Amos 6:1 Ai dos que están tranquilos en Sión e que confían no monte de Samaria, que son nomeados xefes das nacións, a quen a casa de Israel chegou! 6:2 Pasade a Calneh e mirade; e de alí ides a Hamat o grande: despois baixa a Gat dos filisteos: sexan mellores que estes reinos? ou a súa fronteira máis grande que a túa? 6:3 Vós que afastades o día malo, e facedes o asento da violencia achegarse; 6:4 Que se deitan sobre camas de marfil, e se estiran sobre os seus leitos, e come os cordeiros do rabaño e os becerros do medio o posto; 6:5 Que cantan ao son da viola e inventan para si mesmos instrumentos musicais, como David; 6:6 Que beben viño en cuncas e se unxen co xefe ungüentos: pero non se entristecen pola aflicción de Xosé. 6:7 Por iso agora irán cativos cos primeiros cativos, e o banquete dos que se estiraron será eliminado. 6:8 O Señor Deus xurou por si mesmo, di o Señor, Deus dos exércitos: Eu aborrece a soberbia de Xacob e odio os seus palacios: por iso vou entrega a cidade con todo o que hai nela. 6:9 E acontecerá que, se quedan dez homes nunha casa, iso morrerán. 6:10 E o tío dun home levará a el, e o que o queima, para traer saca os ósos da casa e diráselle ao que estea á beira lados da casa, ¿Hai aínda algún contigo? e dirá: Non. Entón dirá: Cala a túa lingua, porque non podemos facer mención do nome do Señor. 6:11 Porque, velaquí, o Señor manda, e vai ferir a gran casa brechas, e a casiña con fendas. 6:12 Correrán os cabalos sobre a rocha? ¿unha arará alí con bois? para ti converteron o xuízo en fel, e o froito da xustiza cicuta: 6:13 Vós que te alegras de nada, que din: "Non nos levamos". nos cornos polas nosas propias forzas? 6:14 Pero velaquí, levantarei contra ti unha nación, casa de Israel, di o Señor, Deus dos exércitos; e os aflixirán dende o entrando de Hemat ata o río do deserto.