Hosea
5:1 Cluinnibh seo, O shagartan; agus èisdibh, sibhse a thigh Israeil ; agus thugaibh
cluas, O thigh an righ ; oir tha breitheanas oirbh, a chionn gu bheil agaibh
bha e 'na ribe air Mispah, agus 'na lion air sgaoileadh air Tabor.
5: 2 Agus tha an luchd-ar-a-mach domhainn airson marbhadh a dhèanamh, ged a tha mi air a bhith
fear-reusonta dhiubh uile.
5:3 Is aithne dhomh Ephraim, agus chan eil Israel am falach uam: oir a‑nis, O Ephraim, thusa.
strìopachas, agus tha Israel air a thruailleadh.
5: 4 Cha toir iad dealbh air an dèanadas gus tionndadh chun an Dia aca: airson an spiorad
strìopachais nam meadhon, agus cha b’aithne dhaibh an Tighearna.
5:5 Agus bheir uabhar Israeil fianais air a ghnùis: uime sin nì Israel
agus tuit Ephraim 'n an aingidheachd ; tuitidh Iudah maille riu.
5: 6 Thèid iad len treudan agus len treudan a shireadh an Tighearna;
ach cha'n fhaigh iad e ; tharruinn se e fein uatha.
5:7 bhuin iad gu fealltach an aghaidh an Tighearna: oir ghin iad
clann choimheach : a nis ithidh mìos iad le'n cuibhrionn.
5:8 Sèidibh-sa an cornet ann an Gibeah, agus an trompaid ann an Ramah: glaodhaibh gu h‑àrd air.
Beth-abhainn, a'd' dhèigh, O Bheniàmin.
5:9 Bidh Ephraim na fhàsach ann an là a’ chronachaidh: am measg nan treubhan
Israel chuir mi fios an ni sin a bhitheas gu cinnteach.
5:10 Bha prionnsachan Iudah coltach riuthasan a dh’ atharrachadh a’ chrìoch: uime sin mise
dòirtidh mi mach m'fhearg orra mar uisge.
5: 11 Tha Ephraim air a shàrachadh agus air a bhriseadh ann am breitheanas, oir choisich e gu deònach
an dèigh na h-àithne.
5:12 Mar sin bidh mi do Ephraim mar leamhan, agus do thaigh Iùdah mar
grodadh.
5:13 Nuair a chunnaic Ephraim a thinneas, agus Iudah a chunnaic a leòn, an uair sin dh'fhalbh e
Ephraim a dh’ionnsaigh an Asirianaich, agus chuir e fios gu rìgh Iareb: gidheadh cha b’urrainn e a shlànachadh
thu, agus ni mo a leighis thu o d' chreuchd.
5:14 Oir bidh mi do Ephraim mar leòmhann, agus mar leòmhann òg dhan taigh
Iudah : reubaidh mise, eadhon mise, agus falbhaidh mi ; bheir mi air falbh, agus cha'n 'eil
saoraidh e e.
5: 15 Thèid mi agus tillidh mi gu m ’àite, gus an aidich iad an eucoir,
iarraidh mo ghnùis : 'nan àmhghar iarr- aidh iad mi gu moch.