Psalmen
144:1 Seinge is de Heare myn krêft, dy't myn hannen leart ta oarloch, en myn
fingers om te fjochtsjen:
144:2 Myn goedens en myn festing; myn hege toer en myn ferlosser; myn
skyld, en hy op wa't ik fertrou; dy't myn folk ûnder my ûndergiet.
144:3 Heare, wat is de minske, dat Jo him kenne! of de soan fan 'e minske,
datstû him rekken hâldt!
144:4 De minske is as idelens: syn dagen binne as in skaad dat foarby giet.
144:5 Bûg jins himel, o Heare, en kom del: oanreitsje de bergen, en se
sil smoke.
144:6 Werje bliksem út en ferspriede se: sjit dyn pylken út, en
ferneatigje se.
144:7 Stjoer dyn hân fan boppen; ferlos my, en ferlos my út grutte wetters,
út 'e hân fan frjemde bern;
144:8 Hwaens mûle sprekt idelheid, en har rjochterhân is in rjochterhân
falskens.
144:9 Ik sil dy in nij liet sjonge, o God, op in psalter en in
ynstrumint fan tsien snaren sil ik dy lof sjonge.
144:10 Hy is it dy't de keningen heil jout: dy't David syn syn rêdt
tsjinstfeint út it kwetsende swurd.
144:11 Ferlos my, en ferlos my út 'e hân fan frjemde bern, waans mûle
sprekt idelheid, en hjar rjochterhân is in rjochterhân fen falskens:
144:12 Dat ús soannen meie wêze as planten dy't opgroeid binne yn har jeugd; dat ús
dochters meie wêze as hoekstiennen, gepolijst nei de gelikensens fan in
paleis:
144:13 Dat ús garners fol kinne wêze, en alle soarten fan opslach leverje: dat ús
skiep meie tûzenen en tsientûzenen op ús strjitten bringe:
144:14 Dat ús kij sterk wêze kin om te wurkjen; dat der net ynbrutsen wurde, ek net
útgean; dat der yn ús strjitten gjin klage wurdt.
144:15 Lokkich is dat folk, dat is yn sa'n gefal: ja, bliid is dat minsken,
waans God de Heare is.