Jozua 5:1 En it barde do't al de keningen fen 'e Amoriten dy't op wierne de kant fen 'e Jordaen nei it westen, en al de keningen fen 'e Kanaäniten, dy't wiene by de see, hearden dat de Heare it wetter fan 'e Jordaan opdroege hie fen it oantlit fen Israëls bern, oant wy trochgien wierne, dat hjar hert smolt, en der wie gjin geast mear yn hjar, om't fen Israëls bern. 5:2 Yn dy tiid sei de Heare tsjin Jozua: Meitsje dy skerpe messen, en besnije Israëls bern de twadde kear wer. 5:3 En Jozua makke him skerpe messen, en bisnien Israëls bern op 'e heuvel fan 'e foarhûden. 5:4 En dit is de reden wêrom't Jozua besnijde: al it folk dat kamen út Egypte, dy't manlju wiene, sels al de kriichslju, stoaren yn 'e woastenije ûnderweis, neidat hja út Egypte kamen. 5:5 No al it folk dat útkaam waarden bisnien, mar al it folk dy't berne binne yn 'e woastenije ûnderweis doe't se útkamen Egypte, dy hienen hja net bisnien. 5:6 Hwent Israëls bern rûnen fjirtich jier yn 'e woastenije, oant al it folk dat kriichslju wier, dat út Egypte kamen, wierne fortard, om't hja de stim des Heare net harke hienen: oan wa't de De Heare swarde, dat Er hjarren it lân, dat de Heare sward hat, net sjen litte soe hjar âffears dat er ús jaen scoe, in lân dat streamt mei molke en huning. 5:7 En hjar bern, dy't er opwekke yn hjar plak, dy Jozua besnien: hwent hja wiene ûnbesnien, om't hja net hiene besnien se trouwens. 5:8 En it barde, doe't se dien hiene it besnijen fan al it folk, dat hja bleauwen op hjar plakken yn it leger, oant hja hielendal wierne. 5:9 En de Heare sei tsjin Jozua: Hjoed haw ik de smaed fuorthelle fan Egypte fan dy ôf. Dêrom hjit de namme fen it plak Gilgal oant hjoed de dei. 5:10 En Israëls bern legeren har yn Gilgal, en fierden it Peaske de fjirtjinde deis fan 'e moanne tsjin 'e jûn yn 'e flakten fan Jericho. 5:11 En hja ieten de oare moarns fan it âlde nôt fan it lân Peaske, ûnsûrre koeken en bakte mais op deselde dei. 5:12 En it manna hâldde op de moarn nei't se fan it âlde nôt iten hiene fan it lân; en Israëls bern hiene gjin manna mear; mar hja iet dat jiers fen 'e frucht fen it lân Kanaän. 5:13 En it barde do't Jozua by Jericho wie, dat er syn opheven eagen en seach, en sjuch, der stie in man tsjin him mei syn swurd yn 'e hân útlutsen, en Jozua gyng nei him ta en sei tsjin him: Binne jo foar ús, of foar ús fijannen? 5:14 En hy sei: Né; mar as oerste fan it leger des Heare bin ik no kommen. En Jozua foel op syn oantlit op 'e ierde, en oanbea, en sei tsjin him: Hwet seit mynhear tsjin syn tsjinstfeint? 5:15 En de oerste fan 'e Heare syn leger sei tsjin Jozua: Los dyn skoech út út dyn foet; hwent it plak dêr't jo op steane, is hillich. En Jozua die sa.