Esther
7:1 Sa kamen de kening en Haman om te iten mei de keninginne Ester.
7:2 En de kening sei nochris tsjin Ester op de twadde deis op it banket fan
wyn, wat is dyn smeekje, keninginne Ester? en it scil dy jûn wirde:
en wat is dyn fersyk? en it scil dien wirde, oant de helte ta
it keninkryk.
7:3 Doe antwirde de keninginne Ester en sei: As ik genede fûn haw yn jo
sicht, o kening, en as it de kening wol, lit myn libben my jûn wirde op myn
petysje, en myn folk op myn fersyk:
7:4 Hwent wy binne ferkocht, ik en myn folk, om te ferneatigjen, te fermoardzjen, en oan
omkomme. Mar as wy ferkocht wiene foar tsjinstfeinten en tsjinstfeinten, dan hie ik myn hâlden
tonge, hoewol't de fijân de skea fan 'e kening net tsjinhâlde koe.
7:5 Do antwirde de kening Ahasveros en sei tsjin de keninginne Ester: Wa is
hy, en wêr is hy, dy't yn syn hert dwaen doarste?
7:6 En Ester sei: De fijân en fijân is dizze goddeleaze Haman. Dan
Haman wie bang foar de kening en de keninginne.
7:7 En de kening, dy't opstie út it banket fan wyn yn syn grime, gyng yn 'e
paleistún: en Haman gyng oerein om Ester om syn libben te freegjen
de Keninginne; hwent hy seach dat der kwea oer him bepaald wie troch de
kening.
7:8 Doe gie de kening werom út 'e paleistún nei it plak fan' e
banket fan wyn; en Haman wier fallen op it bêd dêr't Ester op siet.
Doe sei de kening: Sil er de keninginne ek foar my yn it hûs twinge?
Doe't it wurd út 'e mûle fan 'e kening gie, bedekten se Haman syn gesicht.
7:9 En Harbona, ien fan 'e keamerhearen, sei foar it oantlit de kening: Sjuch
ek de galg fyftich jelne heech, dy't Haman foar Mordechai makke hie,
dy't goed sprutsen hie foar de kening, stiet yn it hûs fen Haman. Dan
sei de kening: Hing him dêr oan.
7:10 Sa hong se Haman op oan 'e galg dy't er makke hie foar Mordechai.
Doe waard de grime fan 'e kening stilmakke.