1 Tesalonicenses 3:1 Xa que logo, cando xa non puidemos resistir, pensamos que era bo quedarnos só en Atenas; 3:2 E enviou a Timoteo, o noso irmán, ministro de Deus e noso compañeiro no evanxeo de Cristo, para establecervos e consolarvos ti respecto da túa fe: 3:3 Para que ninguén se conmova por estas aflicións, porque vós mesmos o sabedes que somos designados para iso. 3:4 Porque de verdade, cando estabamos contigo, xa che dixemos antes que debíamos sufrir tribulacións; así como aconteceu, e xa o sabedes. 3:5 Por iso, cando xa non puiden resistir máis, mandei coñecer o teu fe, non vaia ser que o tentador te tentase a ti e o noso traballo ser en balde. 3:6 Pero agora, cando Timoteo veu de ti a nós, e trouxonos ben noticias da vosa fe e caridade, e que teñades boa lembranza nós sempre, desexando moito vernos, como tamén nós verte a ti: 3:7 Polo tanto, irmáns, fomos consolados por vós en todas as nosas aflicións e angustia pola túa fe: 3:8 Porque agora vivimos, se estades firmes no Señor. 3:9 Por que grazas podemos darlle de novo a Deus por ti, por toda a alegría co cal nos alegramos por vós diante do noso Deus; 3:10 Noite e día rezando moito para que vexamos o teu rostro e poder perfecciona o que falta na túa fe? 3:11 Agora ben, Deus mesmo e noso Pai, e noso Señor Xesús Cristo, dirixen o noso camiño a ti. 3:12 E o Señor fíxovos aumentar e abundar no amor uns para os outros, e con todos os homes, como facemos con vós: 3:13 Ata o final pode establecer antes os vosos corazóns irreprochable na santidade Deus, o noso Pai, na chegada do noso Señor Xesucristo con todos os seus santos.