Psalmen 144:1 Seinge is de Heare myn krêft, dy't myn hannen leart ta oarloch, en myn fingers om te fjochtsjen: 144:2 Myn goedens en myn festing; myn hege toer en myn ferlosser; myn skyld, en hy op wa't ik fertrou; dy't myn folk ûnder my ûndergiet. 144:3 Heare, wat is de minske, dat Jo him kenne! of de soan fan 'e minske, datstû him rekken hâldt! 144:4 De minske is as idelens: syn dagen binne as in skaad dat foarby giet. 144:5 Bûg jins himel, o Heare, en kom del: oanreitsje de bergen, en se sil smoke. 144:6 Werje bliksem út en ferspriede se: sjit dyn pylken út, en ferneatigje se. 144:7 Stjoer dyn hân fan boppen; ferlos my, en ferlos my út grutte wetters, út 'e hân fan frjemde bern; 144:8 Hwaens mûle sprekt idelheid, en har rjochterhân is in rjochterhân falskens. 144:9 Ik sil dy in nij liet sjonge, o God, op in psalter en in ynstrumint fan tsien snaren sil ik dy lof sjonge. 144:10 Hy is it dy't de keningen heil jout: dy't David syn syn rêdt tsjinstfeint út it kwetsende swurd. 144:11 Ferlos my, en ferlos my út 'e hân fan frjemde bern, waans mûle sprekt idelheid, en hjar rjochterhân is in rjochterhân fen falskens: 144:12 Dat ús soannen meie wêze as planten dy't opgroeid binne yn har jeugd; dat ús dochters meie wêze as hoekstiennen, gepolijst nei de gelikensens fan in paleis: 144:13 Dat ús garners fol kinne wêze, en alle soarten fan opslach leverje: dat ús skiep meie tûzenen en tsientûzenen op ús strjitten bringe: 144:14 Dat ús kij sterk wêze kin om te wurkjen; dat der net ynbrutsen wurde, ek net útgean; dat der yn ús strjitten gjin klage wurdt. 144:15 Lokkich is dat folk, dat is yn sa'n gefal: ja, bliid is dat minsken, waans God de Heare is.