1 Samuël 30:1 En it barde do't David en syn mannen to Siklag kamen oan 'e kant de tredde deis, dat de Amalekiten it suden binnenfallen en Siklag, en Siklag sloech en forbaernde it mei fjûr; 30:2 En hy hie de froulju finzen nommen, dy't dêryn wiene: se sloegen gjinien, grut of lyts, mar fierden se fuort en gongen op 'e wei. 30:3 Do kamen David en syn mannen yn 'e stêd, en sjuch, hja waerd mei forbaernd fjoer; en hjar frouljue, en hjar soannen en hjar dochters waerden nommen finzenen. 30:4 Doe ferheften David en it folk dat by him wie har stim en skriemde, oant se gjin macht mear hiene om te skriemen. 30:5 En Davids beide froulju waarden finzen nommen, Ahinoäm, de Jizreëlityske, en Abigail, de frou fen Nabal, de Karmelyt. 30:6 En David wie tige benaud; hwent it folk spruts fen stiennen him, hwent de siele fen al it folk waerd berou, elk oer syn soannen en foar syn dochters, mar David formoedige himsels yn 'e Heare, syn God. 30:7 En David sei tsjin Abjatar, de preester: Achimelech syn soan, ik bid dy, bring my de efod hjirhinne. En Abjatar brocht dêr de efod ta David. 30:8 En David frege de Heare, sizzende: Scil ik dizze troep efterfolgje? sil ik se ynhelje? En hy antwirde him: Efterfolgje, hwent dû scilst ynhelje se wis, en sûnder mis alles weromhelje. 30:9 Do gyng David, hy en de seishûndert man dy't by him wiene, en kamen nei de beek Besor, dêr't de oerbleaune bleauwen. 30:10 Mar David efterfolge, hy en fjouwerhûndert man, want twahûndert bleauwen efter, dy't sa swak wiene, dat se net oer de beek Besor koene. 30:11 En hja fûnen in Egyptner yn it fjild, en brochten him ta David, en joech him brea, en hy iet; en hja lieten him wetter drinke; 30:12 En hja joegen him in stik fan in koeke fan figen, en twa klusters fan rozijnen, en doe't er iten hie, kaem syn geast wer ta him, hwent hy hie gjin brea ieten, noch wetter dronken, trije dagen en trije nachten. 30:13 En David sei tsjin him: Hwa bistû? en wêr bisto wei? En hy sei: Ik bin in jonge man út Egypte, in tsjinstfeint fen in Amalekit; en myn master liet my, want trije dagen lyn bin ik siik wurden. 30:14 Wy makken in ynfal op it suden fan 'e Cherethiten, en op' e de kust dy't Juda heart, en oan it suden fan Kaleb; en wy baarnde Ziklag mei fjoer. 30:15 En David sei tsjin him: Kinne jo my nei dit selskip bringe? En hy sei: Sweer my by God, datstû my net deadzje silst noch rêde my yn 'e hannen fan myn hear, en ik scil dy hjir del bringe bedriuw. 30:16 En doe't hy hie brocht him del, sjuch, se waarden ferspraat oer de hiele ierde, it iten en drinken, en dûnsjen, fanwegen al it grutte bút dy't hja út it lân fen 'e Filistinen helle hiene, en út it lân Juda. 30:17 En David sloech se fan 'e skimer ôf oant de joun fan 'e oare dei: en der ûntkaam net ien fan harren, útsein fjouwerhûndert jongelju, dy't op kamielen ried en flechte. 30:18 En David helle alles werom dat de Amalekiten fuortfierd hiene, en David rêde syn beide froulju. 30:19 En der wie neat tekoart oan harren, noch lyts noch grut, likemin soannen noch dochters, gjin bút, noch hwet hja meinommen hiene harren: David herstelde alles. 30:20 En David naem al de keppels en de kij, dy't hja dreaun foar dat oare fé, en sei: Dit is Davids bút. 30:21 En David kaem ta de twahûndert man, dy't sa swak wiene dat se koe David net folgje, dy't hja ek makke hiene om by de beek to bliuwen Besor, en hja teagen út om David yn 'e miette te kommen en it folk dat dat te miette en do't David by it folk kaem, groette er hjar. 30:22 Doe antwirde al de goddeleaze mannen en mannen fan Belial, fan dyjingen dy't gongen mei David, en sei: Om't hja net mei ús gienen, scille wy net jaen hjar moatte fan 'e bút dy't wy weromfûn hawwe, útsein elk syn syn frou en syn bern, dat hja hjar litte litte en fuortgean. 30:23 Doe sei David: Jimme sille soks net dwaen, myn bruorren, mei wat de De Heare hat ús jown, dy't ús bewarre hat, en it selskip rêden hat dat kaam ús tsjin yn 'e hân. 30:24 Want wa sil nei jo harkje yn dizze saak? mar as syn part is dat giet del yn 'e striid, sa sil syn diel wêze dy't bliuwt by de guod: se sille gelyk skiede. 30:25 En it wie sa fan dy deis ôf, dat hy makke it in ynsetting en in rjucht foar Israël oant hjoed de dei. 30:26 En do't David nei Siklag kaam, stjoerde hy fan 'e bút nei de âldsten fan Juda, sels tsjin syn freonen, sizzende: Sjuch in geskink foar jo fan 'e bút fen 'e fijannen des Heare; 30:27 Oan dejingen dy't yn Bethel wiene, en oan dyjingen dy't yn it suden fan Ramoth wiene, en oan dyjingen dy't yn Jattir wiene, 30:28 En oan dyjingen dy't yn Aroër, en oan dyjingen dy't wiene yn Siphmoth, en oan dyjingen dy't yn Estemoa wiene, 30:29 En dejingen dy't yn Rachal wiene, en oan dyjingen dy't yn 'e stêden wiene fen 'e Jerahmeeliten, en oan 'e dy't yn 'e stêdden fen 'e Keniten, 30:30 En oan dyjingen dy't wiene yn Horma, en oan dyjingen dy't wiene yn Chorasan, en oan dyjingen dy't yn Atach wiene, 30:31 En oan dyjingen dy't yn Hebron wiene, en oan alle plakken dêr't David himsels en syn mannen wiene wend om te spookjen.