مزامیر
141:1 خداوندا، به سوی تو فریاد می زنم: به سوی من بشتاب. وقتی صدای من را بشنو
من به تو گریه می کنم
141:2 دعای من در حضور تو به عنوان بخور بیان شود. و بالا بردن از
دستانم قربون شام
141:3 ای خداوند، در برابر دهان من دیدهu200cبانی کن. درب لبم را نگه دار
141:4 دل من را به هیچ چیز بدی متمایل نکن تا با آن اعمال بد انجام دهم
مردانی که مرتکب گناه می شوند و از غذاهای خوش طعم آنها نخورم.
141:5 بگذارید صالحان مرا بزنند. این یک مهربانی خواهد بود و او را سرزنش کند
من این روغن عالی خواهد بود که سر من را نخواهد شکست. زیرا هنوز
دعای من نیز در مصیبت های آنها خواهد بود.
141:6 هنگامی که داوران آنها در مکانهای سنگی سرنگون شوند، مرا خواهند شنید
کلمات; زیرا آنها شیرین هستند
141:7 استخوانu200cهای ما در دهان قبر پراکنده است، مانند زمانی که کسی میu200cبرد و
بر زمین چوب می شکافد
141:8 ای خداوند خداوند چشمان من به توست. ترک کردن
روح من فقیر نیست
141:9 مرا از دامu200cهایی که برای من انداختهu200cاند و از دامu200cها نگه دار.
کارگران گناه
141:10 شریران به تورهای خود بیفتند تا من فرار کنم.
