noso Deus que virá sobre ti con gran gloria e brillo do eterno. 4:25 Fillos meus, padecede pacientemente a ira que Deus veu sobre vós: pois o teu inimigo te perseguiu; pero en breve verás o seu destrución, e pisará o seu pescozo. 4:26 Os meus delicados percorreron camiños duros, e foron levados coma un rabaño capturado dos inimigos. 4:27 Consoládevos, fillos meus, e clamade a Deus, porque seredes lembrouse do que trouxo estas cousas sobre ti. 4:28 Pois como a túa mente era desviar de Deus, así, volvendo, busca el dez veces máis. 4:29 Porque o que trouxo sobre ti estas pragas, traerache gozo eterno coa túa salvación. 4:30 Toma bo corazón, Xerusalén, porque quen che deu ese nome quererá consolate. 4:31 Miserables son os que te aflixiron e alegraron a túa caída. 4:32 Miserables son as cidades ás que serviron os teus fillos: miserable é ela que recibiu os teus fillos. 4:33 Porque así como ela se alegrou da túa ruina e alegrouse da túa caída; entristecerse pola súa propia desolación. 4:34 Porque quitarei o gozo da súa gran multitude e o seu orgullo converterase en loito. 4:35 Porque virá sobre ela lume dende o eterno, ansioso por perdurar; e ela estará habitada de demos durante moito tempo. 4:36 O Xerusalén, mira ao leste ao teu redor, e mira a alegría que hai vén a ti de Deus. 4:37 Velaquí que veñen os teus fillos, aos que ti expulsas, que veñen reunidos de leste a oeste pola palabra do Santo, alegrandose no gloria de Deus.