Hosea 5:1 Cluinnibh seo, O shagartan; agus èisdibh, sibhse a thigh Israeil ; agus thugaibh cluas, O thigh an righ ; oir tha breitheanas oirbh, a chionn gu bheil agaibh bha e 'na ribe air Mispah, agus 'na lion air sgaoileadh air Tabor. 5: 2 Agus tha an luchd-ar-a-mach domhainn airson marbhadh a dhèanamh, ged a tha mi air a bhith fear-reusonta dhiubh uile. 5:3 Is aithne dhomh Ephraim, agus chan eil Israel am falach uam: oir a‑nis, O Ephraim, thusa. strìopachas, agus tha Israel air a thruailleadh. 5: 4 Cha toir iad dealbh air an dèanadas gus tionndadh chun an Dia aca: airson an spiorad strìopachais nam meadhon, agus cha b’aithne dhaibh an Tighearna. 5:5 Agus bheir uabhar Israeil fianais air a ghnùis: uime sin nì Israel agus tuit Ephraim 'n an aingidheachd ; tuitidh Iudah maille riu. 5: 6 Thèid iad len treudan agus len treudan a shireadh an Tighearna; ach cha'n fhaigh iad e ; tharruinn se e fein uatha. 5:7 bhuin iad gu fealltach an aghaidh an Tighearna: oir ghin iad clann choimheach : a nis ithidh mìos iad le'n cuibhrionn. 5:8 Sèidibh-sa an cornet ann an Gibeah, agus an trompaid ann an Ramah: glaodhaibh gu h‑àrd air. Beth-abhainn, a'd' dhèigh, O Bheniàmin. 5:9 Bidh Ephraim na fhàsach ann an là a’ chronachaidh: am measg nan treubhan Israel chuir mi fios an ni sin a bhitheas gu cinnteach. 5:10 Bha prionnsachan Iudah coltach riuthasan a dh’ atharrachadh a’ chrìoch: uime sin mise dòirtidh mi mach m'fhearg orra mar uisge. 5: 11 Tha Ephraim air a shàrachadh agus air a bhriseadh ann am breitheanas, oir choisich e gu deònach an dèigh na h-àithne. 5:12 Mar sin bidh mi do Ephraim mar leamhan, agus do thaigh Iùdah mar grodadh. 5:13 Nuair a chunnaic Ephraim a thinneas, agus Iudah a chunnaic a leòn, an uair sin dh'fhalbh e Ephraim a dh’ionnsaigh an Asirianaich, agus chuir e fios gu rìgh Iareb: gidheadh cha b’urrainn e a shlànachadh thu, agus ni mo a leighis thu o d' chreuchd. 5:14 Oir bidh mi do Ephraim mar leòmhann, agus mar leòmhann òg dhan taigh Iudah : reubaidh mise, eadhon mise, agus falbhaidh mi ; bheir mi air falbh, agus cha'n 'eil saoraidh e e. 5: 15 Thèid mi agus tillidh mi gu m ’àite, gus an aidich iad an eucoir, iarraidh mo ghnùis : 'nan àmhghar iarr- aidh iad mi gu moch.