مزامیر
137:1 در کنار رودخانهu200cهای بابل، آنجا نشستیم، آری، گریه کردیم،
به یاد صهیون افتاد.
137:2 چنگ خود را به بیدها در میان آن آویختیم.
137:3 زیرا در آنجا کسانی که ما را به اسارت بردند از ما آهنگی خواستند. و
آنها که ما را تلف کردند، از ما شادی خواستند و گفتند: یکی از آنها را برای ما بخوان
آهنگ های صهیون
137:4 چگونه سرود خداوند را در سرزمین غریب بخوانیم؟
137:5 ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم حیله گری خود را فراموش کن.
137:6 اگر تو را به یاد نمیu200cآورم، بگذار زبانم به سقف دهانم بچسبد.
اگر اورشلیم را بر شادی اصلی خود ترجیح نمی دهم.
137:7 ای خداوند، بنی ادوم را در روز اورشلیم به خاطر بیاور. سازمان بهداشت جهانی
گفت: آن را بالا ببر، بالا ببر، حتی تا پایه آن.
137:8 ای دختر بابل که باید نابود شوی. او خوشحال خواهد شد، که
همانطور که به ما خدمت کردی به تو پاداش می دهد.
137:9 خوشا به حال کسی که اطفال تو را گرفته و بر او بکوبد
سنگ ها.
