2 Corintios 9:1 Porque en canto ao servizo dos santos, é superfluo para min para escribirche: 9:2 Pois coñezo a progresión da túa mente, pola que me glorio de ti os de Macedonia, que Acaia estaba lista hai un ano; e o teu celo ten provocou moitos. 9:3 Con todo, mandei os irmáns, para que a nosa gloria de ti sexa en balde neste nome; para que, como dixen, esteades preparados: 9:4 Non vaia ser que se veñen comigo os de Macedonia e te atopan sen estar preparados, nós (que non dicimos, vós) deberíamos avergoñarnos desta mesma confianza alardeando. 9:5 Por iso pensei que era necesario exhortar aos irmáns para que o fixesen vai diante de ti, e fai de antemán a túa bondade que tiñas avisa antes, que o mesmo podería estar listo, por cuestión de recompensa, e non como de cobiza. 9:6 Pero isto digo: o que sementa escasamente tamén segará escasamente; e o que sementa abundantemente tamén segará abundantemente. 9:7 Cada un, segundo queira no seu corazón, que dea; non a regañadientes ou por necesidade: porque Deus ama a quen dá alegría. 9:8 E Deus pode facer que toda graza abunde cara a vós; que ti, sempre tendo toda a suficiencia en todas as cousas, pode abundar para toda boa obra: 9:9 (Como está escrito: El espallouse, el deu aos pobres; a súa xustiza permanece para sempre. 9:10 Agora ben, o que dá a semente ao sementador, ministra pan para vos alimento, e multiplica a túa semente sementada, e aumenta os froitos da túa xustiza ;) 9:11 Ser enriquecido en todo para toda a abundancia que causa a través de nós agradecemento a Deus. 9:12 Porque a administración deste servizo non só abastece a falta de os santos, pero tamén abunda en moitas accións de grazas a Deus; 9:13 Mentres que coa experiencia deste ministerio glorifican a Deus polo voso profesou suxeición ao evanxeo de Cristo e polo voso liberal distribución a eles e a todos os homes; 9:14 E pola súa oración por vós, que anhelan o sobranceiro graza de Deus en ti. 9:15 Grazas a Deus polo seu don indecible.