مزامیر
129:1 بارها مرا از دوران جوانی رنج میu200cدادند، اکنون اسرائیل بگوید:
129:2 از دوران جوانی بارها مرا آزار دادهu200cاند، اما نشدهu200cاند
بر من پیروز شد
129:3 شخم زنها بر پشت من شخم زدند و شیارهای خود را دراز کردند.
129:4 خداوند عادل است و طناب شریران را بریده است.
129:5 همه آنانی که از صهیون نفرت دارند شرمنده و برگردند.
129:6 مانند علف بر بام خانه باشند که از پیش خشک می شود.
بزرگ می شود:
129:7 که چمن زن دست خود را با آن پر نمی کند. و نه او که قفسه ها را می بندد
سینه او
129:8 و کسانی که میu200cروند نمیu200cگویند: برکت خداوند بر شما باد.
ما شما را به نام خداوند برکت می دهیم.
