Genesis 3: 1 A-nis bha an nathair na b 'ìsle na beathach sam bith air an fhearann a rinn an Tighearna Dia. Agus thubhairt e ris a' mhnaoi, Seadh, thubhairt Dia, Seadh nach ith do uile chraoibh a' ghàr- aidh ? 3:2 Agus thuirt a' bhean ris an nathair, De thoradh an nathair faodaidh sinn ithe craobhan a' ghàraidh : 3:3 Ach de thoradh na craoibhe a tha ann am meadhon a 'ghàrraidh, Dia thubhairt e, Chan ith sibh dheth, agus cha bhean sibh ris, air eagal gum bi sibh bàsaich. 3:4 Agus thubhairt an nathair ris a’ mhnaoi, Gu cinnteach chan fhaigh sibh bàs. 3: 5 Oir tha fios aig Dia, anns an latha a dh'itheas tu dheth, gum bi do shùilean fosgailear, agus bithidh sibh mar dhiathan, fiosrach air maith agus air olc. 3:6 Agus nuair a chunnaic a bhean gun robh a chraobh math airson bìdh, agus gun robh e taitneach do'n t-suil, agus craobh r'a miannachadh a dheanamh neach glic, ise ghabh i d'a meas, agus dh'ith i, agus thug i mar an ceudna d'a fear leatha; agus dh'ith e. Lùcas 3:7 Agus dh’fhosgladh an sùilean le chèile, agus dh’aithnich iad gu robh iad lomnochd; agus dh' fhuaigh iad duilleach croinn-fhìge r'a chèile, agus rinn iad dhoibh fèin aprain. 3:8 Agus chuala iad guth an Tighearna Dia ag imeachd sa ghàrradh sa fuaran an là : agus dh'fholaich Adhamh agus a bhean iad fèin o làthair an Tighearna Dia am measg craobhan a' ghàraidh. 3:9 Agus ghairm an Tighearna Dia air Adhamh, agus thubhairt e ris, Càit a bheil thu? 3:10 Agus thubhairt e, Chuala mi do ghuth anns a 'ghàrradh, agus bha eagal orm, oir bha mi lomnochd; agus dh'fholaich mi mi fèin. 3:11 Is thuirt e: Co thuirt riut gun robh thu lomnochd? an d'ith thu de'n chraoibh, d'an d'àithn mise dhuit gun itheadh ? 3:12 Agus thuirt an duine, A 'bhean a thug thu gu bhith còmhla rium, thug i dhomh do'n chraoibh, agus dh'ith mi. 3:13 Agus thubhairt an Tighearna Dia ris a' mhnaoi, Ciod e seo a rinn thu? Agus thubhairt a’ bhean, Mheall an nathair mi, agus dh’ith mi. 3:14 Agus thubhairt an Tighearna Dia ris an nathair, A chionn gun do rinn thu seo, tha thu mallaichte thar gach sprèidhe, agus os ceann uile bheathaichibh na macharach ; air do bhroinn imichidh tu, agus duslach ithidh tu uile làithean do bheatha : 3:15 Agus cuiridh mi naimhdeas eadar thusa agus a' bhean, agus eadar do shliochd agus a sìol ; bruthaidh e do cheann, agus bruthaidh tu a shàil. 3:16 Ris a' mhnaoi thuirt e, Meudaichidh mi gu mòr do bhròn agus do bhròn bun-bheachd; am doilgheas beiridh tu clann ; agus do mhiann bithidh e aig d' fhear, agus bithidh uachdaranachd aige ort. 3:17 Agus ri Adhamh thubhairt e, A chionn gun d'èisd thu ri guth do bhean, agus gu'n d'ith thu do'n chraoibh, a dh'àithn mise dhuit, ag ràdh, Chan ith thu dhith: tha an talamh mallaichte air do shon; fo bhròn ithidh tu dhith uile laithean do bheatha ; 3:18 Dreach mar an ceudna agus cluarain bheir e a‑mach thugad; agus gheibh thu ith luibh na macharach ; 3:19 Ann am fallas do ghnùise ithidh tu aran, gus an till thu a dh’ionnsaigh an ionaid talamh; oir as sin thugadh thu : oir is duslach thu, agus gu duslach tillidh tu. 3:20 Agus thug Adhamh Eubha mar ainm air a mhnaoi; oir b'i màthair nan uile a' fuireach. 3:21 Do Adhamh cuideachd agus dha mhnaoi rinn an Tighearna Dia còtaichean chraicnean, agus aodach orra. 3:22 Agus thubhairt an Tighearna Dia, Feuch, tha an duine air fàs mar aon dhuinn, fios a bhith agad maith agus olc : agus a nis, air eagal gu'n sìn e mach a làmh, agus gu'n gabhadh e de'n craobh na beatha, agus ith, agus bi beò gu bràth : 3:23 Mar sin chuir an Tighearna Dia a-mach e à gàrradh Eden, a shaothrachadh an talamh as an d'thugadh e. 3:24 Mar sin chuir e a-mach an duine; agus shuidhich e san taobh an ear de ghàradh Edein Cherubim, agus claidheamh lasarach a thionndaidh air gach taobh, a ghleidheadh na slighe de chraoibh na beatha.