2 Esdras
12:1 E aconteceu que mentres o león lle dicía estas palabras á aguia:
serra,
12:2 E velaquí, a cabeza que quedaba e as catro ás non apareceron máis,
e os dous foron a el e puxéronse a reinar, e os seus
o reino era pequeno e estaba cheo de alboroto.
12:3 E vin, e velaquí, eles non apareceron máis, e todo o corpo do
aguia queimou de xeito que a terra tiña moito medo: entón espertei
dos problemas e do transo da miña mente, e dun gran medo, e díxolle
o meu espírito,
12:4 Velaquí, isto fixeches comigo, no que buscas os camiños de
o Máis Alto.
12:5 Velaquí, aínda estou canso na miña mente e moi débil no meu espírito; e pouco
a forza está alí en min, polo gran medo que me aflixe
esta noite.
12:6 Por iso, eu rogarlle agora ao Altísimo que me console
o final.
12:7 E eu dixen: Señor, que goberna, se atopei graza diante da túa
vista, e se estou xustificado contigo ante moitos outros, e se o meu
verdadeiramente a oración érguese diante do teu rostro;
12:8 Consoládeme, pois, e móstrame a interpretación e claridade do teu servo
diferenza desta visión temerosa, para que poidas confortar perfectamente o meu
alma.
12:9 Porque me xulgases digno de mostrarme os últimos tempos.
12:10 E díxome: Esta é a interpretación da visión:
12:11 A aguia, que viches subir do mar, é o reino que
foi visto na visión do teu irmán Daniel.
12:12 Pero non lle foi explicado, polo que agora declarocho.
12:13 Velaquí, virán días nos que se levantará un reino
terra, e será temido por riba de todos os reinos de antes
iso.
12:14 Nela reinarán doce reis, un tras outro.
12:15 Do cal o segundo comezará a reinar, e terá máis tempo que
calquera dos doce.
12:16 E isto significan as doce ás que viches.
12:17 En canto á voz que escoitaches falar, e que non viches
saen das cabezas pero do medio do seu corpo, isto é
a interpretación:
12:18 Que despois do tempo dese reino xurdirán grandes loitas,
e correrá o perigo de fallar; con todo, entón non
caer, pero será restaurado de novo ao seu principio.
12:19 E mentres viches as oito pequenas debaixo das plumas pegadas a ela
ás, esta é a interpretación:
12:20 Que nel xurdirán oito reis, cuxos tempos serán mais
pequenos, e os seus anos rápidos.
12:21 E dous deles perecerán, chegando o tempo medio: catro serán
gardados ata que o seu fin comece a achegarse: pero dous serán gardados para o
fin.
12:22 E mentres viches tres cabezas descansando, esta é a interpretación:
12:23 Nos seus últimos días o Altísimo levantará tres reinos e renovará
moitas cousas nela, e terán o dominio da terra,
12:24 E dos que habitan nel, con moita opresión, por riba de todos
que foron antes deles: por iso chámanse cabezas de aguia.
12:25 Porque estes son os que realizarán a súa maldade, e os que o farán
rematar o seu último final.
12:26 E mentres viches que a gran cabeza xa non aparecía, el
significa que un deles morrerá na súa cama, pero con dor.
12:27 Porque os dous que queden serán mortos a espada.
12:28 Porque a espada dun devorará ao outro, pero ao final
el mesmo cae pola espada.
12:29 E mentres viches dúas plumas debaixo das ás pasando por riba do
cabeza que está no lado dereito;
12:30 Significa que estes son os que o Altísimo gardou para eles
fin: este é o pequeno reino e cheo de problemas, como viches.
12:31 E o león, a quen viches erguerse do bosque e rugir,
e falándolle á aguia, e reprendendo a súa iniquidade con
todas as palabras que escoitaches;
12:32 Este é o unxido, que o Altísimo gardou para eles e para eles
a maldade ata o final: el os reprenderá e os reprenderá
coa súa crueldade.
12:33 Porque os poñerá diante del vivos no xuízo, e reprenderá
e corrixilos.
12:34 Para o resto do meu pobo librará con misericordia, os que teñen
foi presionado sobre as miñas fronteiras, e os alegrará ata o
chegando o día do xuízo, do que che falei dende o
o comezo.
12:35 Este é o soño que viches, e estas son as interpretacións.
12:36 Ti só estabas preparado para coñecer este segredo do Altísimo.
12:37 Polo tanto, escribe nun libro todas estas cousas que viches e esconde
eles:
12:38 E ensínallas aos sabios do pobo, cuxo corazón ti sabes que pode
comprender e gardar estes segredos.
12:39 Pero ti agarda aquí sete días máis, para que se amose
a ti, todo o que che guste ao Altísimo declararche. E con
que foi o seu camiño.
12:40 E aconteceu que cando todo o pobo viu que os sete días eran
pasado, e non volvo á cidade, xuntáronos a todos
xuntos, do máis pequeno ao máis grande, e viñeron a min e díxome:
12:41 Que te ofendemos? e que mal fixemos contra ti,
que nos abandonas e te sentas aquí neste lugar?
12:42 Porque de todos os profetas ti só nos quedaste, como un grupo dos
vintage, e como unha vela nun lugar escuro, e como un refuxio ou un barco
preservado da tempestade.
12:43 Non son suficientes os males que nos veñen?
12:44 Se nos abandonas, canto mellor nos fora, se tamén nós
fora queimado no medio de Sión?
12:45 Porque non somos mellores que os que alí morreron. E choraron cunha
voz alta. Entón eu respondínlles e dixen:
12:46 Consola, Israel; e non sexas pesado, casa de Xacob:
12:47 Porque o Altísimo te lembra, e o Poderoso non
esquecéusete na tentación.
12:48 En canto a min, non te abandonei nin me apartei de ti, senón que
vin a este lugar para rezar pola desolación de Sión, e que eu
pode buscar misericordia polo baixo estado do teu santuario.
12:49 E agora vai para casa todos os homes, e despois destes días chegarei
a ti.
12:50 Entón o pobo entrou na cidade, como eu lles ordenei:
12:51 Pero permanecín quieto no campo sete días, como o anxo me mandou;
e comía só naqueles días das flores do campo, e tiña o meu
carne das herbas