مزامیر
147:1 خداوند را ستایش کنید زیرا خوب است که برای خدای خود ستایش کنیم. برای این
دلپذیر است؛ و ستایش زیباست.
147:2 خداوند اورشلیم را بنا می کند و رانده شدگان را گرد هم می آورد.
اسرائيل.
147:3 او دل شکستهu200cها را شفا میu200cدهد و زخمu200cهایشان را میu200cبندد.
147:4 او تعداد ستارگان را می گوید. همه آنها را به نامشان می خواند.
147:5 پروردگار ما بزرگ و توانا است و عقل او نامحدود است.
147:6 خداوند حلیمان را بلند میu200cکند و شریران را به زمین میu200cاندازد.
147:7 برای خداوند با شکرگزاری بخوان. بر چنگ ما را ستایش کن
خداوند:
147:8 که آسمان را با ابرها می پوشاند و باران را برای زمین آماده می کند.
که در کوه ها علف می رویاند.
147:9 او به حیوان غذای خود و به زاغu200cهای جوانی که فریاد میu200cزنند میu200cدهد.
147:10 او از قدرت اسب لذت نمی برد و لذت نمی برد
در پاهای یک مرد
147:11 خداوند از آنانی که از او میu200cترسند، و از آنانی که به او امید دارند، خشنود است
رحمت او
147:12 ای اورشلیم خداوند را ستایش کن. ای صهیون، خدای خود را ستایش کن.
147:13 زیرا او میلهu200cهای دروازهu200cهای تو را محکم کرده است. او تو را برکت داده است
بچه های درون تو
147:14 او در مرزهای تو صلح برقرار می کند و تو را با بهترین ها پر می کند.
گندم.
147:15 او فرمان خود را بر زمین می فرستد. کلام او بسیار جاری است
به سرعت
147:16 برف را مانند پشم می بخشد و یخ زدگی را مانند خاکستر می پراکند.
147:17 او یخ خود را مانند لقمه می ریزد. چه کسی می تواند در برابر سرمایش بایستد؟
147:18 او کلام خود را می فرستد و آنها را ذوب می کند و باد خود را می وزد.
و آبها جاری است
147:19 او کلام خود را به یعقوب و فرایض و احکام خود را به یعقوب اعلام کرد.
اسرائيل.
147:20 او با هیچ قومی چنین رفتار نکرده است و در مورد احکام او
آنها را نشناخته اند. خداوند را ستایش کنید.
