1 Samuël
1:1 No wie d'r in man út Ramataimsofim, fan 'e berch Efraïm, en
syn namme wier Elkana, de soan fen Jeroham, de soan fen Elihu, de soan fen
Tohu, de soan fan Zuf, in Efrathyt:
1:2 En hy hie twa froulju; de namme fen dy wier Hanna, en de namme fen
en Peninna hie bern, mar Hanna hie gjin
bern.
1:3 En dizze man gyng alle jierren op út syn stêd om te oanbidden en te offerjen
ta de Heare der hearskaren to Silo. En de beide soannen fen Eli: Hofni en
Pinehas, de preesters des Heare, wiene dêr.
1:4 En doe't de tiid wie dat Elkana offere, joech hy Peninna syn
frou, en al hjar soannen en hjar dochters, dielen:
1:5 Mar oan Hanna joech er in weardich diel; hwent hy ljeaf Hanna: mar de
De Heare hie hjar skiep opsletten.
1:6 En har fijân hat ek har sear teare, om har fret te meitsjen, om't
de Heare hie hjar skiep opsletten.
1:7 En lykas hy die dat jier nei jier, doe't hja gyng op nei it hûs fan 'e
Heare, sa makke hja har ter har; dêrom skriemde hja en iet net.
1:8 Do sei Elkana, har man, tsjin har: Hanna, wêrom skriemstû? en werom
ytst net? en hwerom is dyn hert fertrietlik? bin ik net better foar dy
as tsien soannen?
1:9 Sa gyng Hanna oerein nei't se iten hiene yn Silo, en nei't se hiene
dronken. Nou, de preester Eli siet op in sit by in post fan 'e timpel fan 'e
HEAR.
1:10 En hja wie yn bittere siel, en bea ta de Heare, en skriemde
sear.
1:11 En hja bilofte in gelofte, en sei: O Heare der hearskaren, as Jo wirklik sjogge
oer de ellinde fen jins tsjinstfaem, en tink oan my, en net ferjitte
jins tsjinstfaem, mar wol jins tsjinstfaem in manlike bern jaen, den ik
scil him de Heare jaen al de dagen fen syn libben, en der scil gjin
skearmes kaam op syn holle.
1:12 En it barde doe't hja bleau bidden foar it oantlit des Heare, dat Eli
markearre har mûle.
1:13 No Hanna, hja spriek yn har hert; allinne har lippen bewege, mar har stim
waard net heard: dêrom miende Eli dat hja dronken west hie.
1:14 En Eli sei tsjin har: Hoe lang silsto dronken wêze? set dyn wyn fuort
fan dy.
1:15 En Hanna antwirde en sei: Nee, myn hear, ik bin in frou fan in leed
geast: Ik haw gjin wyn noch sterke drank dronken, mar haw útgien
myn siel foar it oantlit des Heare.
1:16 Rekke jins tsjinstfaem net foar in dochter fan Belial, want út 'e
oerfloed fan myn klacht en fertriet haw ik oant no ta sprutsen.
1:17 Do antwirde Eli en sei: Gean yn frede, en de God fan Israel jou it
dy dyn smeekje datstû fan him frege hast.
1:18 En hja sei: Lit dyn tsjinstfaem genede fine yn dyn eagen. De frou dus
gyng har wei, en iet, en hjar oantlit wier net mear tryst.
1:19 En hja gyngen de moarns ier op, en oanbea foar it oantlit des Heare,
en hja kamen werom en kamen yn hjar hûs to Rama; en Elkana koe Hanna
syn frou; en de Heare tocht oan har.
1:20 Dêrom barde it doe't de tiid kaam neidat Hanna hie
waerd swier, dat hja in soan berne, en neamde syn namme Samuël, sizzende:
Hwent ik haw him frege fen 'e Heare.
1:21 En de man Elkana en syn hiele hûs teagen op om de Heare te offerjen
it jierlikse offer, en syn gelofte.
1:22 Mar Hanna gyng net op; hwent hja sei tsjin hjar man: Ik scil net opgean
oant it bern ôfwoeien is, en den scil ik him bringe, dat er ferskine mei
foar it oantlit des Heare, en dêr bliuwe yn ivichheit.
1:23 En Elkana, har man, sei tsjin hjar: Doch hwat jo goed liket; tarry
oant jo him speen hawwe; allinne de Heare stelt syn wird fêst. Dus de
de frou bleau, en joech har soan oant se him speenne.
1:24 En doe't se hie speenjen him, hja naam him op mei har, mei trije
bollen, en ien efa moal, en in flesse wyn, en brocht him
nei it hûs des Heare to Silo, en it bern wie jong.
1:25 En hja sloegen in bolle, en brochten it bern nei Eli.
1:26 En hja sei: Och myn hear, sa waar as jins siel libbet, myn hear, ik bin de frou
dy't hjir by dy stiene, biddend ta de Heare.
1:27 Foar dit bern haw ik bidden; en de Heare hat my myn smeekje jown, dat ik
frege him:
1:28 Dêrom haw ik him ek liend oan 'e Heare; sa lang as er libbet
scil de Heare liend wirde. En hy oanbea dêr de Heare.