2 Crónicas
30:1 E Ezequías enviou cartas a todo Israel e Xudá
Efraín e Manaxés, para que fosen á casa do Señor ás
Xerusalén, para celebrar a Pascua ao Señor Deus de Israel.
30:2 Porque o rei, os seus príncipes e todos os seus conselleiros
congregación en Xerusalén, para celebrar a Pascua no segundo mes.
30:3 Porque non podían gardala naquel tempo, porque non o tiñan os sacerdotes
santificados o suficiente, nin o pobo se reunira
xuntos a Xerusalén.
30:4 E a cousa gustou ao rei e a toda a congregación.
30:5 Así que estableceron un decreto para proclamar por todo Israel,
desde Beerxeba ata Dan, para que viñesen celebrar a Pascua
ao Señor Deus de Israel en Xerusalén, porque non o fixeran de a
moito tempo do tipo como foi escrito.
30:6 Entón, os postos foron coas cartas do rei e dos seus príncipes
por todo Israel e Xudá, e segundo o mandamento do
rei, dicindo: Fillos de Israel, volvedvos ao Señor Deus de
Abraham, Isaac e Israel, e volverá ao teu remanente,
que escaparon da man dos reis de Asiria.
30:7 E non sexades coma os vosos pais e coma os vosos irmáns
pecaron contra o Señor Deus dos seus pais, que por iso deu
ata a desolación, como vedes.
30:8 Agora non sexades duros de pescozo, como os vosos pais, senón entregadevos
ao Señor, e entra no seu santuario que el consagrado
para sempre: e serve ao Señor, o teu Deus, que o ardor da súa ira
pode afastarse de ti.
30:9 Porque se volvédesvos ao Señor, os vosos irmáns e os vosos fillos
atopará compaixón diante dos que os levan cativos, para que eles
volverá a esta terra, porque o Señor, o teu Deus, é misericordioso e
misericordioso, e non apartará de vós o seu rostro, se volvedes
el.
30:10 Así, os postos pasaban de cidade en cidade polo país de Efraín e
Manasés ata Zabulón;
eles.
30:11 Con todo, varios de Aser, Manaxés e Zabulón humillaron
eles mesmos e chegaron a Xerusalén.
30:12 Tamén en Xudá a man de Deus debía darlles un só corazón para facer o
mandamento do rei e dos príncipes, pola palabra do Señor.
30:13 E reuniuse en Xerusalén moita xente para celebrar a festa
pans ázimos no segundo mes, unha congregación moi grande.
30:14 E levantáronse e levaron os altares que había en Xerusalén e todo
os altares para o incenso leváronos e botáronos ao regato
Cedrón.
30:15 Entón sacrificaron a Pascua o día catorce do segundo mes:
e os sacerdotes e os levitas quedaron avergoñados e santificaron.
e trouxo os holocaustos á casa do Señor.
30:16 E puxéronse no seu lugar segundo o seu costume, segundo a lei
de Moisés, home de Deus: os sacerdotes aspergían o sangue, que eles
recibido da man dos levitas.
30:17 Porque había moitos na congregación que non estaban santificados:
por iso os levitas tiñan o encargo de sacrificar as Pascuas para
todos os que non estaban limpos, para santificalos para o Señor.
30:18 Porque unha multitude do pobo, moitos de Efraím e Manaxés,
Isacar e Zabulón non se purificaron, pero comeron
Pascua doutro xeito do que estaba escrito. Pero Ezequías orou por eles,
dicindo: O bo Señor perdoa a todos
30:19 que prepara o seu corazón para buscar a Deus, o Señor, Deus dos seus pais,
aínda que non sexa limpo segundo a purificación do
santuario.
30:20 E o Señor escoitou a Ezequías e curou o pobo.
30:21 E os fillos de Israel que estaban presentes en Xerusalén celebraban a festa
de pans ázimos sete días con gran alegría: e os levitas e
os sacerdotes loaban o Señor día a día, cantando con instrumentos sonoros
ao Señor.
30:22 E Ezequías falou tranquilamente a todos os levitas que ensinaban o bo
coñecemento do Señor: e comeron durante a festa durante sete días.
ofrecendo ofrendas de paz e confesando ao Señor Deus dos seus
pais.
30:23 E toda a asemblea aconsellou celebrar outros sete días
gardou outros sete días con alegría.
30:24 Porque Ezequías, rei de Xudá, deu á congregación mil
touros e sete mil ovellas; e os príncipes deron ao
congregación mil novillos e dez mil ovellas: e unha grande
número de sacerdotes santificados.
30:25 E toda a congregación de Xudá, cos sacerdotes e os levitas e
toda a congregación que saíu de Israel, e os estranxeiros que
saíu da terra de Israel, e os que habitaban en Xudá, alegrouse.
30:26 Entón houbo unha gran alegría en Xerusalén, porque desde os tempos de Salomón o
fillo de David, rei de Israel, non había tal en Xerusalén.
30:27 Entón levantáronse os sacerdotes levitas e bendiciron o pobo, e os seus
escoitouse unha voz, e a súa oración chegou á súa santa morada,
ata ata o ceo.