2 Corintios
9:1 Porque en canto ao servizo dos santos, é superfluo para min
para escribirche:
9:2 Pois coñezo a progresión da túa mente, pola que me glorio de ti
os de Macedonia, que Acaia estaba lista hai un ano; e o teu celo ten
provocou moitos.
9:3 Con todo, mandei os irmáns, para que a nosa gloria de ti sexa en balde
neste nome; para que, como dixen, esteades preparados:
9:4 Non vaia ser que se veñen comigo os de Macedonia e te atopan sen estar preparados,
nós (que non dicimos, vós) deberíamos avergoñarnos desta mesma confianza
alardeando.
9:5 Por iso pensei que era necesario exhortar aos irmáns para que o fixesen
vai diante de ti, e fai de antemán a túa bondade que tiñas
avisa antes, que o mesmo podería estar listo, por cuestión de recompensa, e
non como de cobiza.
9:6 Pero isto digo: o que sementa escasamente tamén segará escasamente; e
o que sementa abundantemente tamén segará abundantemente.
9:7 Cada un, segundo queira no seu corazón, que dea; non
a regañadientes ou por necesidade: porque Deus ama a quen dá alegría.
9:8 E Deus pode facer que toda graza abunde cara a vós; que ti, sempre
tendo toda a suficiencia en todas as cousas, pode abundar para toda boa obra:
9:9 (Como está escrito: El espallouse, el deu aos pobres;
a súa xustiza permanece para sempre.
9:10 Agora ben, o que dá a semente ao sementador, ministra pan para vos
alimento, e multiplica a túa semente sementada, e aumenta os froitos da túa
xustiza ;)
9:11 Ser enriquecido en todo para toda a abundancia que causa
a través de nós agradecemento a Deus.
9:12 Porque a administración deste servizo non só abastece a falta de
os santos, pero tamén abunda en moitas accións de grazas a Deus;
9:13 Mentres que coa experiencia deste ministerio glorifican a Deus polo voso
profesou suxeición ao evanxeo de Cristo e polo voso liberal
distribución a eles e a todos os homes;
9:14 E pola súa oración por vós, que anhelan o sobranceiro
graza de Deus en ti.
9:15 Grazas a Deus polo seu don indecible.