Jesaja 42:1 Sjuch myn tsjinstfeint, dy't ik stypje; myn útkarde, yn wa't myn siel delighteth; Ik haw myn geast op him set: hy scil it oardiel útbringe oan de heidenen. 42:2 Hy scil net skrieme, noch opheffe, noch syn stimme hearre litte yn 'e strjitte. 42:3 In brutsen reed scil er net brekke, en it smookende flaaks scil er net blussen: hy sil it oardiel yn 'e wierheid bringe. 42:4 Hy sil net mislearje noch wurde ûntmoedige, oant hy hat set oardiel yn 'e ierde: en de eilannen sille wachtsje op syn wet. 42:5 Sà seit God, de Heare, Hy dy't de himel skepen en se útspant út; dy't de ierde útspraat en dat der útkomt; hy dy't it folk dêrop azem jout, en geast oan dyjingen dy't rinne dêryn: 42:6 Ik de Heare haw roppen dy yn gerjochtichheid, en sil fêsthâlde dyn hân, en scil dy hâlde en dy jaen ta in forboun fen it folk, foar in ljocht fan 'e heidenen; 42:7 Om de bline eagen te iepenjen, om de finzenen út 'e finzenis te heljen, en dyjingen dy't yn it tsjuster sitte út it finzenishûs. 42:8 Ik bin de Heare: dat is myn namme: en myn gloarje sil ik gjin oar jaan, noch myn lof oan snien bylden. 42:9 Sjuch, de eardere dingen binne bard, en nije dingen ferklearje ik: ear't hja útspringe, sis ik jimme fen hjarren. 42:10 Sjong de Heare in nij liet, en syn lof fan 'e ein fan' e ierde, jimme dy't nei de sé delgeane, en al hwet dêryn is; de eilannen, en de ynwenners dêrfan. 42:11 Lit de woastenije en har stêden har stim opheffe, de doarpen dy't Kedar bewenne: lit de ynwenners fan 'e rots sjonge, lit se roppe fan 'e top fan 'e bergen. 42:12 Lit se de Heare eare jaan, en syn lof ferkundigje yn 'e eilannen. 42:13 De Heare scil útgean as in machtich man, Hy scil oergeunst opwekke lykas in man fan oarloch: hy sil gûle, ja, raze; hy scil de synen oerwinne fijannen. 42:14 Ik haw lang stilhâlden; Ik haw stil west, en my ûnthâlde sels: no scil ik gûle as in baarnende frou; Ik sil ferneatigje en opslokke yn ien kear. 42:15 Ik scil woeste bergen en heuvels meitsje, en al har krûden opdroege; en ik scil de rivieren eilannen meitsje, en ik scil de poelen opdroege. 42:16 En Ik scil de blinen bringe op in wei dy't se net wisten; Ik sil se liede op paden dy't se net kend hawwe: Ik sil it tsjuster foar ljocht meitsje harren, en kromme dingen rjocht. Dizze dingen scil Ik hjarren dwaen, en net ferlitte se. 42:17 Se sille weromdraaid wurde, se sille tige skamje, dy't op fertrouwe snien bylden, dy't tsjin de getten bylden sizze: Jimme binne ús goaden. 42:18 Harkje, do dôven; en sjuch, jimme blinen, dat jimme sjen meije. 42:19 Wa is blyn, mar myn tsjinstfeint? of dôf, as myn boade dy't ik stjoerde? WSO is blyn as de perfekte, en blyn as de tsjinstfeint des Heare? 42:20 Sjoch in protte dingen, mar jo observearje net; iepening de earen, mar hy heart net. 42:21 De Heare hat wol wille om syn gerjochtichheid; hy sil grutmeitsje de wet, en meitsje it eare. 42:22 Mar dit is in berôve en bedoarn folk; hja binne allegearre yn 'e strik gatten, en hja binne ferburgen yn finzenishuzen: se binne foar in proai, en gjinien delivereth; foar in bút, en gjinien seit: Weromsette. 42:23 Wa fan jimme sil har ear nei dit? wa sil harkje en hearre foar de tiid om te kommen? 42:24 Wa joech Jakob ta in bút, en Israel oan 'e rôvers? die de Heare net, hy tsjin wa't wy sûndige hawwe? hwent hja woenen net yn syn wegen rinne, en hja wiene syn wet net hearrich. 42:25 Dêrom hat er de grime fen syn grime oer him útgien, en de krêft fan 'e striid: en it hat him rûnom yn 'e brân stutsen, mar hy wist it net; en it baarnde him, dochs lei er it net oan.