Exodus 9:1 Do sei de Heare tsjin Mozes: Gean yn ta Farao, en siz him: Sa seit de Heare, de God fan 'e Hebreeërs: Lit myn folk gean, dat se tsjinje meije my. 9:2 Want as jo wegerje om se te litten, en sil se stil hâlde, 9:3 Sjuch, de hân fan 'e Heare is oer jins fee dat yn it fjild is, op 'e hynders, op 'e ezels, op 'e kamielen, op 'e kij, en op 'e kij op 'e skiep: der scil in tige swiere murrain wêze. 9:4 En de Heare scil skiede tusken it fé fen Israël en it fé fen Egypte, en der scil neat stjerre fan alles dat de bern fan is Israel. 9:5 En de Heare stelde in fêste tiid, sizzende: Moarn scil de Heare dwaan dit ding yn it lân. 9:6 En de Heare die dat de oare moarns, en al it fé fan Egypte stoar, mar net ien stoar fen it fé fen Israëls bern. 9:7 En Farao stjûrde, en sjuch, d'r wie net ien fen it fee fen 'e Israeliten dea. En Farao's hert waerd ferhurde, en hy die it net lit it folk gean. 9:8 En de Heare sei tsjin Mozes en tsjin Aäron: Nim jo hânfol jiske fan 'e oven, en lit Mozes it sprinzgje nei de himel yn 'e sicht fan Farao. 9:9 En it scil lyts stof wirde yn it hiele lân fen Egypte, en scil wêze in swolm, dy't útbrieken mei blierren op minsken en op bisten, troch alles it lân fan Egypte. 9:10 En hja namen de jiske út 'e oven en stiene foar Farao; en Mozes sprinzge it op nei de himel; en it waerd in swolm dy't útbriek blakt op minsken en op bisten. 9:11 En de tsjoenders koenen net stean foar Mozes fanwegen de swolm; foar de sied wier oer de tovenaars en oer al de Egyptners. 9:12 En de Heare ferhurde it hert fan Farao, en hy harke net nei harren; lyk as de Heare tsjin Mozes spritsen hie. 9:13 En de Heare sei tsjin Mozes: Stel de moarns betiid op en stean foar Farao, en siz tsjin him: Sa seit de Heare, de God fen 'e Hebreeërs, lit myn folk gean, dat hja my tsjinje meie. 9:14 Want ik sil op dit stuit al myn pleagen stjoere op dyn hert en oer jins tsjinstfeinten en oer jins folk; datstû witte meist dat der is gjinien lykas my yn 'e hiele ierde. 9:15 Want no scil ik myn hân útstekke, dat ik dy en dyn folk slaan mei mei pest; en dû scilst útroege wirde fen 'e ierde. 9:16 En foar dizze reden haw ik dy opwekke, om yn te sjen dy myn macht; en dat myn namme ferkundige wirde meie yn al de hiele wrâld ierde. 9:17 No ferheffe jo sels tsjin myn folk, dat jo net litte gean se? 9:18 Sjuch, moarn oer dizze tiid sil ik it in heul reine litte swiere hagel, sa't der sûnt de oprjochting net yn Egypte west hat derfan sels oant no ta. 9:19 Stjoer dêrom no, en sammelje dyn fee, en alles wat jo hawwe yn 'e fjild; want op elk minske en bist dat yn it fjild fûn wurde sil, en scil net thús brocht wirde, de hagel scil op hjar delkomme, en hja scille stjerre. 9:20 Hy dy't freze it wurd des Heare ûnder de tsjinstfeinten fan Farao makke syn feinten en syn fee flechtsje de huzen yn: 9:21 En hy dy't it wird des Heare net seach, ferliet syn tsjinstfeinten en syn fee yn it fjild. 9:22 En de Heare sei tsjin Mozes: Strik dyn hân út nei de himel, dat der hagel komme mei yn it hiele Egyptelân, oer minsken en oer beest en op al it krûd fan it fjild, yn hiele Egyptelân. 9:23 En Mozes stiek syn stêf út nei de himel, en de Heare stjoerde tonger en hagel, en it fjoer rûn oer de grûn; en de Heare hagel reinde oer it lân fan Egypte. 9:24 Sa wie der hagel, en fjoer mongen mei de hagel, tige swier, sa lykas d'r net ien wie yn it hiele lân fan Egypte sûnt it in naasje. 9:25 En de hagel sloech yn it hiele lân fen Egypte alles dat yn 'e fjild, sawol minske as bist; en de hagel sloech alle krûden fan it fjild, en brekke alle beammen fan it fjild. 9:26 Allinne yn it lân Gosen, dêr't de bern fan Israel wiene, wie dêr gjin hagel. 9:27 En Farao stjûrde en rôp Mozes en Aäron, en sei tsjin hjar: Ik hawwe dizze kear sûndige: de Heare is rjochtfeardich, en ik en myn folk binne kwea. 9:28 Bid de Heare (want it is genôch) dat der gjin machtiger mear is tongers en hagel; en Ik scil jimme gean litte, en jimme scille net bliuwe langer. 9:29 En Mozes sei tsjin him: Sadree't ik út 'e stêd bin, sil ik it dwaan ferspraat myn hannen ta de Heare; en de tonger sil ophâlde, en der scil gjin hagel mear wêze; dat jo witte hoe't dat de ierde is des Heare. 9:30 Mar oangeande jo en jins tsjinstfeinten, ik wit dat jimme sille noch net bang foar de Heare God. 9:31 En it flaaks en de koarst waard slein: hwent de koarst wie yn it ear, en it flaaks waard bolle. 9:32 Mar it weet en de riis waarden net slein, want se wiene net grut wurden. 9:33 En Mozes gyng út 'e stêd fan Farao, en spriek syn hannen út ta de Heare: en de tonger en de hagel hâlde op, en de rein wie der net oer de ierde útstoart. 9:34 En doe't Farao seach dat de rein en de hagel en de tongers wiene ophâlde, hy sûndige noch mear, en ferhurde syn hert, hy en syn tsjinstfeinten. 9:35 En it hert fan Farao waard ferhurde, en hy soe de bern net litte fan Israel gean; lyk as de Heare spritsen hie troch Mozes.