Amos
6:1 Ai dos que están tranquilos en Sión e que confían no monte de
Samaria, que son nomeados xefes das nacións, a quen a casa de
Israel chegou!
6:2 Pasade a Calneh e mirade; e de alí ides a Hamat o grande:
despois baixa a Gat dos filisteos: sexan mellores que estes
reinos? ou a súa fronteira máis grande que a túa?
6:3 Vós que afastades o día malo, e facedes o asento da violencia
achegarse;
6:4 Que se deitan sobre camas de marfil, e se estiran sobre os seus leitos,
e come os cordeiros do rabaño e os becerros do medio
o posto;
6:5 Que cantan ao son da viola e inventan para si mesmos
instrumentos musicais, como David;
6:6 Que beben viño en cuncas e se unxen co xefe
ungüentos: pero non se entristecen pola aflicción de Xosé.
6:7 Por iso agora irán cativos cos primeiros cativos, e
o banquete dos que se estiraron será eliminado.
6:8 O Señor Deus xurou por si mesmo, di o Señor, Deus dos exércitos: Eu
aborrece a soberbia de Xacob e odio os seus palacios: por iso vou
entrega a cidade con todo o que hai nela.
6:9 E acontecerá que, se quedan dez homes nunha casa, iso
morrerán.
6:10 E o tío dun home levará a el, e o que o queima, para traer
saca os ósos da casa e diráselle ao que estea á beira
lados da casa, ¿Hai aínda algún contigo? e dirá: Non.
Entón dirá: Cala a túa lingua, porque non podemos facer mención do
nome do Señor.
6:11 Porque, velaquí, o Señor manda, e vai ferir a gran casa
brechas, e a casiña con fendas.
6:12 Correrán os cabalos sobre a rocha? ¿unha arará alí con bois? para ti
converteron o xuízo en fel, e o froito da xustiza
cicuta:
6:13 Vós que te alegras de nada, que din: "Non nos levamos".
nos cornos polas nosas propias forzas?
6:14 Pero velaquí, levantarei contra ti unha nación, casa de Israel,
di o Señor, Deus dos exércitos; e os aflixirán dende o
entrando de Hemat ata o río do deserto.