1 Tesalonicenses
3:1 Xa que logo, cando xa non puidemos resistir, pensamos que era bo quedarnos
só en Atenas;
3:2 E enviou a Timoteo, o noso irmán, ministro de Deus e noso
compañeiro no evanxeo de Cristo, para establecervos e consolarvos
ti respecto da túa fe:
3:3 Para que ninguén se conmova por estas aflicións, porque vós mesmos o sabedes
que somos designados para iso.
3:4 Porque de verdade, cando estabamos contigo, xa che dixemos antes que debíamos
sufrir tribulacións; así como aconteceu, e xa o sabedes.
3:5 Por iso, cando xa non puiden resistir máis, mandei coñecer o teu
fe, non vaia ser que o tentador te tentase a ti e o noso traballo
ser en balde.
3:6 Pero agora, cando Timoteo veu de ti a nós, e trouxonos ben
noticias da vosa fe e caridade, e que teñades boa lembranza
nós sempre, desexando moito vernos, como tamén nós verte a ti:
3:7 Polo tanto, irmáns, fomos consolados por vós en todas as nosas aflicións
e angustia pola túa fe:
3:8 Porque agora vivimos, se estades firmes no Señor.
3:9 Por que grazas podemos darlle de novo a Deus por ti, por toda a alegría
co cal nos alegramos por vós diante do noso Deus;
3:10 Noite e día rezando moito para que vexamos o teu rostro e poder
perfecciona o que falta na túa fe?
3:11 Agora ben, Deus mesmo e noso Pai, e noso Señor Xesús Cristo, dirixen o noso
camiño a ti.
3:12 E o Señor fíxovos aumentar e abundar no amor uns para os outros,
e con todos os homes, como facemos con vós:
3:13 Ata o final pode establecer antes os vosos corazóns irreprochable na santidade
Deus, o noso Pai, na chegada do noso Señor Xesucristo con todos
os seus santos.