Joel
1:1 It wird des Heare dat ta Joël, de soan fen Petuël, kaam.
1:2 Harkje dit, jimme âlden, en harkje, alle ynwenners fan it lân.
Hat dit west yn jimme dagen, of sels yn 'e dagen fen jimme âffears?
1:3 Fertel jo bern derfan, en lit jo bern har bern fertelle,
en har bern in oare generaasje.
1:4 Wat de palmwjirm oerlitten hat, hat de sprinkhaan iten; en dat
dy't de sprinkhaan oerbleaun hat, hat de krûm iten; en dat wat de
de rups is fuortgien, hat de rups opfretten.
1:5 Wês wekker, jim dronken, en skrieme; en gûle, alle wyndrinkers,
fanwege de nije wyn; hwent it is út jins mûle ôfsnien.
1:6 Hwent in folk is opkommen oer myn lân, sterk en sûnder getal, waans
tosken binne de tosken fan in liuw, en hy hat de wangtosken fan in greate
liuw.
1:7 Hy hat myn wynstôk lein, en myn figebeam blaft: hy hat it makke
skjin bleat, en smyt it fuort; de tûken dêrfan binne wyt makke.
1:8 Lamje as in faam omgord mei sek foar de man fan har jeugd.
1:9 It spiisoffer en it drankoffer is ôfsnien út it hûs fan
de Heare; de preesters, de tsjinstfeinten des Heare, rouwe.
1:10 It fjild is forwoaste, it lân treuret; hwent it nôt is forspile: it nije
de wyn is opdroege, de oalje smyt.
1:11 Skamje jimme, o boerlju; gûl, o wynboeren, om it weet
en foar de gers; hwent de rispinge fen it fjild is fordylge.
1:12 De wynstôk is opdroege, en de figebeam ferdwynt; de granaatappel
beam, ek de palmbeam, en de appelbeam, sels alle beammen fan 'e
fjild, binne ferdwûn: om't freugde is ferdwûn fan 'e minskensoanen.
1:13 Omgordje jimsels, en klaagt, jim prysters: jûl, jim ministers fan
alter: kom, lizze de hiele nacht yn sek, jim tsjinstfeinten fan myn God: foar de
spiisoffer en it drankoffer wurdt weromholden út it hûs fen
dyn god.
1:14 Heiligje jim in fêsten, rop in plechtige gearkomste, sammelje de âldsten en alles
de biwenners fen it lân yn it hûs fen 'e Heare dyn God, en roppe
ta de Heare.
1:15 Och foar de dei! hwent de dei des Heare is kommen, en as in
ferneatiging fan 'e Almachtige sil it komme.
1:16 Is net it fleis ôfsnien foar ús eagen, ja, freugde en blydskip út 'e
hûs fan ús God?
1:17 It sied is rot ûnder har klompen, de garners wurde woastyn lein, de
skuorren wurde ôfbrutsen; hwent it nôt is ferdwûn.
1:18 Hoe kreunje de bisten! de keppels fee binne ferbjustere, om't se
hawwe gjin greide; ja, de keppels skiep binne wyld makke.
1:19 O Heare, ta Jo sil ik roppe, want it fjoer hat fortarre de greiden fan
de woastenije, en de flamme hat alle beammen fan it fjild ferbaarnd.
1:20 De bisten fan it fjild roppe ek ta dy: want de rivieren fan wetter binne
opdroege, en it fjûr hat de greiden fen 'e woastenije fortarre.