2 Crónicas 30:1 E Ezequías enviou cartas a todo Israel e Xudá Efraín e Manaxés, para que fosen á casa do Señor ás Xerusalén, para celebrar a Pascua ao Señor Deus de Israel. 30:2 Porque o rei, os seus príncipes e todos os seus conselleiros congregación en Xerusalén, para celebrar a Pascua no segundo mes. 30:3 Porque non podían gardala naquel tempo, porque non o tiñan os sacerdotes santificados o suficiente, nin o pobo se reunira xuntos a Xerusalén. 30:4 E a cousa gustou ao rei e a toda a congregación. 30:5 Así que estableceron un decreto para proclamar por todo Israel, desde Beerxeba ata Dan, para que viñesen celebrar a Pascua ao Señor Deus de Israel en Xerusalén, porque non o fixeran de a moito tempo do tipo como foi escrito. 30:6 Entón, os postos foron coas cartas do rei e dos seus príncipes por todo Israel e Xudá, e segundo o mandamento do rei, dicindo: Fillos de Israel, volvedvos ao Señor Deus de Abraham, Isaac e Israel, e volverá ao teu remanente, que escaparon da man dos reis de Asiria. 30:7 E non sexades coma os vosos pais e coma os vosos irmáns pecaron contra o Señor Deus dos seus pais, que por iso deu ata a desolación, como vedes. 30:8 Agora non sexades duros de pescozo, como os vosos pais, senón entregadevos ao Señor, e entra no seu santuario que el consagrado para sempre: e serve ao Señor, o teu Deus, que o ardor da súa ira pode afastarse de ti. 30:9 Porque se volvédesvos ao Señor, os vosos irmáns e os vosos fillos atopará compaixón diante dos que os levan cativos, para que eles volverá a esta terra, porque o Señor, o teu Deus, é misericordioso e misericordioso, e non apartará de vós o seu rostro, se volvedes el. 30:10 Así, os postos pasaban de cidade en cidade polo país de Efraín e Manasés ata Zabulón; eles. 30:11 Con todo, varios de Aser, Manaxés e Zabulón humillaron eles mesmos e chegaron a Xerusalén. 30:12 Tamén en Xudá a man de Deus debía darlles un só corazón para facer o mandamento do rei e dos príncipes, pola palabra do Señor. 30:13 E reuniuse en Xerusalén moita xente para celebrar a festa pans ázimos no segundo mes, unha congregación moi grande. 30:14 E levantáronse e levaron os altares que había en Xerusalén e todo os altares para o incenso leváronos e botáronos ao regato Cedrón. 30:15 Entón sacrificaron a Pascua o día catorce do segundo mes: e os sacerdotes e os levitas quedaron avergoñados e santificaron. e trouxo os holocaustos á casa do Señor. 30:16 E puxéronse no seu lugar segundo o seu costume, segundo a lei de Moisés, home de Deus: os sacerdotes aspergían o sangue, que eles recibido da man dos levitas. 30:17 Porque había moitos na congregación que non estaban santificados: por iso os levitas tiñan o encargo de sacrificar as Pascuas para todos os que non estaban limpos, para santificalos para o Señor. 30:18 Porque unha multitude do pobo, moitos de Efraím e Manaxés, Isacar e Zabulón non se purificaron, pero comeron Pascua doutro xeito do que estaba escrito. Pero Ezequías orou por eles, dicindo: O bo Señor perdoa a todos 30:19 que prepara o seu corazón para buscar a Deus, o Señor, Deus dos seus pais, aínda que non sexa limpo segundo a purificación do santuario. 30:20 E o Señor escoitou a Ezequías e curou o pobo. 30:21 E os fillos de Israel que estaban presentes en Xerusalén celebraban a festa de pans ázimos sete días con gran alegría: e os levitas e os sacerdotes loaban o Señor día a día, cantando con instrumentos sonoros ao Señor. 30:22 E Ezequías falou tranquilamente a todos os levitas que ensinaban o bo coñecemento do Señor: e comeron durante a festa durante sete días. ofrecendo ofrendas de paz e confesando ao Señor Deus dos seus pais. 30:23 E toda a asemblea aconsellou celebrar outros sete días gardou outros sete días con alegría. 30:24 Porque Ezequías, rei de Xudá, deu á congregación mil touros e sete mil ovellas; e os príncipes deron ao congregación mil novillos e dez mil ovellas: e unha grande número de sacerdotes santificados. 30:25 E toda a congregación de Xudá, cos sacerdotes e os levitas e toda a congregación que saíu de Israel, e os estranxeiros que saíu da terra de Israel, e os que habitaban en Xudá, alegrouse. 30:26 Entón houbo unha gran alegría en Xerusalén, porque desde os tempos de Salomón o fillo de David, rei de Israel, non había tal en Xerusalén. 30:27 Entón levantáronse os sacerdotes levitas e bendiciron o pobo, e os seus escoitouse unha voz, e a súa oración chegou á súa santa morada, ata ata o ceo.