مزامیر
140:1 ای خداوند، مرا از شر انسان رهایی بخش.
140:2 که در دل خود فساد می پندارند. پیوسته جمع می شوند
با هم برای جنگ
140:3 زبان خود را مانند مار تیز کردهu200cاند. سم جمع کننده است
زیر لب هایشان صلاح
140:4 ای خداوند، مرا از دست شریران حفظ کن. مرا از
مرد خشن؛ که قصد براندازی مسیرهای من را داشتند.
140:5 متکبران برای من دام و ریسمان پنهان کردهu200cاند. آنها شبکه ای را پهن کرده اند
کنار راه؛ آنها برای من جین تعیین کرده اند. صلاح
140:6 به خداوند گفتم، تو خدای من هستی، صدای مرا بشنو
التماس دعا، ای خداوند.
140:7 ای خدای خداوند، قوت نجات من، تو سرم را پوشانده ای
در روز نبرد
140:8 ای خداوند، خواهشu200cهای شریر را نپذیر و شریر او را بیشتر مگذار.
دستگاه؛ مبادا خود را برتری دهند. صلاح
140:9 و اما سر کسانی که مرا احاطه می کنند، شرارت کنند
لب های خودشان آنها را می پوشاند.
140:10 زغالu200cهای سوزان بر آنها فرود آید. به
گودالu200cهای عمیقی که دوباره بلند نمیu200cشوند.
140:11 مبادا سخنور بدی در زمین مستقر شود، بدی ها را شکار خواهد کرد
مرد خشن برای سرنگونی
140:12 میu200cدانم که خداوند امر مصیبتu200cزدهu200cها را حفظ خواهد کرد
حق فقرا
140:13 همانا عادلان نام تو را سپاس خواهند گفت، راستگویان
در حضور تو ساکن شو
