2 Esdras 12:1 E aconteceu que mentres o león lle dicía estas palabras á aguia: serra, 12:2 E velaquí, a cabeza que quedaba e as catro ás non apareceron máis, e os dous foron a el e puxéronse a reinar, e os seus o reino era pequeno e estaba cheo de alboroto. 12:3 E vin, e velaquí, eles non apareceron máis, e todo o corpo do aguia queimou de xeito que a terra tiña moito medo: entón espertei dos problemas e do transo da miña mente, e dun gran medo, e díxolle o meu espírito, 12:4 Velaquí, isto fixeches comigo, no que buscas os camiños de o Máis Alto. 12:5 Velaquí, aínda estou canso na miña mente e moi débil no meu espírito; e pouco a forza está alí en min, polo gran medo que me aflixe esta noite. 12:6 Por iso, eu rogarlle agora ao Altísimo que me console o final. 12:7 E eu dixen: Señor, que goberna, se atopei graza diante da túa vista, e se estou xustificado contigo ante moitos outros, e se o meu verdadeiramente a oración érguese diante do teu rostro; 12:8 Consoládeme, pois, e móstrame a interpretación e claridade do teu servo diferenza desta visión temerosa, para que poidas confortar perfectamente o meu alma. 12:9 Porque me xulgases digno de mostrarme os últimos tempos. 12:10 E díxome: Esta é a interpretación da visión: 12:11 A aguia, que viches subir do mar, é o reino que foi visto na visión do teu irmán Daniel. 12:12 Pero non lle foi explicado, polo que agora declarocho. 12:13 Velaquí, virán días nos que se levantará un reino terra, e será temido por riba de todos os reinos de antes iso. 12:14 Nela reinarán doce reis, un tras outro. 12:15 Do cal o segundo comezará a reinar, e terá máis tempo que calquera dos doce. 12:16 E isto significan as doce ás que viches. 12:17 En canto á voz que escoitaches falar, e que non viches saen das cabezas pero do medio do seu corpo, isto é a interpretación: 12:18 Que despois do tempo dese reino xurdirán grandes loitas, e correrá o perigo de fallar; con todo, entón non caer, pero será restaurado de novo ao seu principio. 12:19 E mentres viches as oito pequenas debaixo das plumas pegadas a ela ás, esta é a interpretación: 12:20 Que nel xurdirán oito reis, cuxos tempos serán mais pequenos, e os seus anos rápidos. 12:21 E dous deles perecerán, chegando o tempo medio: catro serán gardados ata que o seu fin comece a achegarse: pero dous serán gardados para o fin. 12:22 E mentres viches tres cabezas descansando, esta é a interpretación: 12:23 Nos seus últimos días o Altísimo levantará tres reinos e renovará moitas cousas nela, e terán o dominio da terra, 12:24 E dos que habitan nel, con moita opresión, por riba de todos que foron antes deles: por iso chámanse cabezas de aguia. 12:25 Porque estes son os que realizarán a súa maldade, e os que o farán rematar o seu último final. 12:26 E mentres viches que a gran cabeza xa non aparecía, el significa que un deles morrerá na súa cama, pero con dor. 12:27 Porque os dous que queden serán mortos a espada. 12:28 Porque a espada dun devorará ao outro, pero ao final el mesmo cae pola espada. 12:29 E mentres viches dúas plumas debaixo das ás pasando por riba do cabeza que está no lado dereito; 12:30 Significa que estes son os que o Altísimo gardou para eles fin: este é o pequeno reino e cheo de problemas, como viches. 12:31 E o león, a quen viches erguerse do bosque e rugir, e falándolle á aguia, e reprendendo a súa iniquidade con todas as palabras que escoitaches; 12:32 Este é o unxido, que o Altísimo gardou para eles e para eles a maldade ata o final: el os reprenderá e os reprenderá coa súa crueldade. 12:33 Porque os poñerá diante del vivos no xuízo, e reprenderá e corrixilos. 12:34 Para o resto do meu pobo librará con misericordia, os que teñen foi presionado sobre as miñas fronteiras, e os alegrará ata o chegando o día do xuízo, do que che falei dende o o comezo. 12:35 Este é o soño que viches, e estas son as interpretacións. 12:36 Ti só estabas preparado para coñecer este segredo do Altísimo. 12:37 Polo tanto, escribe nun libro todas estas cousas que viches e esconde eles: 12:38 E ensínallas aos sabios do pobo, cuxo corazón ti sabes que pode comprender e gardar estes segredos. 12:39 Pero ti agarda aquí sete días máis, para que se amose a ti, todo o que che guste ao Altísimo declararche. E con que foi o seu camiño. 12:40 E aconteceu que cando todo o pobo viu que os sete días eran pasado, e non volvo á cidade, xuntáronos a todos xuntos, do máis pequeno ao máis grande, e viñeron a min e díxome: 12:41 Que te ofendemos? e que mal fixemos contra ti, que nos abandonas e te sentas aquí neste lugar? 12:42 Porque de todos os profetas ti só nos quedaste, como un grupo dos vintage, e como unha vela nun lugar escuro, e como un refuxio ou un barco preservado da tempestade. 12:43 Non son suficientes os males que nos veñen? 12:44 Se nos abandonas, canto mellor nos fora, se tamén nós fora queimado no medio de Sión? 12:45 Porque non somos mellores que os que alí morreron. E choraron cunha voz alta. Entón eu respondínlles e dixen: 12:46 Consola, Israel; e non sexas pesado, casa de Xacob: 12:47 Porque o Altísimo te lembra, e o Poderoso non esquecéusete na tentación. 12:48 En canto a min, non te abandonei nin me apartei de ti, senón que vin a este lugar para rezar pola desolación de Sión, e que eu pode buscar misericordia polo baixo estado do teu santuario. 12:49 E agora vai para casa todos os homes, e despois destes días chegarei a ti. 12:50 Entón o pobo entrou na cidade, como eu lles ordenei: 12:51 Pero permanecín quieto no campo sete días, como o anxo me mandou; e comía só naqueles días das flores do campo, e tiña o meu carne das herbas