Exodus
9:1 Do sei de Heare tsjin Mozes: Gean yn ta Farao, en siz him: Sa
seit de Heare, de God fan 'e Hebreeërs: Lit myn folk gean, dat se tsjinje meije
my.
9:2 Want as jo wegerje om se te litten, en sil se stil hâlde,
9:3 Sjuch, de hân fan 'e Heare is oer jins fee dat yn it fjild is,
op 'e hynders, op 'e ezels, op 'e kamielen, op 'e kij, en op 'e kij
op 'e skiep: der scil in tige swiere murrain wêze.
9:4 En de Heare scil skiede tusken it fé fen Israël en it fé fen
Egypte, en der scil neat stjerre fan alles dat de bern fan is
Israel.
9:5 En de Heare stelde in fêste tiid, sizzende: Moarn scil de Heare dwaan
dit ding yn it lân.
9:6 En de Heare die dat de oare moarns, en al it fé fan Egypte
stoar, mar net ien stoar fen it fé fen Israëls bern.
9:7 En Farao stjûrde, en sjuch, d'r wie net ien fen it fee fen 'e
Israeliten dea. En Farao's hert waerd ferhurde, en hy die it net
lit it folk gean.
9:8 En de Heare sei tsjin Mozes en tsjin Aäron: Nim jo hânfol
jiske fan 'e oven, en lit Mozes it sprinzgje nei de himel yn 'e
sicht fan Farao.
9:9 En it scil lyts stof wirde yn it hiele lân fen Egypte, en scil wêze in
swolm, dy't útbrieken mei blierren op minsken en op bisten, troch alles
it lân fan Egypte.
9:10 En hja namen de jiske út 'e oven en stiene foar Farao; en Mozes
sprinzge it op nei de himel; en it waerd in swolm dy't útbriek
blakt op minsken en op bisten.
9:11 En de tsjoenders koenen net stean foar Mozes fanwegen de swolm; foar
de sied wier oer de tovenaars en oer al de Egyptners.
9:12 En de Heare ferhurde it hert fan Farao, en hy harke net nei
harren; lyk as de Heare tsjin Mozes spritsen hie.
9:13 En de Heare sei tsjin Mozes: Stel de moarns betiid op en stean
foar Farao, en siz tsjin him: Sa seit de Heare, de God fen 'e
Hebreeërs, lit myn folk gean, dat hja my tsjinje meie.
9:14 Want ik sil op dit stuit al myn pleagen stjoere op dyn hert en oer
jins tsjinstfeinten en oer jins folk; datstû witte meist dat der is
gjinien lykas my yn 'e hiele ierde.
9:15 Want no scil ik myn hân útstekke, dat ik dy en dyn folk slaan mei
mei pest; en dû scilst útroege wirde fen 'e ierde.
9:16 En foar dizze reden haw ik dy opwekke, om yn te sjen
dy myn macht; en dat myn namme ferkundige wirde meie yn al de hiele wrâld
ierde.
9:17 No ferheffe jo sels tsjin myn folk, dat jo net litte
gean se?
9:18 Sjuch, moarn oer dizze tiid sil ik it in heul reine litte
swiere hagel, sa't der sûnt de oprjochting net yn Egypte west hat
derfan sels oant no ta.
9:19 Stjoer dêrom no, en sammelje dyn fee, en alles wat jo hawwe yn 'e
fjild; want op elk minske en bist dat yn it fjild fûn wurde sil,
en scil net thús brocht wirde, de hagel scil op hjar delkomme, en
hja scille stjerre.
9:20 Hy dy't freze it wurd des Heare ûnder de tsjinstfeinten fan Farao makke
syn feinten en syn fee flechtsje de huzen yn:
9:21 En hy dy't it wird des Heare net seach, ferliet syn tsjinstfeinten en syn
fee yn it fjild.
9:22 En de Heare sei tsjin Mozes: Strik dyn hân út nei de himel,
dat der hagel komme mei yn it hiele Egyptelân, oer minsken en oer
beest en op al it krûd fan it fjild, yn hiele Egyptelân.
9:23 En Mozes stiek syn stêf út nei de himel, en de Heare stjoerde
tonger en hagel, en it fjoer rûn oer de grûn; en de Heare
hagel reinde oer it lân fan Egypte.
9:24 Sa wie der hagel, en fjoer mongen mei de hagel, tige swier, sa
lykas d'r net ien wie yn it hiele lân fan Egypte sûnt it in
naasje.
9:25 En de hagel sloech yn it hiele lân fen Egypte alles dat yn 'e
fjild, sawol minske as bist; en de hagel sloech alle krûden fan it fjild,
en brekke alle beammen fan it fjild.
9:26 Allinne yn it lân Gosen, dêr't de bern fan Israel wiene, wie dêr
gjin hagel.
9:27 En Farao stjûrde en rôp Mozes en Aäron, en sei tsjin hjar: Ik
hawwe dizze kear sûndige: de Heare is rjochtfeardich, en ik en myn folk binne
kwea.
9:28 Bid de Heare (want it is genôch) dat der gjin machtiger mear is
tongers en hagel; en Ik scil jimme gean litte, en jimme scille net bliuwe
langer.
9:29 En Mozes sei tsjin him: Sadree't ik út 'e stêd bin, sil ik it dwaan
ferspraat myn hannen ta de Heare; en de tonger sil ophâlde,
en der scil gjin hagel mear wêze; dat jo witte hoe't dat de
ierde is des Heare.
9:30 Mar oangeande jo en jins tsjinstfeinten, ik wit dat jimme sille noch net bang foar de
Heare God.
9:31 En it flaaks en de koarst waard slein: hwent de koarst wie yn it ear,
en it flaaks waard bolle.
9:32 Mar it weet en de riis waarden net slein, want se wiene net grut wurden.
9:33 En Mozes gyng út 'e stêd fan Farao, en spriek syn hannen út
ta de Heare: en de tonger en de hagel hâlde op, en de rein wie der net
oer de ierde útstoart.
9:34 En doe't Farao seach dat de rein en de hagel en de tongers wiene
ophâlde, hy sûndige noch mear, en ferhurde syn hert, hy en syn tsjinstfeinten.
9:35 En it hert fan Farao waard ferhurde, en hy soe de bern net litte
fan Israel gean; lyk as de Heare spritsen hie troch Mozes.